Δυστυχώς, τα παιδιά δεν είναι άμυνα σε τραυματικά γεγονότα και καταστάσεις όπως η PTSD. Ενώ μια τραυματική εμπειρία μπορεί να βλάψει ένα παιδί αν αφηγηθεί και δεν αντιμετωπιστεί, τα καλά νέα είναι ότι τα παιδιά είναι καλύτερα σε θέση να αντιμετωπίσουν ένα τραυματικό γεγονός εάν λάβουν υποστήριξη από έμπιστους ενήλικες. Όσο πιο γρήγορα αναγνωρίσετε τα σημάδια του τραύματος σε ένα παιδί, τόσο πιο γρήγορα μπορείτε να το βοηθήσετε να λάβει υποστήριξη, να προχωρήσει και να επαναφέρει τη ζωή του ξανά.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 4: Κατανόηση του τραύματος
Βήμα 1. Να γνωρίζετε τι μπορεί να θεωρηθεί ως τραυματική εμπειρία για ένα παιδί
Μια τραυματική εμπειρία είναι αυτή που τρομοκρατεί ή συγκλονίζει το παιδί και μπορεί να αισθάνθηκε απειλητική για τη ζωή (είτε πραγματική είτε αντιληπτή) και έκανε το παιδί να αισθανθεί εξαιρετικά ευάλωτο. Δυνητικά τραυματικά γεγονότα περιλαμβάνουν…
- Φυσικές καταστροφές
- Ατυχήματα οχημάτων και άλλα ατυχήματα
- Παραμέληση
- Λεκτική, σωματική, συναισθηματική ή σεξουαλική κακοποίηση (συμπεριλαμβανομένων πραγμάτων όπως θεραπεία συμμόρφωσης, περιορισμός ή απομόνωση)
- Σεξουαλική επίθεση ή βιασμός
- Ευρεία κλίμακα βίας, όπως μαζικός πυροβολισμός ή τρομοκρατική επίθεση
- Πόλεμος
- Βίαιος/έντονος εκφοβισμός ή θυματοποίηση
- Μαρτυρία τραύματος κάποιου άλλου (π.χ. μάρτυρας κακοποίησης)
Βήμα 2. Αναγνωρίστε ότι διαφορετικά άτομα ανταποκρίνονται διαφορετικά στο τραύμα
Εάν δύο παιδιά περάσουν από την ίδια εμπειρία, μπορεί να έχουν διαφορετικά συμπτώματα ή διαφορετική σοβαρότητα τραύματος. Αυτό που είναι τραυματικό για ένα παιδί μπορεί απλώς να ενοχλεί το άλλο.
Βήμα 3. Εξετάστε τα σημάδια του τραύματος σε γονείς και άλλα αγαπημένα πρόσωπα κοντά στο παιδί
Ένας γονέας που πάσχει από διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί επίσης να αποτελέσει έναυσμα για ένα παιδί να αναπτύξει μια τραυματική απάντηση. Ένα παιδί μπορεί να αντιδράσει ακόμη πιο έντονα στο τραύμα επειδή το έχουν κάνει οι ενήλικες γύρω του, ειδικά οι γονείς επειδή είναι τόσο συντονισμένοι μαζί τους.
Μέθοδος 2 από 4: Παρατήρηση σωματικών συμπτωμάτων
Βήμα 1. Προσέξτε τις μετατοπίσεις προσωπικότητας
Συγκρίνετε πώς δρα το παιδί τώρα με το πώς ενήργησε το παιδί πριν από το τραύμα. Αν δείτε ακραία συμπεριφορά ή μια αισθητή αλλαγή από την κανονική τους συμπεριφορά, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά.
Ένα παιδί μπορεί να φαίνεται ότι αναπτύσσει μια νέα προσωπικότητα (π.χ. ένα κορίτσι με αυτοπεποίθηση που μετατρέπεται σε μια ταραγμένη απόλαυση των ανθρώπων μέσα σε μια νύχτα) ή μπορεί να αλλάζει ανάμεσα σε πολλές έντονες διαθέσεις (π.χ. ένα αγόρι που κάνει σαγιονάρες μεταξύ αποσυρμένων και επιθετικών)
Βήμα 2. Εξετάστε πόσο εύκολα το παιδί αναστατώνεται
Ένα τραυματισμένο παιδί μπορεί να κλαίει και να γκρινιάζει για σχετικά μικρά πράγματα που δεν θα τα ενοχλούσαν τόσο πολύ πριν.
Ένα παιδί μπορεί να αναστατωθεί πολύ όταν του θυμούνται οτιδήποτε σχετίζεται με το τραύμα - για παράδειγμα, μπορεί να αγχωθεί πολύ ή να κλάψει όταν βλέπει ένα αντικείμενο ή άτομο που του θυμίζει αυτό που συνέβη
Βήμα 3. Προσέξτε για παλινδρόμηση
Το παιδί μπορεί να επιστρέψει στη νεότερη συμπεριφορά, όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα και το βρέξιμο του κρεβατιού. Αυτό είναι ιδιαίτερα κοινό σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί και σε άλλες μορφές τραύματος.
Τα παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες μπορεί να βιώσουν παλινδρόμηση πιο εύκολα, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τον προσδιορισμό του αν η παλινδρόμηση σχετίζεται με τραύμα ή όχι
Βήμα 4. Παρατηρήστε σημάδια παθητικότητας και συμμόρφωσης
Τα τραυματισμένα παιδιά, ειδικά εκείνα που πλήττονται από έναν ενήλικα, μπορεί να προσπαθήσουν να εξευμενίσουν τους ενήλικες ή να αποφύγουν να τους θυμώσουν. Μπορεί να παρατηρήσετε αποφυγή προσοχής, πλήρη συμμόρφωση και/ή υπερβολική επίτευξη για να μετατραπεί σε ένα «τέλειο» παιδί.
Βήμα 5. Αναζητήστε θυμό και επιθετικότητα
Τα τραυματισμένα παιδιά μπορεί να δρουν, να απογοητεύονται εύκολα και να αρχίζουν να ξεσπούν περισσότερο. Μπορεί ακόμη και να γίνουν επιθετικοί απέναντι στους άλλους.
Ένα παιδί που έχει τραυματιστεί μπορεί να φαίνεται ατίθασο ή να αντιμετωπίζει συχνά προβλήματα. Αυτό μπορεί να είναι πιο εμφανές στο σχολείο
Βήμα 6. Παρατηρήστε συμπτώματα ασθένειας, όπως πονοκεφάλους, έμετο ή πυρετό
Τα παιδιά συχνά αντιδρούν σε τραύματα και στρες με σωματικά συμπτώματα που μπορεί να μην έχουν προφανή αιτία. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν όταν το παιδί πρέπει να κάνει κάτι που σχετίζεται με το τραύμα (π.χ. να πάει στο σχολείο μετά από κακοποίηση στο σχολείο) ή όταν το παιδί είναι αγχωμένο.
Μέθοδος 3 από 4: Παρατήρηση ψυχολογικών συμπτωμάτων
Βήμα 1. Δώστε προσοχή στις αλλαγές στη συμπεριφορά
Εάν το παιδί σας ενεργεί διαφορετικά από ό, τι παλιά πριν από το συμβάν, μπορεί να σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αναζητήστε αύξηση των συμπεριφορών που σχετίζονται με το άγχος.
Είναι σύνηθες για τα παιδιά να αρχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινή ζωή μετά από ένα τραύμα. Μπορεί να αντισταθούν σε πράγματα όπως την ώρα του ύπνου, το σχολείο ή το να περνούν χρόνο με φίλους. Οι επιδόσεις τους στο σχολείο μπορεί να γλιστρήσουν και να παρουσιάσουν συμπεριφορά. Σημειώστε οτιδήποτε έχει γίνει πρόβλημα μετά από ένα τραυματικό γεγονός
Βήμα 2. Προσέξτε να προσκολληθείτε σε άτομα ή αντικείμενα
Το παιδί μπορεί να αισθάνεται χαμένο χωρίς ένα άτομο που εμπιστεύεται ή ένα αγαπημένο αντικείμενο όπως ένα παιχνίδι, κουβέρτα ή λούτρινο ζώο. Ένα τραυματισμένο παιδί μπορεί να εκνευριστεί εξαιρετικά εάν αυτό το άτομο ή το αντικείμενο δεν είναι μαζί του, επειδή αισθάνεται ανασφαλές.
- Τα παιδιά που έχουν βιώσει ένα τραύμα μπορεί να αναπτύξουν άγχος αποχωρισμού από τους γονείς ή τους φροντιστές τους και να φοβούνται ότι θα είναι μακριά τους.
- Μερικά παιδιά αποχωρούν και "αποσυνδέονται" από την οικογένεια ή τους φίλους, προτιμώντας να είναι μόνο.
Βήμα 3. Παρατηρήστε τους νυχτερινούς φόβους
Τα παιδιά που έχουν υποστεί τραύματα μπορεί να έχουν δυσκολία να πέσουν ή να κοιμηθούν ή να αντισταθούν στην ώρα του ύπνου. Μπορεί να φοβούνται να κοιμηθούν μόνοι τους τη νύχτα, με το φως σβηστό ή στο δικό τους δωμάτιο. Μπορεί να έχουν αυξημένους εφιάλτες, νυχτερινούς τρόμους ή άσχημα όνειρα.
Βήμα 4. Παρατηρήστε εάν το παιδί συνεχίζει να ρωτά αν το συμβάν θα επαναληφθεί
Το παιδί μπορεί να κάνει ερωτήσεις σχετικά με το αν θα συμβεί ξανά ή να ρωτήσει σχετικά με τη λήψη μέτρων για την πρόληψή του (όπως επανειλημμένα ζητώντας από τους ανθρώπους να οδηγούν με ασφάλεια μετά από τροχαίο ατύχημα). Η διαβεβαίωση από τους ενήλικες είναι απίθανο να καταπρανει τους φόβους τους.
- Ορισμένα παιδιά μπορεί να έχουν εμμονή για την πρόληψη του γεγονότος στο μέλλον, όπως ο συνεχής έλεγχος του συναγερμού καπνού μετά από πυρκαγιά στο σπίτι. Αυτό μπορεί να μετατραπεί σε Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή.
- Τα παιδιά μπορεί να επαναλαμβάνουν την εκδήλωση επανειλημμένα στην τέχνη ή το παιχνίδι τους, όπως το να ζωγραφίζουν την εκδήλωση ξανά και ξανά, ή να επανειλημμένα προσκρούουν σε παιχνίδια αυτοκίνητα.
Βήμα 5. Εξετάστε πόσο εμπιστεύεται το παιδί στους ενήλικες
Οι ενήλικες δεν ήταν σε θέση να τους προστατεύσουν στο παρελθόν, οπότε θα μπορούσαν να σκεφτούν "ποιος μπορεί;" και να αποφασίσει ότι κανείς δεν μπορεί να τους κρατήσει ασφαλείς. Μπορεί να μην πιστεύουν τους ενήλικες που προσπαθούν να τους διαβεβαιώσουν.
- Εάν ένα παιδί έχει τραυματιστεί, μπορεί να δυσκολευτεί να εμπιστευτεί τους άλλους ως αμυντικό μηχανισμό, καθώς δεν είναι σε θέση να βλέπει άλλα άτομα ή μέρη ως ασφαλή.
- Ένα παιδί που κακοποιήθηκε από έναν ενήλικα μπορεί να αρχίσει να φοβάται άλλους ενήλικες. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι που πληγώθηκε από έναν ψηλό, ξανθό άντρα μπορεί να φοβάται τον ψηλό, ξανθό θείο της επειδή μοιάζει με τον άντρα που την πλήγωσε.
Βήμα 6. Δείτε αν το παιδί φοβάται ορισμένα μέρη
Εάν ένα παιδί βίωσε ένα τραυματικό γεγονός σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, μπορεί να αποφύγει ή να φοβηθεί το συγκεκριμένο μέρος. Μερικά παιδιά μπορεί να είναι σε θέση να το ανεχτούν με τη βοήθεια ενός αγαπημένου προσώπου ή ενός αντικειμένου ασφαλείας, αλλά δεν μπορούν να αντέξουν να μείνουν εκεί μόνοι.
Για παράδειγμα, ένα παιδί που κακοποιείται από έναν θεραπευτή μπορεί να ουρλιάξει και να κλάψει αν δει το κτίριο της θεραπείας και μπορεί να πανικοβληθεί αν ακούσει ακόμη και τη λέξη «θεραπεία»
Βήμα 7. Προσέξτε για ενοχές ή ντροπή
Το παιδί μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό του για το τραυματικό γεγονός εξαιτίας κάτι που έκανε, είπε ή σκέφτηκε. Αυτοί οι φόβοι δεν είναι πάντα λογικοί. το παιδί μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό του για μια κατάσταση στην οποία δεν έκανε τίποτα κακό και δεν θα μπορούσε να έχει βελτιώσει τα πράγματα.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Για παράδειγμα, ίσως ένα αγόρι και η αδερφή του έπαιζαν στο χώμα όταν συνέβη το τραυματικό γεγονός και τώρα αισθάνεται την ανάγκη να κρατήσει τους πάντες απόλυτα καθαρούς και μακριά από τη βρωμιά
Βήμα 8. Παρατηρήστε πώς αλληλεπιδρά το παιδί με άλλα παιδιά
Ένα τραυματισμένο παιδί μπορεί να αισθάνεται αποξενωμένο και μπορεί να είναι αβέβαιο πώς να αλληλεπιδρά κανονικά με τους άλλους ή να μην ενδιαφέρεται. Or, μπορεί να θέλουν να μιλήσουν ή να επαναλάβουν το τραυματικό γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να ενοχλήσει ή να στενοχωρήσει άλλα παιδιά.
- Ένα παιδί που έχει τραυματιστεί μπορεί να αγωνιστεί με φιλίες και κατάλληλη δυναμική. Μπορεί να γίνουν εξαιρετικά παθητικοί απέναντι στους συνομηλίκους τους ή να προσπαθήσουν να τους ελέγξουν ή να τους εκφοβίσουν. Άλλα παιδιά αποσύρονται, νιώθοντας ότι δεν μπορούν να συνδεθούν με τους συνομηλίκους τους.
- Τα παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να προσπαθήσουν να μιμηθούν την κακοποίηση στο παιχνίδι τους, οπότε είναι σημαντικό να παρακολουθήσετε πώς παίζει ένα παιδί με συνομήλικους μετά από τραύμα.
Βήμα 9. Δώστε προσοχή εάν το παιδί ξαφνιάζεται πιο εύκολα
Το τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε υπερ -επαγρύπνηση και το παιδί μπορεί να είναι πάντα "σε επιφυλακή". Ένα παιδί μπορεί να φοβάται τον άνεμο, τη βροχή ή τους ξαφνικούς δυνατούς θορύβους, ή να φαίνεται τρομακτικό ή επιθετικό εάν κάποιος πλησιάσει πολύ κοντά του.
Βήμα 10. Παρατηρήστε τους φόβους που αναφέρουν
Τα παιδιά που έχουν υποστεί τραύματα έχουν την τάση να αναπτύσσουν νέους φόβους και μπορεί να μιλούν ή να ανησυχούν για αυτούς εκτενώς. Μπορεί να φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να καταπρανει το φόβο και να τους καθησυχάσει ότι είναι ασφαλείς.
- Για παράδειγμα, εάν το παιδί βίωσε μια φυσική καταστροφή ή είναι πρόσφυγας, το παιδί μπορεί να μιλήσει για ανησυχίες ότι η οικογένειά του δεν θα είναι ασφαλής ή δεν θα έχει πουθενά να ζήσει.
- Ένα τραυματισμένο παιδί μπορεί να έχει εμμονή για την ασφάλεια της οικογένειάς του και να προσπαθήσει να προστατέψει την οικογένειά του.
Βήμα 11. Προσέξτε για σκέψεις αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας
Ένα παιδί αυτοκτονίας μπορεί να αρχίσει να μιλάει πολύ για τον θάνατο, να χαρίζει αντικείμενα, να αποσύρεται από τις κοινωνικές δραστηριότητες και να μιλάει για το τι θα κάνετε αφού πεθάνουν.
- Μετά από ένα τραύμα, ορισμένα παιδιά προσκολλώνται στον θάνατο και μπορεί να μιλήσουν ή να διαβάσουν γι 'αυτόν υπερβολικά, ακόμα κι αν δεν είναι απαραίτητα αυτοκτονικά.
- Εάν υπήρχε θάνατος στην οικογένεια, το να μιλάμε για θάνατο δεν είναι πάντα σημάδι αυτοκτονίας. Μερικές φορές, είναι απλώς ένα σημάδι ότι προσπαθούν να κατανοήσουν το θάνατο και τη θνητότητα. Ακόμα, αν συμβαίνει πολύ, ίσως αξίζει να διερευνηθεί εάν κάτι δεν πάει καλά.
Βήμα 12. Προσέξτε για σημάδια άγχους, κατάθλιψης ή ατρόμητου στο παιδί
Εάν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρχουν προβλήματα, πηγαίνετε το παιδί σας σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο.
- Προσέξτε τις διατροφικές συνήθειες, τον ύπνο, τη διάθεση και τη συγκέντρωση του παιδιού σας. Εάν κάποιο από αυτά αλλάξει δραματικά ή φαίνεται ασυνήθιστο, είναι καλύτερο να το διερευνήσετε.
- Το τραύμα μπορεί να μιμηθεί άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ορισμένα παιδιά γίνονται υπερβολικά, παρορμητικά και αδύναμα να συγκεντρωθούν αφού βιώσουν ένα τραύμα, το οποίο συχνά συγχέεται με ΔΕΠΥ. Άλλοι μπορεί να φαίνονται προκλητικοί ή επιθετικοί, οι οποίοι μπορεί να παρερμηνευτούν ως απλά προβλήματα συμπεριφοράς. Εάν κάτι δεν πάει καλά, πάρτε έναν επαγγελματία.
Μέθοδος 4 από 4: Μετακίνηση προς τα εμπρός
Βήμα 1. Να γνωρίζετε ότι ακόμη και αν ένα παιδί δεν εμφανίζει κανένα ή μερικά από αυτά τα συμπτώματα, αυτό δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζει
Ένα παιδί μπορεί να επηρεαστεί από ένα τραυματικό γεγονός, αλλά κρατήστε το μέσα από μια λανθασμένη ανάγκη να είναι ισχυρό ή θαρραλέο για την οικογένεια ή από φόβο μήπως αναστατώσει τους άλλους.
Βήμα 2. Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί που έχει συμμετάσχει σε ένα τραυματικό γεγονός χρειάζεται φροντίδα με επιπλέον προσοχή για να το βοηθήσει στο συμβάν
Θα πρέπει να έχουν ευκαιρίες να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους για το γεγονός και θα πρέπει επίσης να έχουν ευκαιρίες να κάνουν διασκεδαστικά πράγματα εντελώς άσχετα με αυτό.
- Πείτε στο παιδί σας ότι μπορεί να έρθει σε εσάς εάν έχει φόβους, ερωτήσεις ή πράγματα για τα οποία θέλει να μιλήσει. Εάν το παιδί σας το κάνει, δώστε του την πλήρη προσοχή σας και επικυρώστε τα συναισθήματά του.
- Εάν το τραυματικό γεγονός έκανε την είδηση (π.χ. πυροβολισμός στο σχολείο ή φυσική καταστροφή), μειώστε την έκθεση του παιδιού σας σε πηγές πολυμέσων και παρακολουθήστε τη χρήση του διαδικτύου και της τηλεόρασης. Η επανειλημμένη έκθεση στο συμβάν στις ειδήσεις μπορεί να δυσκολέψει το παιδί να ανακάμψει.
- Η παροχή συναισθηματικής υποστήριξης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης τραύματος στο παιδί σας ή να κάνει το τραύμα λιγότερο σοβαρό από ό, τι θα μπορούσε να ήταν.
Βήμα 3. Προσέξτε, ακόμα κι αν τα σημάδια τραύματος δεν εμφανιστούν αμέσως
Ορισμένα παιδιά μπορεί να μην αποδείξουν ότι είναι αναστατωμένα για αρκετές εβδομάδες ή ακόμη και μήνες. Αποφύγετε να σπεύσετε ένα παιδί να εξερευνήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Μπορεί να χρειαστεί χρόνος για κάποια παιδιά να επεξεργαστούν αυτό που έχει συμβεί.
Βήμα 4. Αναζητήστε βοήθεια για σημάδια τραύματος το συντομότερο δυνατό
Οι απαντήσεις, οι αντιδράσεις και οι ικανότητες όσων ευθύνονται άμεσα για ένα παιδί επηρεάζουν την ικανότητα του παιδιού να αντιμετωπίσει ένα τραυματικό γεγονός.
Βήμα 5. Ζητήστε από το παιδί σας να δει έναν σύμβουλο ή έναν ψυχολόγο εάν φαίνεται να δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει
Ενώ η αγάπη και η υποστήριξή σας είναι πολύ χρήσιμη, μερικές φορές τα παιδιά χρειάζονται περισσότερα από αυτά για να τα βοηθήσουν να ανακάμψουν από τρομακτικά γεγονότα. Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια για το παιδί σας.
Βήμα 6. Εξετάστε τι είδους θεραπεία θα ήταν κατάλληλη για το παιδί σας
Οι τύποι θεραπείας που πιθανόν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση του παιδιού σας περιλαμβάνουν ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση, γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, υπνοθεραπεία και απευαισθητοποίηση και επανεπεξεργασία των κινήσεων των ματιών (EMDR).
Εάν το τραυματικό γεγονός συνέβη σε πολλά μέλη της οικογένειας ή εάν πιστεύετε ότι η οικογένεια θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει βοήθεια, εξετάστε την οικογενειακή θεραπεία
Βήμα 7. Μην προσπαθείτε να ανταπεξέλθετε μόνοι σας
Ενώ είναι φυσικό για εσάς να θέλετε να προσπαθήσετε να είστε η υποστήριξη για το παιδί σας, το να το κάνετε μόνοι σας θα σας δυσκολέψει, ειδικά αν έχετε βιώσει επίσης το τραυματικό γεγονός. Το παιδί σας θα το πάρει αν στενοχωρηθείτε ή φοβηθείτε και θα σας πάρει τα σημάδια του, οπότε η αυτο-φροντίδα είναι απαραίτητη.
- Αφιερώστε χρόνο για να μιλήσετε για το τι συμβαίνει με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, όπως τον σύζυγο και τους φίλους σας. Μιλώντας για τα συναισθήματά σας μπορεί να σας βοηθήσει να τα αντιμετωπίσετε και να νιώσετε λιγότερο μόνοι.
- Κοιτάξτε σε ομάδες υποστήριξης εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο περνάει κάτι πολύ δύσκολο.
- Εάν αισθάνεστε συγκλονισμένοι, αναρωτηθείτε τι χρειάζεστε τώρα. Χρειάζεστε ένα ζεστό ντους, ένα φλιτζάνι καφέ, μια αγκαλιά, 30 λεπτά με ένα καλό βιβλίο; Φρόντισε καλα τον εαύτο σου.
Βήμα 8. Ενθαρρύνετε την αλληλεπίδραση του παιδιού σας με τους άλλους
Μέλη της οικογένειας, φίλοι, θεραπευτές, δάσκαλοι και άλλοι μπορούν όλοι να υποστηρίξουν το παιδί σας και την οικογένειά σας στην αντιμετώπιση των συνεπειών του τραυματικού γεγονότος. Δεν είστε μόνοι, ούτε το παιδί σας.
Βήμα 9. Υποστηρίξτε την υγεία του παιδιού σας
Μπορείτε να βοηθήσετε πολύ προσπαθώντας να αποκαταστήσετε μια ρουτίνα το συντομότερο δυνατό, συνεχίζοντας να τροφοδοτείτε το παιδί σας με μια θρεπτική διατροφή και βοηθώντας το παιδί σας να διατηρεί προγράμματα παιχνιδιού και άσκησης που εξασφαλίζουν συνδέσεις με άλλους της ηλικίας τους και την κίνηση του σώματος για καλή υγεία.
- Προσπαθήστε να κάνετε το παιδί σας να κινείται (περπατώντας, πηγαίνοντας στο πάρκο, κολυμπώντας, πηδώντας σε τραμπολίνο κ.λπ.) τουλάχιστον μία φορά την ημέρα.
- Στην ιδανική περίπτωση, το 1/3 του πιάτου του παιδιού σας πρέπει να γεμίσει με φρούτα και λαχανικά που του αρέσουν να τρώνε.
Βήμα 10. Να είστε διαθέσιμοι για το παιδί σας εδώ και τώρα
Τι χρειάζεται το παιδί σας αυτή τη στιγμή; Πώς μπορείτε να τους υποστηρίξετε σήμερα; Ακριβώς όπως η αντιμετώπιση του παρελθόντος είναι σημαντική, η απόλαυση του παρόντος είναι επίσης σημαντική.
Συμβουλές
- Εάν προσπαθείτε να βοηθήσετε ένα παιδί μέσα από μια τραυματική εμπειρία, μπορεί να σας βοηθήσει να διαβάσετε περισσότερα για το πώς το τραύμα επηρεάζει τα παιδιά. Διαβάστε βιβλία και διαδικτυακές πληροφορίες από κυβερνητικούς ή αξιόπιστους ιατρικούς ιστότοπους που εξηγούν πληρέστερα τι περνά το παιδί σας και τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε στην αποκατάσταση της γενικής ευημερίας του.
- Ένα παιδί που δεν μπορεί να ανακάμψει από ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να αναπτυχθεί διαφορετικά από τον τρόπο που αναπτύχθηκε πριν από το συμβάν. Οι περιοχές στο μυαλό που είναι υπεύθυνες για τη συναισθηματική και γλωσσική επεξεργασία και μνήμη είναι ιδιαίτερα σκληρές ως αποτέλεσμα τραύματος και οι αλλαγές σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου μπορεί να είναι μακροχρόνιες και σύντομα να επηρεάσουν τη σχολική εργασία, το παιχνίδι και τις φιλίες.
- Το σχέδιο και η γραφή μπορούν να είναι πολύ θεραπευτικά μέσα για τα παιδιά να εκφράσουν την ευπάθεια, τη δυστυχία και τις αναμνήσεις τους από το γεγονός. Ενώ ένας επαγγελματίας μπορεί να τα κατευθύνει ως απάντηση, μπορείτε να ενθαρρύνετε ένα παιδί να χρησιμοποιεί αυτά τα μέσα ως μορφή έκφρασης συναισθημάτων ανά πάσα στιγμή. Ιστορίες για παιδιά που επέζησαν από τραυματικά γεγονότα και πώς αντιμετώπισαν δύσκολες καταστάσεις μπορούν επίσης να είναι χρήσιμες.
Προειδοποιήσεις
- Εάν το τραύμα προκαλείται από εμπειρίες που συνεχίζουν να συμβαίνουν, όπως η κακοποίηση, απομακρύνετε αμέσως το παιδί από την πηγή της κακοποίησης και λάβετε βοήθεια και απόσταση από την κακοποίηση.
- Εάν ένα παιδί βιώσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα και το αγνοήσει, το παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει ψυχολογικά προβλήματα.
- Μην θυμώνετε με νέες κακές συμπεριφορές που είναι πιθανό να είναι σύμπτωμα της τραυματικής εμπειρίας. το παιδί δεν μπορεί να το βοηθήσει. Βρείτε τη ρίζα των κακών συμπεριφορών που προκαλούνται από το τραυματικό γεγονός και δουλέψτε τις. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και ευαίσθητοι σε συμπεριφορές που περιλαμβάνουν ύπνο και κλάμα (και μην θυμώνετε όταν το παιδί έχει υπερβολική δυσκολία στον ύπνο ή πρόβλημα στο να σταματήσει να κλαίει).
