Η χρόνια φλεγμονώδης απομυελινωτική πολυνευροπάθεια (CIDP) είναι μια χρόνια αυτοάνοση διαταραχή. Πιο συγκεκριμένα, το CIDP είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή του περιφερικού νευρικού συστήματος που προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα. Το CIDP μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικούς ανθρώπους και ως εκ τούτου, πολλοί γιατροί θεωρούν ότι το CIDP είναι περισσότερο ένα φάσμα καταστάσεων από μια ξεχωριστή ασθένεια. Η διάγνωση CIDP βασίζεται σε κλινικά συμπτώματα, ηλεκτροδιαγνωστικές μελέτες και πρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις. Το CIDP μπορεί να διαγνωστεί μόνο από ιατρό. Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα του CIDP, αναζητώντας ιατρική διάγνωση και μαθαίνοντας για την πάθηση, μπορείτε να συνεργαστείτε καλύτερα με το γιατρό σας για τη διάγνωση του CIDP.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 3: Αναγνώριση συμπτωμάτων CIDP
Βήμα 1. Βιώστε τα πρωταρχικά σωματικά συμπτώματα
Το CIDP σχετίζεται στενά με το σύνδρομο Guillain Barré (GBS) και πολλά από τα συμπτώματα είναι παρόμοια. Τα πρώτα σημάδια ότι ένα άτομο μπορεί να έχει CIDP περιλαμβάνουν "κινητικές ελλείψεις", όπως σωματική αδυναμία και πόνο. Αυτά τα συμπτώματα συνήθως εξελίσσονται αργά σε διάστημα δύο μηνών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα συμπτώματα θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μια μεγάλη ποικιλία θεραπευτικών καταστάσεων και δεν υποδηλώνουν από μόνη τους CIDP. Μερικά από αυτά τα φυσικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Αδυναμία
- Μούδιασμα
- Δυσκολία στο περπάτημα (ειδικά στις σκάλες)
- Μυρμήγκιασμα
- Πόνος
- Λιποθυμίες (ενώ στέκεστε όρθιοι)
- Κάψιμο στα άκρα
- Ξαφνική εμφάνιση πόνου στην πλάτη και/ή στον αυχένα που ακτινοβολεί μέσω των άκρων
Βήμα 2. Αναγνωρίστε την αυτόνομη δυσλειτουργία
Άλλα σημάδια του CIDP εμπίπτουν στην κατηγορία της «αυτόνομης δυσλειτουργίας». Αυτά τα "αισθητήρια" συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν μετά την εμφάνιση των πρωτογενών φυσικών συμπτωμάτων. Μπορεί επίσης να προχωρήσουν σε διάστημα εβδομάδων. Για άλλη μια φορά, αυτά τα συμπτώματα θα μπορούσαν να υποδηλώνουν οποιονδήποτε αριθμό θεραπεύσιμων καταστάσεων και δεν δείχνουν από μόνο του το CIDP. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Ζάλη
- Δυσκολία αναπνοής
- Προβλήματα του εντέρου και της ουροδόχου κύστης
- Ναυτία
- Σύσπαση των ματιών (από ήπια έως σοβαρή)
- Τράνταγμα ή κούνημα σε άλλα μέρη του σώματος
Βήμα 3. Παρακολουθήστε τα συμπτώματά σας
Τα συμπτώματα του CIDP συνήθως εξελίσσονται σε διάστημα 8 εβδομάδων, αποκτώντας ένταση. Αυτή η αργή (είτε σταθερή είτε σταδιακή) ανάπτυξη συμπτωμάτων σε διάστημα 8 εβδομάδων είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να διακριθεί αυτή η διαταραχή από το πιο κοινό σύνδρομο Guillain Barré (GBS). Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει καταγραφή του πότε άρχισαν τα συμπτώματα και πώς έχουν προχωρήσει.
- Ξεκινήστε ένα ημερολόγιο υγείας.
- Γράψτε μια γρήγορη σημείωση για το πώς αισθάνεστε κάθε μέρα.
- Συμπεριλάβετε ημερομηνίες για το πότε ξεκίνησαν τα συμπτώματα.
- Συμπεριλάβετε μια σημείωση σχετικά με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Βήμα 4. Λάβετε υπόψη την ηλικία σας
Το CIDP έχει ανιχνευθεί σε άτομα όλων των ηλικιών (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών). Ωστόσο, οι άνθρωποι μεταξύ 50 και 60 ετών είναι πολύ πιο πιθανό να διαγνωστούν. Λάβετε υπόψη την ηλικία σας όταν προσπαθείτε να διαγνώσετε CIDP.
Μέθοδος 2 από 3: Λήψη ιατρικής διάγνωσης
Βήμα 1. Μιλήστε με το γιατρό σας
Εάν αντιμετωπίζετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, κλείστε ένα ραντεβού για να μιλήσετε με το γιατρό σας. Ο γιατρός σας μπορεί να θέλει να σας παραπέμψει σε νευρολόγο ή άλλο ειδικό. Στο ραντεβού σας, να είστε έτοιμοι να εξηγήσετε:
- Τυχόν συμπτώματα. Λάβετε υπόψη ότι τα συμπτώματα θα ακολουθούν ένα από τα τρία πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων των προοδευτικών (τα συμπτώματα επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου), των υποτροπών (τα συμπτώματα εμφανίζονται σε επεισόδια) και μονοφασικά (τα συμπτώματα διαρκούν από ένα έως τρία χρόνια και δεν επαναλαμβάνονται).
- Όταν άρχισαν τα συμπτώματά σας
- Το ιατρικό σας ιστορικό
- Οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις έχετε
- Τυχόν φάρμακα που παίρνετε
Βήμα 2. Υποβληθείτε σε φυσική εξέταση
Όταν ο γιατρός σας σας αξιολογήσει για CIDP, θα ξεκινήσει κάνοντας μια φυσική εξέταση. Θα παρακολουθούν το βάρος, τη θερμοκρασία και την αρτηριακή σας πίεση. Θα δοκιμάσουν τη δύναμη των μυών και των τενόντων σας, καθώς και την ισορροπία σας.
Βήμα 3. Προετοιμαστείτε για δοκιμές «ηλεκτροδιαγνωστικών»
Στη συνέχεια, ο γιατρός σας θα αναζητήσει βλάβη μυελίνης στα περιφερικά νεύρα. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω ηλεκτρομυογραφικής εξέτασης (ΗΜΓ) ή/και νευροαγωγικής μελέτης (NCS). Αυτές οι δοκιμές δεν είναι επεμβατικές, αλλά μπορεί να είναι δυσάρεστες. Περιλαμβάνουν τη χρήση απαλών ηλεκτρικών ρευμάτων για τον έλεγχο της λειτουργίας και της απόκρισης των νεύρων. Αυτές οι δοκιμές θα αναζητήσουν νευρική βλάβη ή «απομυελίνωση». Αυτό μπορεί να υποδειχθεί με:
- Μείωση των ταχυτήτων των νεύρων
- Μπλοκ αγωγιμότητας σε ένα ή περισσότερα νεύρα
- Η παρουσία μη φυσιολογικής χρονικής διασποράς σε ένα ή περισσότερα νεύρα
- Παρατεταμένες απομακρυσμένες καθυστερήσεις σε δύο ή περισσότερα νεύρα
Βήμα 4. Εκτελέστε εξετάσεις αίματος και ούρων
Προκειμένου να αποκλειστούν άλλες καταστάσεις-όπως ο διαβήτης, οι λοιμώξεις, η έκθεση σε τοξίνες, οι διατροφικές ελλείψεις, η φλεγμονώδης νόσος των αιμοφόρων αγγείων και/ή άλλες αυτοάνοσες ασθένειες-ο γιατρός σας θα κάνει εξετάσεις τόσο στο αίμα όσο και στα ούρα σας.
Βήμα 5. Βιώστε μια «οσφυϊκή διάτρηση
«Μια οσφυϊκή παρακέντηση θα αναζητήσει αντι-γαγγλιοσιδικά αντισώματα. Αν και αυτά τα αντισώματα μπορεί να μην υπάρχουν σε όλες τις περιπτώσεις CIDP, υπάρχει ένας κλάδος ασθενειών CIDP που χαρακτηρίζονται από anti-GM1, anti-GD1a και anti-GQ1b. Μια οσφυϊκή παρακέντηση περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας μικρής βελόνας στο πίσω μέρος όπου αντλείται το εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ). Αυτό το υγρό στη συνέχεια ελέγχεται για την παρουσία αυτών των αντισωμάτων.
Βήμα 6. Υποβληθείτε σε βιοψία υπεραυλικού νεύρου
Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η διάγνωση δεν είναι σαφής ή όπου δεν μπορούν να αποκλειστούν άλλες αιτίες νευροπάθειας, ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει βιοψία. Αυτή η διαδικασία εξωτερικών ασθενών περιλαμβάνει μια τομή 4-5 εκατοστών (1,6-2,0 ίντσες) στο πόδι (με τη βοήθεια τοπικού αναισθητικού). Μέσω της τομής, ένα κομμάτι 1-2 εκατοστών (0,39-0,79 ιντσών) του υπερανεύρου αποκόπτεται και στη συνέχεια μελετάται. Αυτή η διαδικασία γίνεται ενώ είστε υπό αναισθησία.
Μέθοδος 3 από 3: Μάθηση για το CIDP
Βήμα 1. Ξεκινήστε με τυπικό CIDP
Το CIDP είναι μια σπάνια αυτοάνοση κατάσταση που προκαλεί το σώμα να πολεμήσει τους δικούς του ιστούς. Το CIDP προκαλεί στο σώμα να επιτεθεί στις θήκες μυελίνης που προστατεύουν τα νεύρα, οδηγώντας τελικά σε νευρική βλάβη. Το CIDP συχνά εκδηλώνεται ως κινητική και αισθητηριακή δυσλειτουργία.
- Κινητικά ελλείμματα (όπως αδυναμία, δυσκολία στο βάδισμα) αναφέρονται στο 94% των ασθενών με CIDP.
- Αισθητηριακά ελλείμματα (όπως μούδιασμα, κακή ισορροπία) αναφέρονται στο 89% των ασθενών με CIDP.
Βήμα 2. Μάθετε για το αισθητήριο/κινητικό κυρίαρχο CIDP
Στο 5-35% των ασθενών με CIDP, αισθητήρια συμπτώματα θα εμφανιστούν κυρίως, με ελάχιστα έως καθόλου κινητικά ελλείμματα. Από την αντίθετη πλευρά, το 7-10% των ασθενών με CIDP (συχνότερα ασθενείς κάτω των 20 ετών) παρουσιάζουν κινητικά συμπτώματα, με ελάχιστα έως καθόλου αισθητικά ελλείμματα.
Βήμα 3. Εξερευνήστε το σύνδρομο Lewis-Sumner (LSS)
Το σύνδρομο Lewis-Sumner (LSS)-επίσης γνωστό ως πολυεστιακή απομυελινωτική αισθητηριακή και κινητική νευροπάθεια (MADSAM)-παρουσιάζεται στο 6-15% των ασθενών με CIDP. Αυτή η μορφή CIDP χαρακτηρίζεται από ασυμμετρία, όπου τα συμπτώματα επηρεάζουν ένα μέρος του σώματος (συνήθως το άνω μέρος του σώματος/άνω άκρα) περισσότερο από άλλα.
Βήμα 4. Έρευνα για θεραπείες CIDP
Αν και η ακριβής αιτία του CIDP είναι ακόμα άγνωστη, αυτή η κατάσταση είναι θεραπεύσιμη. Ιδιαίτερα όταν η κατάσταση διαγιγνώσκεται νωρίς, πολλοί ασθενείς βιώνουν ύφεση και ανάρρωση από τα συμπτώματα χωρίς μακροχρόνια νευρική βλάβη. Το θεραπευτικό σας πλάνο θα βασίζεται στη συγκεκριμένη μάρκα CIDP που αντιμετωπίζετε, στα συμπτώματά σας και σε τυχόν άλλες καταστάσεις που ενδέχεται να έχετε. Ορισμένες μορφές θεραπείας CIDP περιλαμβάνουν:
- Κορτικοστεροειδή, όπως πρεδνιζόνη
- Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
- Πλασμαφαίρεση (ανταλλαγή πλάσματος)
- Ενδοφλέβια θεραπεία με ανοσοσφαιρίνη (IVIg)
- Φυσιοθεραπεία
