Η σαρκοείδωση είναι η ανάπτυξη και συσσώρευση κυττάρων τύπου φλεγμονής σε διάφορα μέρη του σώματος, κυρίως τους λεμφαδένες, τους πνεύμονες, τα μάτια και το δέρμα. Τα κύτταρα τελικά σχηματίζουν μη φυσιολογικά σβώλους ή οζίδια (κοκκιώματα), τα οποία μπορούν να αλλάξουν τη δομή και τη λειτουργία του επηρεασμένου ιστού. Η αιτία της σαρκοείδωσης δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι σχετίζεται με μια ανοσολογική αντίδραση σε κάτι που εισπνέεται από τον αέρα - πιθανώς μύκητες, βακτήρια ή ιικό σωματίδιο. Δεν υπάρχει θεραπεία για τη σαρκοείδωση και μερικές φορές υποχωρεί εντελώς από μόνη της, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να την αντιμετωπίσουν λαμβάνοντας βασικές προφυλάξεις και αναζητώντας συντηρητικές θεραπείες.
Βήματα
Μέρος 1 από 2: Θεραπεία για σαρκοείδωση
Βήμα 1. Αναγνωρίστε τα συμπτώματα της σαρκοείδωσης
Η σαρκοείδωση είναι μια κατάσταση όπου τα κύτταρα που ονομάζονται κοκκιώματα συσσωρεύονται στα μάτια, τους πνεύμονες, το δέρμα και τους λεμφαδένες. Για πολλούς ανθρώπους, η σαρκοείδωση ξεκινά με γενικά συμπτώματα, όπως ανεξήγητη κόπωση, ήπιος πυρετός, πρησμένοι λεμφαδένες και απώλεια βάρους. Ωστόσο, επειδή η πνευμονική προσβολή είναι τόσο συχνή με τη σαρκοείδωση, τα πνευμονικά συμπτώματα αρχίζουν να κυριαρχούν: επίμονος ξηρός βήχας, δύσπνοια και σφίξιμο στο στήθος και/ή πόνος. Τα δερματικά συμπτώματα συνήθως περιλαμβάνουν ένα εξάνθημα που αποτελείται από κοκκινωπό-μοβ εξογκώματα και αναπτύξεις ή οζίδια ακριβώς κάτω από το δέρμα. Τα συμπτώματα των ματιών δεν είναι συνηθισμένα, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν ερυθρότητα και πόνο στα μάτια, θολή όραση και ευαισθησία στο φως.
- Περίπου το 90% των ασθενών με σαρκοείδωση έχουν κάποιο είδος πνευμονικού προβλήματος, με σχεδόν το 1/3 να παρουσιάζει αναπνευστικά συμπτώματα όπως βήχα, δυσκολία στην αναπνοή και πόνο στο στήθος.
- Το 25% των ασθενών με σαρκοείδωση αναπτύσσουν δερματικά προβλήματα.
Βήμα 2. Συμβουλευτείτε το γιατρό σας
Η σαρκοείδωση συχνά δεν προκαλεί αξιοσημείωτα συμπτώματα (ιδιαίτερα στα αρχικά της στάδια) και συχνά υποχωρεί μετά από μερικούς μήνες, οπότε οι γιατροί δεν είναι πάντα τόσο ανήσυχοι να αντιμετωπίσουν την πάθηση με φάρμακα. Επιπλέον, η φαρμακευτική αγωγή συνήθως προσφέρεται μόνο εάν οι καλές πρακτικές υγείας (βλ. Παρακάτω) δεν αποτρέπουν την πρόοδο της σαρκοείδωσης. Ο γιατρός σας θα σας δώσει μια ενδελεχή εξέταση, εστιάζοντας στις περιοχές που επηρεάζονται συνήθως από τη σαρκοείδωση - πνεύμονες, λεμφαδένες, δέρμα, μάτια - πριν αποφασίσετε εάν είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή.
- Θα χρειαστεί να δείτε το γιατρό σας για φυσική εξέταση καθώς και για ορισμένες διαγνωστικές εξετάσεις. Οι διαγνωστικές εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν εξέταση φυματίωσης, ακτινογραφίες θώρακα (αναζήτηση πνευμονικής βλάβης ή διευρυμένους λεμφαδένες), εξετάσεις αίματος (επίπεδα ασβεστίου, λειτουργία νεφρών και ήπατος), αξονική τομογραφία, ΗΚΓ, τεστ πνευμονικής λειτουργίας, οφθαλμολογική εξέταση και βιοψία δέρματος (ψάχνοντας για τα κοκκιώματα για την αφήγηση).
- Οι περισσότεροι ασθενείς (> 75%) μπορούν να λάβουν συμπτωματική ανακούφιση λαμβάνοντας μη συνταγογραφούμενα αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ιβουπροφαίνη, ναπροξένη) ενώ βρίσκονται στο σπίτι.
Βήμα 3. Συζητήστε με το γιατρό σας για κορτικοστεροειδή
Όταν συνιστάται φαρμακευτική θεραπεία για την καταπολέμηση της σαρκοείδωσης, οι κύριοι στόχοι είναι να διατηρηθεί η σωστή λειτουργία των πνευμόνων και άλλων προσβεβλημένων οργάνων και επίσης να ανακουφιστούν τα συμπτώματα που δημιουργούνται από τα προσβεβλημένα όργανα. Τα κορτικοστεροειδή φάρμακα εμφανίζουν ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και παραμένουν η κύρια θεραπεία πρώτης γραμμής για την πρόληψη του σχηματισμού κοκκιώματος στη σαρκοείδωση. Η πρεδνιζόνη είναι το πιο συνηθισμένο από του στόματος κορτικοστεροειδές που συνταγογραφείται για σαρκοείδωση, αν και άλλα σκευάσματα μπορούν να εφαρμοστούν απευθείας σε μια πληγείσα περιοχή - μέσω κρεμών για δερματικές βλάβες ή μέσω εισπνοών για κοκκιώματα πνεύμονα.
- Άλλα φάρμακα που μπορεί να συστήσει ο γιατρός σας περιλαμβάνουν γλυκοκορτικοειδή, κολχικίνη, αζαθειοπρίνη και κυκλοφωσφαμίδη.
- Λάβετε υπόψη ότι προς το παρόν δεν υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία που αντιστρέφει τις ουλές των πνευμόνων (ίνωση) που προκαλούνται από προχωρημένη σαρκοείδωση.
- Οι παρενέργειες από τη λήψη κορτικοστεροειδών περιλαμβάνουν μεταβολές της διάθεσης, κατακράτηση νερού και αύξηση βάρους, υπέρταση, ακμή, έκπλυση μετάλλων από οστά και εξασθενημένη ανοσολογική λειτουργία.
Βήμα 4. Ρωτήστε το γιατρό σας για φάρμακα "εκτός ετικέτας"
Τα φάρμακα εκτός ετικέτας είναι αυτά που χρησιμοποιούνται για συνθήκες που δεν έχουν εγκριθεί αρχικά από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA). Οι γιατροί χρησιμοποιούν συνήθως φάρμακα εκτός ετικέτας για μια ποικιλία άλλων καταστάσεων λόγω αναφορών αποτελεσματικότητας. Τα συνηθισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για σαρκοείδωση περιλαμβάνουν μεθοτρεξάτη (χρησιμοποιείται κατά του καρκίνου και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας), χλωροκίνη (φάρμακο κατά της ελονοσίας), κυκλοσπορίνη (χρησιμοποιείται για μεταμόσχευση οργάνων για την καταστολή της ανοσίας) και θαλιδομίδη (φάρμακο της λέπρας).
- Η μεθοτρεξάτη και η χλωροκίνη έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη υποστήριξη από μελέτες για την αποτελεσματική καταπολέμηση των παρενεργειών της σαρκοείδωσης.
- Η τελευταία έρευνα εξετάζει τη χρήση βιολογικών φαρμάκων που αναστέλλουν τον παράγοντα νέκρωσης όγκου (αναστολείς του TNF-άλφα), όπως το adalimumab και το infliximab. Οι αναστολείς του TNF-alpha χρησιμοποιούνται κανονικά για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και την ψωρίαση του δέρματος, αλλά δείχνουν πολλά υποσχόμενες και για τη σαρκοείδωση.
Μέρος 2 από 2: Μείωση του κινδύνου σαρκοείδωσης
Βήμα 1. Διατηρήστε ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα
Για κάθε είδους λοίμωξη (βακτηριακή, μυκητιακή ή ιογενής), η πραγματική πρόληψη εξαρτάται από μια υγιή και ισχυρή ανοσοαπόκριση. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα αποτελείται από εξειδικευμένα κύτταρα που αναζητούν και προσπαθούν να καταστρέψουν πιθανά παθογόνα (όπως αυτά που μπορεί να προκαλέσουν σαρκοείδωση), αλλά όταν το σύστημα εξασθενεί, οι επιβλαβείς μικροοργανισμοί αναπτύσσονται και εξαπλώνονται σχεδόν ανεξέλεγκτα. Κατά συνέπεια, η εστίαση σε τρόπους για να διατηρήσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα ισχυρό και να λειτουργεί σωστά είναι μια λογική και φυσική προσέγγιση για την πρόληψη ουσιαστικά όλων των μολυσματικών ασθενειών.
- Αν και είναι αβέβαιο ποια ξένη ουσία προκαλεί την ανώμαλη αντίδραση του σώματος στη σαρκοείδωση, έχει παρατηρηθεί ότι τα περιστατικά εμφανίζονται σε ομάδες ατόμων με στενή επαφή και σε λήπτες μεταμοσχεύσεων οργάνων, γεγονός που υποδηλώνει μια πιθανή μολυσματική ικανότητα.
- Ο ύπνος περισσότερο (ή ο ποιοτικός ύπνος), η κατανάλωση περισσότερων φρέσκων προϊόντων, η καλή υγιεινή, η κατανάλωση πολύ νερού και η τακτική άσκηση είναι όλα αποδεδειγμένοι τρόποι για να διατηρήσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα ισχυρό.
- Η ανοσολογική σας λειτουργία θα ωφεληθεί επίσης μειώνοντας τα εκλεπτυσμένα σάκχαρα (σόδα ποπ, καραμέλες, παγωτά, αρτοσκευάσματα) και πίνοντας λιγότερο αλκοόλ (όχι περισσότερο από ένα ποτό την ημέρα).
Βήμα 2. Μην καπνίζετε καπνό
Δεδομένου ότι η σαρκοείδωση επηρεάζει συχνά τους πνεύμονες, δεν πρέπει να καπνίζετε τσιγάρα ή πούρα εάν έχετε διαγνωστεί με την πάθηση. Το κάπνισμα προκαλεί περισσότερες από 4.000 χημικές ουσίες που επηρεάζουν τους πνεύμονες, γεγονός που προκαλεί ερεθισμό, φλεγμονή, δυσλειτουργία και καταστροφή των διαφόρων ιστών. Ορισμένες από τις χημικές ουσίες στον καπνό του τσιγάρου προκαλούν επίσης κυτταρικές μεταλλάξεις, που είναι ο κύριος μηχανισμός του καρκίνου του πνεύμονα. Το κάπνισμα δεν προκαλεί άμεσα σαρκοείδωση, αλλά σίγουρα μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.
- Η σαρκοείδωση συνήθως ξεκινά στους πνεύμονες και τους λεμφαδένες στο στήθος, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αιτία ή ο κύριος παράγοντας που συμβάλλει στη νόσο εισπνέεται.
- Άλλες ασθένειες και καταστάσεις των πνευμόνων που μπορούν να μιμηθούν τη σαρκοείδωση περιλαμβάνουν τη βερυλλίωση (φλεγμονή των πνευμόνων που σχετίζεται με την έκθεση σε βηρύλλιο), την αμιάντωση (φλεγμονή που σχετίζεται με την έκθεση στον αμίαντο), τη φυματίωση, την πνευμονική νόσο του αγρότη, το μεσοθηλίωμα, τον καρκίνο του πνεύμονα και τις μυκητιάσεις.
Βήμα 3. Αποφύγετε την έκθεση σε σκόνη και χημικά
Εκτός από το να μην καπνίζετε, θα πρέπει επίσης να αποφεύγετε την έκθεση σε άλλες ουσίες δυνητικά επιβλαβείς για τους πνεύμονες, όπως σκόνη, χημικές αναθυμιάσεις, αέρια και τοξικά εισπνεόμενα. Η σαρκοείδωση πιθανότατα δεν προκαλείται άμεσα από κοινά αλλεργιογόνα ή τοξικές χημικές ουσίες, αλλά κάθε επιπλέον ερεθισμός ή φλεγμονή των πνευμόνων συμβάλλει μόνο στη σοβαρότητα των ασθενειών και επιδεινώνει τα συμπτώματα.
- Εξετάστε το ενδεχόμενο να αλλάξετε τα οικιακά σας προϊόντα καθαρισμού σε πιο φυσικά, όπως λευκό ξύδι, αραιωμένο χυμό λεμονιού και/ή κολλοειδές ασήμι.
- Για να αποφύγετε την εισπνοή σκόνης και άλλων δυνητικά ερεθιστικών σωματιδίων, φορέστε μια κοινή ιατρική / χειρουργική μάσκα ενώ βρίσκεστε έξω.
Βήμα 4. Αλλάξτε τη διατροφή σας
Οι ασθενείς με σαρκοείδωση έχουν περιστασιακά υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα τους, οι λόγοι για τους οποίους δεν είναι σαφείς. Ωστόσο, εάν συμβαίνει αυτό με εσάς, τότε η αποφυγή υπερβολικών ποσοτήτων τροφών πλούσιων σε ασβέστιο είναι πιθανότατα μια καλή ιδέα έως ότου η ασθένεια περάσει σε ύφεση ή αλλάξει η σύνθεση του αίματός σας. Τα τρόφιμα πλούσια σε ασβέστιο περιλαμβάνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, σαρδέλες, κονσέρβα σολομού με τα κόκαλα, λαχανικά, λάχανο, μπρόκολο και πορτοκάλια.
- Αν και η βιταμίνη D είναι σημαντική για ισχυρά οστά και ανοσοποιητική λειτουργία, τα συμπληρώματα πρέπει να διακόπτονται (βραχυπρόθεσμα) επειδή η βιταμίνη είναι υπεύθυνη για την αύξηση της απορρόφησης ασβεστίου στα έντερα.
- Σε σχέση με αυτό, η βιταμίνη D παράγεται από το δέρμα σας σε απόκριση της έντονης καλοκαιρινής ηλιοφάνειας, οπότε η υπερβολική ηλιοθεραπεία πρέπει επίσης να αποφεύγεται εάν έχετε σαρκοείδωση και υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα και/ή στα ούρα.
Συμβουλές
- Οι περισσότεροι άνθρωποι με σαρκοείδωση ζουν κανονική ζωή, οπότε μην συντετριστείτε με τη διάγνωση.
- Τα άτομα με σαρκοείδωση αντιμετωπίζονται καλύτερα από ειδικούς πνεύμονες ή γιατρούς που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σαρκοείδωση.
- Η μεταμόσχευση πνεύμονα είναι η τελευταία λύση για ασθενείς με σοβαρή σαρκοείδωση τελικού σταδίου και λιγότερο από το 50% της πνευμονικής λειτουργίας.
