Η κατάσταση που είναι γνωστή ως διαταραχή πόνου (μερικές φορές ονομάζεται επίσης σωματομορφική διαταραχή πόνου ή ψυχογενής διαταραχή πόνου) μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί, περιγραφεί και αντιμετωπιστεί. Είναι, ωστόσο, μια πολύ πραγματική κατάσταση και μια σημαντική πρόκληση για να ζήσουμε. Με τους πιο βασικούς όρους, τα άτομα με αυτήν την κατάσταση βιώνουν σωματικό πόνο που δεν ευθυγραμμίζεται με μια αιτιολογική ιατρική κατάσταση. Αυτή η διαταραχή ενώνει τα φυσικά και ψυχικά συστατικά του πόνου και η θεραπεία απαιτεί μια ενιαία προσπάθεια μεταξύ γιατρών, επαγγελματιών ψυχικής υγείας και του ασθενούς.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Προσδιορισμός της διαταραχής του πόνου σας
Βήμα 1. Επιτρέψτε στους γιατρούς να αποκλείσουν άλλες καταστάσεις
Για πολλούς ανθρώπους, η διάγνωση της διαταραχής του πόνου γίνεται μόλις αποκλειστεί κάθε άλλη λογική εξήγηση. Εάν ο πόνος σας θεωρείται νόμιμος (όχι πλασματικός) αλλά δεν εξηγείται άμεσα από μια υπάρχουσα ιατρική κατάσταση (ασθένεια) ή ουσία (όπως φάρμακο), η διαταραχή του πόνου θα πρέπει να θεωρείται ξεχωριστή πιθανότητα.
- Μερικές φορές ο χρόνιος πόνος χωρίς σαφείς δομικές ή βιοχημικές αιτίες μπορεί να οφείλεται σε συναισθηματικά ζητήματα όπως το άγχος, το τραύμα, μια δύσκολη εργασιακή κατάσταση ή μια δύσκολη παιδική ηλικία. Εάν συμβαίνει αυτό, είναι σημαντικό να αντιμετωπίσετε τον πόνο εστιάζοντας στη σύνδεση μυαλού-σώματος.
- Ένας ψυχίατρος ή άλλος επαγγελματίας ψυχικής υγείας εμπλέκεται συχνά στη διάγνωση και τη θεραπεία χρόνιων πόνων όπως η διαταραχή του πόνου.
Βήμα 2. Καθιερώστε την ισορροπία ψυχολογικών και ιατρικών παραγόντων
Επειδή η διαταραχή του πόνου ορίζεται τουλάχιστον τόσο από το τι δεν είναι όσο από το τι είναι, κάθε μεμονωμένη περίπτωση είναι ξεχωριστή. Σε γενικές γραμμές, η διαταραχή του πόνου δημιουργείται από ένα συνδυασμό φυσικών και ψυχολογικών παραγόντων, αλλά η ακριβής ισορροπία αυτών των παραγόντων μπορεί να ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό. Ως εκ τούτου, κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά από ιατρούς τόσο στον φυσικό όσο και στον ψυχολογικό τομέα.
- Στην πιο απλοποιημένη κατηγοριοποίηση, υπάρχουν τρεις τύποι διαταραχών πόνου: διαταραχή πόνου με σημαντικούς ιατρικούς και ψυχολογικούς παράγοντες. διαταραχή πόνου χωρίς σημαντικούς ιατρικούς παράγοντες. και διαταραχή πόνου χωρίς σημαντικούς ψυχολογικούς παράγοντες.
- Εάν η διαταραχή του πόνου σας τείνει περισσότερο προς ψυχολογικούς παράγοντες, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η θεραπεία σας. αν είναι πιο φυσικό, το ίδιο ισχύει και για τη θεραπεία. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, απαιτείται συντονισμένη σωματική και ψυχολογική θεραπεία.
Βήμα 3. Προσδιορίστε τις περιοχές του πόνου σας
Ο πόνος που σχετίζεται με τη διαταραχή του πόνου μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, αρκεί να μην ευθυγραμμίζεται με οποιαδήποτε αιτιολογική κατάσταση. Έτσι, εάν έχετε σπασμένο πόδι αλλά πόνο στην κοιλιά σας, αυτό θα μπορούσε πιθανώς να είναι διαταραχή του πόνου, αλλά και το κοιλιακό άλγος που δεν ευθυγραμμίζεται με το έλκος στομάχου που έχετε.
Παρόλο που ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα, οι πιο συχνές περιοχές πόνου φαίνεται να είναι το κάτω μέρος της πλάτης, το κεφάλι, η κοιλιά και το στήθος. Η σοβαρότητα και η διάρκεια του πόνου μπορεί να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, από σύντομες εκρήξεις έντονου πόνου έως διαρκείς ποσότητες μέτριου πόνου και όλα τα ενδιάμεσα
Βήμα 4. Καθορίστε εάν έχετε αντιμετωπίσει συναισθηματικές ή συμπεριφορικές αλλαγές που μπορεί να αποδοθούν στη διαταραχή
Ανεξάρτητα από την ακριβή τοποθεσία, τη διάρκεια ή τη σοβαρότητα του πόνου σας, ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διαταραχής του πόνου είναι ότι προκαλεί σχεδόν πάντοτε συναισθηματική δυσφορία και αλλαγές στη συμπεριφορά. Τέτοιες αλλαγές συμβαίνουν σε μεγάλο βαθμό επειδή ο πόνος φαίνεται ανεξήγητος και εύκολο να αμφισβητηθεί ως πραγματικός (από άλλους ανθρώπους, ορισμένους ιατρικούς επαγγελματίες, ακόμη και τον ασθενή). Ο εντοπισμός τέτοιων αλλαγών μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση της διαταραχής του πόνου και στον προσδιορισμό της συγκεκριμένης φύσης της στην περίπτωσή σας.
Τα άτομα με διαταραχή πόνου συχνά αναπτύσσουν έντονα συναισθήματα απελπισίας και αδυναμίας, αφού συχνά φαίνεται ότι δεν υπάρχει τρόπος να εξηγηθεί ή να γίνει κάτι για τον πόνο. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει το άτομο να γίνει ανενεργό και παθητικό και να αναπτύξει καταστάσεις όπως αϋπνία, χρόνια κόπωση, άγχος και κατάθλιψη, καθώς και να προκαλέσει διαταραχές στις κανονικές κοινωνικές σχέσεις
Μέρος 2 από 3: Αντιμετώπιση της διαταραχής του πόνου
Βήμα 1. Αποδεχτείτε το ψυχικό συστατικό του σωματικού πόνου
Τα άτομα με διαταραχή πόνου συχνά αγωνίζονται να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ότι ο πόνος τους υπάρχει παρά την έλλειψη μιας σαφούς φυσικής αιτίας. Πολλοί πιθανότατα έχουν ακούσει κάποιον να λέει ότι ο πόνος είναι «ολόκληρος στο κεφάλι σου», σαν να είναι φανταστικός. Στην πραγματικότητα, όμως, ο πόνος που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι έχει ένα ψυχικό συστατικό, οπότε ο πόνος είναι στην πραγματικότητα «σε όλα τα κεφάλια μας».
- Όλος ο πόνος, είτε προκαλείται από διαταραχή πόνου είτε από χτύπημα στο κεφάλι, είναι εν μέρει μια «ψυχολογική απάντηση σε επιβλαβή ερεθίσματα». Τόσο το σώμα όσο και το μυαλό εμπλέκονται στην εμπειρία του πόνου και πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι δύο περιοχές προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διαταραχή του πόνου.
- Η αντιμετώπιση της ψυχικής σας υγείας δεν είναι σημάδι ότι η διαταραχή του πόνου σας είναι φανταστική. είναι αντίθετα ένα κρίσιμο στοιχείο για τη διαχείριση της κατάστασης.
Βήμα 2. Αναπτύξτε τις δεξιότητές σας αντιμετώπισης
Η συνεχιζόμενη σωματική δυσφορία και η συναισθηματική αγωνία της διαταραχής του πόνου προκαλεί πολλούς πάσχοντες να αισθάνονται απελπισμένοι για να κάνουν οτιδήποτε γι 'αυτό. Μια συντονισμένη προσπάθεια μεταξύ του ασθενούς, του γιατρού και του επαγγελματία ψυχικής υγείας, ωστόσο, μπορεί να αναπτύξει δεξιότητες αντιμετώπισης για τον καλύτερο εντοπισμό, διαχείριση και υπέρβαση τόσο του πόνου όσο και της απελπισίας.
Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT), υπό την καθοδήγηση ενός ψυχιάτρου ή άλλου επαγγελματία ψυχικής υγείας, παράγει θετικά αποτελέσματα για πολλούς πάσχοντες από διαταραχές πόνου. Η CBT μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να αναγνωρίσουν τους περιβαλλοντικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που κάνουν τον πόνο χειρότερο. αναπτύξτε ασκήσεις μείωσης της έντασης και οικοδόμησης εμπιστοσύνης · και διαμορφώνουν στρατηγικές παρακίνησης για την υπέρβαση του πόνου και της παθητικότητας που εμποδίζουν τις φυσιολογικές δραστηριότητες
Βήμα 3. Διαβάστε βιβλία γραμμένα για τη διαταραχή του πόνου
Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα τι περνάτε, κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε καλύτερα σε θέση να το αντιμετωπίσετε. Επιπλέον, η ανάγνωση λογαριασμών άλλων ατόμων με την ίδια κατάσταση μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε λιγότερο μόνοι.
Για παράδειγμα, μπορείτε να διαβάσετε τη συνταγή του Δρ John Sarno The Mindbody Prescription, τον Δρ David Schechter's Think Away Your Pain ή το Back in Control του Dr. David Hanscom
Βήμα 4. Μειώστε την ένταση με αποδεδειγμένες τεχνικές
Τα άτομα με διαταραχή πόνου είναι πάντα αγχωμένα και αγχωμένα λόγω της κατάστασης. Ο συνεχής φυσικός και συναισθηματικός φραγμός που προκαλείται από τη διαταραχή δημιουργεί ένταση που πρέπει να απελευθερωθεί, ιδανικά με υγιεινό και βοηθητικό τρόπο. Η χρήση τεχνικών μείωσης της έντασης υπό επαγγελματική καθοδήγηση είναι επομένως ένα βασικό στοιχείο στη θεραπεία της διαταραχής του πόνου.
Συνεργαστείτε με τον επαγγελματία ψυχικής υγείας για να καθορίσετε τις τεχνικές που είναι πιο αποτελεσματικές για εσάς. Οι επιλογές περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε) προοδευτική χαλάρωση των μυών, οπτικοποίηση, θεραπεία ομιλίας, βιοανάδραση και ύπνωση
Βήμα 5. Επιστρέψτε στη ζωή σας όσο καλύτερα μπορείτε
Όσο περισσότερο ένα άτομο πάσχει από διαταραχή πόνου, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η θεραπεία. Αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό επειδή η διαταραχή δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο πόνου και ανησυχίας - αισθάνεστε πόνο, ανησυχείτε για τον πόνο που αισθανθήκατε και για το τι θα ακολουθήσει και σύντομα η διαταραχή φαίνεται να παίρνει τον έλεγχο της ζωής σας. Ένα από τα κρίσιμα στοιχεία της διαχείρισης της διαταραχής του πόνου είναι η ενίσχυση της επιθυμίας και της επιθυμίας του ασθενούς να ζήσει μια πλήρη και ενεργό ζωή.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που πρέπει να τραβηχτεί εδώ. Οι πάσχοντες από διαταραχές πόνου δεν πρέπει να αισθάνονται σαν να τους λένε «πιπίλισέ το», να σκληρύνουν και να προσποιούνται ότι ο πόνος δεν υπάρχει. Αντίθετα, σε συνδυασμό με τεχνικές αντιμετώπισης και παρακίνησης υπό την καθοδήγηση ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας, ο ασθενής μπορεί να σπάσει τον κύκλο του πόνου και της ανησυχίας και να περιορίσει τη διαταραχή σε μια πιο διαχειρίσιμη κατάσταση
Βήμα 6. Συμμετοχή της οικογένειας και άλλων υποστηρικτικών ατόμων
Η διαταραχή του πόνου συχνά δημιουργεί συναισθήματα απομόνωσης και μοναξιάς, σαν να είστε το μόνο άτομο που μπορεί να γνωρίζει πόσο πραγματική και πόσο ανασταλτική είναι η κατάστασή σας. Η οικογενειακή συμβουλευτική μπορεί συχνά να βοηθήσει τα αγαπημένα πρόσωπα να κατανοήσουν καλύτερα την κατάσταση και να δώσουν στον ασθενή περισσότερη εμπιστοσύνη ότι έχει ένα φροντιστήριο και εμπλεκόμενο δίκτυο υποστήριξης.
- Ενώ είναι δύσκολο να βρεθούν ακόμη και γενικές εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των ατόμων που ζουν με διαταραχή πόνου, επηρεάζει τα παιδιά και τα έφηβα κορίτσια φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα. Τα παιδιά με διαταραχή πόνου (και τα αγαπημένα τους πρόσωπα) συνήθως θα αντλήσουν ιδιαίτερα οφέλη από την οικογενειακή συμβουλευτική. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αισθάνεται ότι πρέπει να αντιμετωπίσει μόνο του τη διαταραχή του πόνου.
- Εξετάστε το ενδεχόμενο να εγγραφείτε σε ένα δίκτυο υποστήριξης με άλλους που αντιμετωπίζουν διαταραχή πόνου. Μερικές φορές είναι καλύτερα να μιλήσετε με κάποιον που πραγματικά καταλαβαίνει τι περνάτε.
Μέρος 3 από 3: Χρήση φαρμάκων και άλλων θεραπειών
Βήμα 1. Αντιμετωπίστε τον φυσικό σας πόνο
Ένα μεγάλο μέρος του θεραπευτικού σχήματος για τη διαταραχή του πόνου περιλαμβάνει την εκμάθηση της κατανόησης και της αντιμετώπισης της κατάστασης. Ωστόσο, η άμεση θεραπεία του σωματικού πόνου που προκαλείται από τη διαταραχή είναι επίσης ένα φυσιολογικό και σημαντικό συστατικό θεραπείας. Για άλλη μια φορά, ο συντονισμός μεταξύ του γιατρού σας και του επαγγελματία ψυχικής υγείας είναι ζωτικής σημασίας.
- Συνήθως, η θεραπεία του πόνου ξεκινά με ακεταμινοφαίνη ή ΜΣΑΦ που έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός σας. Άλλα, πιο ισχυρά παυσίπονα μπορεί να θεωρηθούν όπως χρειάζονται, αλλά συνήθως συνταγογραφούνται με προσοχή, από φόβο εξάρτησης και άλλες ανησυχίες. Πάρτε όλα τα φάρμακα σύμφωνα με τις οδηγίες και συζητήστε με τον γιατρό σας την αποτελεσματικότητά τους και τυχόν παρενέργειες.
- Μερικές φορές, ανάλογα με τη φύση, τη θέση και τη σοβαρότητα του πόνου σας, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει παράγοντες αποκλεισμού νεύρων ή χειρουργική αφαίρεση, η οποία αφαιρεί ορισμένες νευρικές οδούς στην πληγείσα περιοχή.
Βήμα 2. Εξετάστε το ενδεχόμενο χρήσης αντικαταθλιπτικών φαρμάκων
Τα αντικαταθλιπτικά συνήθως συνταγογραφούνται σε άτομα με διαταραχή πόνου, ως μέσο για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συναισθηματικών επιπτώσεων που είναι κοινές στην πάθηση. Τέτοια φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται υπό στενή επίβλεψη ιατρού και σε συνδυασμό με συμβουλευτική. Αυτός είναι ένας ακόμη τομέας θεραπείας διαταραχών πόνου στον οποίο μια συντονισμένη προσπάθεια μεταξύ της ομάδας φροντίδας είναι σημαντική.
Ενώ τα αντικαταθλιπτικά έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμα για αμέτρητα άτομα με παθήσεις συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής του πόνου, αυτά, όπως κάθε φάρμακο, ενέχουν κινδύνους. Βεβαιωθείτε ότι έχετε καταλάβει σαφώς πώς να παίρνετε το φάρμακο σύμφωνα με τις οδηγίες και πώς να εντοπίζετε πιθανές παρενέργειες. Μη διστάσετε να συμβουλευτείτε τον γιατρό που σας συνταγογραφεί για ερωτήσεις ή ανησυχίες
Βήμα 3. Βρείτε τρόπους να χαλαρώσετε
Φάρμακα και θεραπείες που παρέχονται υπό τη φροντίδα ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας - όπως η CBT, η οπτικοποίηση και η βιοανάδραση - μπορούν να βοηθήσουν πολύ τα άτομα με διαταραχή του πόνου να μειώσουν την ένταση, το άγχος και το άγχος που είναι κοινά στην κατάσταση. Υπάρχει επίσης μια σειρά από άλλες τεχνικές που μπορείτε να δοκιμάσετε οι οποίες είναι γενικά ακίνδυνες και έχουν διαφορετικούς βαθμούς απόδειξης αποτελεσματικότητας. Κρατήστε την ιατρική σας ομάδα "σε επαφή" σχετικά με όλες τις μεθόδους θεραπείας που χρησιμοποιείτε, ωστόσο.
