Η υποχονδρίαση, γνωστή και ως υποχονδρία ή διαταραχή άγχους ασθενειών (IAD), είναι μια ψυχική κατάσταση που προκαλεί στους ανθρώπους να ανησυχούν εμμονικά για την υγεία τους. Τα άτομα με υποχονδρίαση μπορεί να είναι πεπεισμένα ότι έχουν μια ασθένεια όταν είναι απολύτως υγιή ή μπορεί να ανησυχούν υπερβολικά για μια μικρή κατάσταση. Πολλά από τα συμπτώματα της υποχονδρίασης είναι εύκολο να αναγνωριστούν, αλλά για να διαγνωστεί επίσημα η υποχονδρίαση, ένα άτομο πρέπει να εξεταστεί από γιατρό για να αποκλείσει τυχόν προβλήματα σωματικής υγείας και μπορεί επίσης να παραπεμφθεί για ψυχιατρική αξιολόγηση.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Αναγνωρίζοντας τα σημάδια της υποχονδρίασης
Βήμα 1. Παρατηρήστε υπερβολικές αντιδράσεις σε μικρά συμπτώματα
Τα άτομα με υποχονδρίαση τείνουν να έχουν ακραίες αντιδράσεις στα συμπτώματα που οι περισσότεροι άνθρωποι θα αγνοούσαν. Μπορεί να τρέξουν στο γιατρό ή να ανησυχούν με εμμονή για ένα φτέρνισμα ή μια μικρή περικοπή, για παράδειγμα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το «σύμπτωμα» μπορεί να είναι απλώς μια κανονική σωματική λειτουργία
Βήμα 2. Προσέξτε τους υπερβολικούς φόβους σχετικά με τον κίνδυνο ασθένειας
Εκτός από το φόβο ότι μπορεί να έχουν ήδη κάποια ασθένεια, τα άτομα με υποχονδρίαση τείνουν επίσης να μηρυκούν για την πιθανότητα να αρρωστήσουν. Μπορεί να είναι πεπεισμένοι ότι θα αρρωστήσουν, ακόμα κι αν δεν έχουν συμπτώματα.
Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονο εάν το άτομο έχει οικογενειακό ιστορικό ασθένειας ή εάν πιστεύει ότι εκτέθηκε σε λοίμωξη
Βήμα 3. Σημειώστε την τάση να παραπονιέστε σε οποιονδήποτε θα ακούσει
Οι υποχόνδριοι είναι συνήθως πολύ φωνητικοί για τα ιατρικά τους παράπονα. Μπορεί να μοιραστούν τα συμπτώματά τους με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, με την ελπίδα να βρουν κάποιον που θα επιβεβαιώσει τις ανησυχίες τους.
Εάν ένα άτομο απορρίψει τις ανησυχίες του υποχόνδριου, είναι πιθανό να περάσει σε άλλο άτομο
Βήμα 4. Παρατηρήστε τις συμπεριφορές αποφυγής
Τα άτομα με υποχονδρίαση μπορεί να αποφύγουν δραστηριότητες που πιστεύουν ότι θα τους εκθέσουν σε ασθένειες ή που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν λόγω ασθένειας. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να αποφύγει να ταξιδέψει σε ξένες χώρες από φόβο μήπως προσβληθεί από κάποια ασθένεια ή μπορεί να πειστεί ότι δεν μπορεί να εργαστεί λόγω κακής υγείας.
Ορισμένα άτομα μπορεί ακόμη και να λειτουργούν σαν να είναι ανάπηρα, παρόλο που είναι σωματικά υγιή
Βήμα 5. Δώστε προσοχή στη συχνότητα των ραντεβού γιατρού
Εξαιρετικά συχνά ή εξαιρετικά σπάνια ραντεβού με γιατρό μπορεί να είναι και τα δύο σημάδια υποχονδρίασης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στις εμμονικές τους σκέψεις με διαφορετικό τρόπο, οπότε μερικοί αναζητούν ιατρική βοήθεια, ενώ άλλοι το αποφεύγουν.
- Μερικοί ασθενείς θα πάνε υπερβολικά στο γιατρό και μπορεί συχνά να αλλάζουν γιατρό επειδή θέλουν διάγνωση για την κατάστασή τους.
- Άλλοι ασθενείς μπορεί να αποφύγουν την ιατρική περίθαλψη επειδή φοβούνται να μάθουν τι τους φταίει.
Βήμα 6. Κατανοήστε τα κριτήρια για τη διάγνωση
Όλοι όσοι είχαν ποτέ παράλογο φόβο για την υγεία τους δεν έχουν υποχονδρίαση. Για να διαγνωστεί ένα άτομο με υποχονδρίαση, πρέπει να έχει απασχολήσει την υγεία του για τουλάχιστον έξι μήνες και πρέπει να έχει διαβεβαιωθεί από τους γιατρούς ότι τίποτα δεν πάει καλά.
Εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε εμφανίζει αρκετά από τα συμπτώματα της υποχονδρίασης, είναι καλύτερο να επισκεφθείτε έναν γιατρό ή/και έναν ψυχίατρο
Μέρος 2 από 3: Αναγνώριση σημείων υποχονδρίασης στο ιατρείο
Βήμα 1. Προσέξτε την τάση αυτοδιάγνωσης
Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς αναφέρουν τα συμπτώματά τους στους γιατρούς τους ελπίζοντας σε διάγνωση, τα άτομα που έχουν υποχονδρίαση τείνουν να βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα για το τι προκαλεί τα συμπτώματά τους. Για παράδειγμα, αντί να λένε στο γιατρό τους ότι έχουν βήχα, μπορεί να επιμένουν ότι έχουν πνευμονία.
Εάν αποκλειστεί μια κατάσταση, ο ασθενής μπορεί να πειστεί αμέσως ότι μια άλλη κατάσταση προκαλεί τα συμπτώματα
Βήμα 2. Σημειώστε την άρνηση να ακούσετε τη διαβεβαίωση των γιατρών
Οι ασθενείς με υποχονδρίαση τείνουν να είναι πεπεισμένοι ότι είναι άρρωστοι σε σημείο που είναι ανίκανοι να πιστέψουν γιατρούς που τους λένε το αντίθετο. Μπορεί να διαφωνήσουν με τους γιατρούς τους για τη διάγνωσή τους ή να σταματήσουν να βλέπουν γιατρούς που αποτυγχάνουν να τους διαγνώσουν.
Οι ασθενείς μπορεί να απαιτήσουν περισσότερες εξετάσεις εάν όλα είναι αρνητικά
Βήμα 3. Να είστε προσεκτικοί με τους ασθενείς που έχουν δει πολλούς γιατρούς
Πολλοί άνθρωποι που έχουν υποχονδρίαση πηγαίνουν από τον ένα γιατρό στον άλλο γιατί κανένας από αυτούς δεν είναι πρόθυμος να διαγνώσει ή να θεραπεύσει την κατάστασή του. Αυτοί οι ασθενείς μπορεί να έχουν εκτεταμένο ιατρικό αρχείο και μπορεί να έχουν πείσει πολλούς γιατρούς να κάνουν τις ίδιες εξετάσεις.
Τα άτομα με υποχονδρίαση μπορεί επίσης να παραπονεθούν στους σημερινούς γιατρούς τους για την άρνηση του πρώην γιατρού τους να τους θεραπεύσει
Βήμα 4. Παρατηρήστε μια προθυμία να υποβληθείτε σε δυνητικά επικίνδυνες διαδικασίες
Επειδή οι ασθενείς με υποχονδρίαση είναι τόσο πεπεισμένοι ότι είναι άρρωστοι, μπορεί να είναι παράξενα πρόθυμοι να υποβληθούν σε επεμβατικές εξετάσεις ή ακόμη και να επιμείνουν να υποβληθούν σε θεραπεία όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις ασθένειας.
Παρόλο που μπορεί να συμφωνήσουν μαζί τους ή ακόμη και να τους ζητήσουν, οι ασθενείς με υποχονδρίαση είναι συχνά πολύ νευρικοί για να υποβληθούν σε αυτές τις διαδικασίες
Μέρος 3 από 3: Αποκλεισμός παρόμοιων διαταραχών
Βήμα 1. Αποκλείστε το σύνδρομο Briquet
Το σύνδρομο Briquet είναι εξαιρετικά παρόμοιο με την υποχονδρίαση. Ενώ τα άτομα με τις δύο διαταραχές τείνουν να διαμαρτύρονται για συμπτώματα που δεν έχουν ιατρική αιτία, τα άτομα με σύνδρομο Briquet τείνουν να είναι πιο δραματικά όταν περιγράφουν τα συμπτώματά τους. Τείνουν επίσης να εστιάζουν περισσότερο στα ίδια τα συμπτώματα και όχι σε μια πιθανή υποκείμενη αιτία αυτών των συμπτωμάτων.
Εάν το άτομο φαίνεται απασχολημένο με την εύρεση της αιτίας των συμπτωμάτων, πιθανότατα δεν είναι το σύνδρομο Briquet
Βήμα 2. Διακρίνετε την υποχονδρίαση από την παραπλανητική ασθένεια
Η παραπλανητική ασθένεια είναι επίσης πολύ παρόμοια με την υποχονδρίαση. Και στις δύο καταστάσεις, οι ασθενείς φαίνεται να είναι πεπεισμένοι ότι πάσχουν από ιατρικές παθήσεις, παρά τα αντίθετα στοιχεία. Η κύρια διαφορά είναι ότι με ψευδείς ασθένειες, οι ασθενείς θέλουν να λάβουν ιατρική περίθαλψη περισσότερο από ό, τι θέλουν να διαγνωστούν. Τείνουν να μην έχουν φόβο ή επιφυλάξεις σχετικά με δυνητικά επικίνδυνες εξετάσεις ή διαδικασίες.
Ενώ οι ασθενείς με υποχονδρίαση μπορεί να ζητήσουν ιατρικές εξετάσεις και θεραπεία, συνήθως το κάνουν επειδή αισθάνονται ότι είναι απαραίτητο, όχι επειδή θέλουν να λάβουν θεραπεία
Βήμα 3. Αναζητήστε συμπτώματα δυσμορφικής διαταραχής του σώματος
Τα άτομα με υποχονδρίαση και δυσμορφική διαταραχή του σώματος μπορεί να αντιδρούν υπερβολικά σε ορισμένα συμπτώματα, αλλά οι ανησυχίες τους είναι πολύ διαφορετικές. Στην περίπτωση ενός εξωτερικά ορατού συμπτώματος, όπως κηλίδας, ένας ασθενής με υποχονδρίαση θα ανησυχεί για μια υποκείμενη ιατρική κατάσταση που θα μπορούσε να την προκαλέσει, ενώ ένας ασθενής με δυσμορφική διαταραχή του σώματος θα ανησυχούσε περισσότερο για τη φυσική εμφάνιση της ατέλειας Το
Τα άτομα με δυσμορφική διαταραχή του σώματος συνήθως δεν ασχολούνται με συμπτώματα που δεν επηρεάζουν τη φυσική τους εμφάνιση
Βήμα 4. Εξετάστε την πιθανότητα κατάθλιψης
Μερικοί ασθενείς με κατάθλιψη μπορεί να φαίνονται υποχονδριακοί επειδή αρνούνται τα συναισθηματικά τους συμπτώματα και αναζητούν επικύρωση των παραπόνων τους διαγνωσθείς με φυσική ασθένεια. Απαιτείται ψυχιατρική αξιολόγηση για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κατάθλιψης.
Ακριβώς επειδή ένα άτομο έχει κατάθλιψη, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχει επίσης υποχονδρίαση, καθώς πολλοί άνθρωποι υποφέρουν και από τα δύο
Βήμα 5. Αποφασίστε εάν είναι δυνατή μια παραληρηματική διαταραχή
Άλλες ψυχικές διαταραχές μπορεί επίσης να μοιάζουν με υποχονδρίαση. Εάν τα παράπονα της ασθενούς φαίνονται παράλογα ή περίεργα, υπάρχει πιθανότητα να πάσχει από παραληρηματική διαταραχή, όπως σχιζοφρένεια.
Παρόλο που οι ασθενείς με υποχονδρίαση τείνουν να υπερεκτιμούν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και την πιθανότητα εμφάνισης ασθένειας, είναι συνήθως πολύ λογικοί όταν περιγράφουν τα συμπτώματα και τις ασθένειες που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να τα προκαλέσουν
Βήμα 6. Εξετάστε πιθανά κίνητρα για ψέματα σχετικά με τα συμπτώματα
Είναι επίσης πιθανό ότι ένα άτομο που παραπονιέται για συμπτώματα που δεν έχουν αναγνωρίσιμη αιτία μπορεί να μην έχει καθόλου ασθένεια ή διαταραχή. Ο ασθενής μπορεί να κακομαθαίνει εάν υπάρχει κάποιο είδος προσωπικού ή οικονομικού οφέλους.
Σε αντίθεση με τους κακοήθεις, οι υποχόνδριοι δεν λένε ψέματα για τα συμπτώματά τους. πιστεύουν πραγματικά ότι είναι άρρωστοι
Συμβουλές
- Εάν έχετε να κάνετε με υποχόνδριο, ενθαρρύνετέ το να ζητήσει ιατρική βοήθεια το συντομότερο δυνατό. Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία είναι μια πολύ αποτελεσματική μορφή θεραπείας για πολλά άτομα με υποχονδρίαση. Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί επίσης να είναι χρήσιμα για ορισμένους ασθενείς.
- Η έναρξη της υποχονδρίασης συμβαίνει συχνότερα στα είκοσι ή τριάντα. Άτομα που ήταν άρρωστα ως παιδιά ή ήταν υπερβολικά αγκαλιασμένα μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν υποχονδρίαση.
