Όταν ένας ασθενής τίθεται υπό γενική αναισθησία, αυτός ο ασθενής δεν έχει τις αισθήσεις του και δεν γνωρίζει τον πόνο. Αυτή η κατάσταση συχνά παράγεται χρησιμοποιώντας ενδοφλέβια φάρμακα και εισπνεόμενα αέρια που προκαλούν τον ασθενή να «κοιμάται». Ωστόσο, αυτή η κατάσταση δεν είναι σαν τον κανονικό ύπνο. Η γενική αναισθησία πρέπει να χορηγείται μόνο από αναισθησιολόγο ή αναισθησιολόγο νοσοκόμο. Αυτός ο ειδικά εκπαιδευμένος ιατρός θα καθορίσει τα σωστά φάρμακα, θα παρακολουθεί την αναπνοή και τις σωματικές λειτουργίες σας κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και θα αντιμετωπίζει συνεχώς τις συνεχιζόμενες μεταβαλλόμενες φυσιολογικές διεργασίες, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και το τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πρόκληση γενικής αναισθησίας είναι επικίνδυνα και απαιτούν τις δεξιότητες ενός ειδικού γιατρού. Μην επιχειρήσετε ποτέ να χρησιμοποιήσετε αυτές τις τεχνικές στο σπίτι.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 4: Προετοιμασία για τη χορήγηση αναισθησίας
Βήμα 1. Ελέγξτε το ιατρικό αρχείο του ασθενούς
Πριν από τη χορήγηση αναισθησίας, ο αναισθησιολόγος θα αναθεωρήσει το ιατρικό αρχείο του ασθενούς. Αυτή η διαδικασία αναθεώρησης βοηθά να διασφαλιστεί ότι τα φάρμακα που λαμβάνει ο ασθενής είναι τα ασφαλέστερα και πιο αποτελεσματικά για καθένα. Ο αναισθησιολόγος θα εξετάσει τα εξής:
- Ηλικία
- Βάρος
- Ιατρικό ιστορικό
- Τρέχοντα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων συνταγών, μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και συμπληρωμάτων βοτάνων
- Προηγούμενα αρχεία αναισθησίας, εάν υπάρχουν
- Πρόσφατες ιατρικές μελέτες ή εξειδικευμένες επισκέψεις σχετικές με τον τύπο προγραμματισμένου αναισθητικού (για παράδειγμα, πρόσφατες σημειώσεις καρδιολογίας, αναφορές ηχώ)
- Άλλο σχετικό ιατρικό ιστορικό και λεπτομέρειες σχετικές με το είδος της προγραμματισμένης αναισθησίας
- Αλλεργίες στα φάρμακα και στα προϊόντα διατροφής
Βήμα 2. Ρωτήστε τον ασθενή για φάρμακα
Στη συνέχεια, ο αναισθησιολόγος θα μιλήσει με τον ασθενή. Ο αναισθησιολόγος θα ενημερώσει τον ασθενή τι να περιμένει και για τις πιθανές παρενέργειες αυτών των φαρμάκων.
Είναι σημαντικό για τον αναισθησιολόγο να γνωρίζει τυχόν προηγούμενες αντιδράσεις στα αναισθητικά. Εάν ένας ασθενής είχε κακή αντίδραση σε οποιονδήποτε αναισθητικό παράγοντα στο παρελθόν ή εάν ο ασθενής έχει σημαντικό οικογενειακό ιστορικό προβλημάτων με αναισθησία, ο αναισθησιολόγος μπορεί να επιλέξει να χρησιμοποιήσει διαφορετικά φάρμακα
Βήμα 3. Συνέντευξη του ασθενούς σχετικά με τη χρήση αλκοόλ, τσιγάρων και ψυχαγωγικών ναρκωτικών
Ο αναισθησιολόγος θα ρωτήσει τον ασθενή για την τρέχουσα χρήση αλκοόλ, τσιγάρων και ψυχαγωγικών φαρμάκων από τον ασθενή. Όλες αυτές οι ουσίες έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο ένας ασθενής ανταποκρίνεται στην αναισθησία, επομένως είναι ζωτικής σημασίας για τον αναισθησιολόγο να μάθει αυτές τις πληροφορίες.
- Τα τσιγάρα επηρεάζουν την καρδιά και τους πνεύμονες, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τον τύπο της επιλεγμένης αναισθησίας και τη διαδικασία αποκατάστασης. Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ικανότητα του ασθενούς να ανακάμψει από τη διασωλήνωση. Συνιστάται η διακοπή του καπνίσματος τουλάχιστον οκτώ εβδομάδες πριν από κάθε αναισθητικό για να βελτιωθούν τα αποτελέσματα από την αναισθησία και να μειωθεί ο κίνδυνος χειρουργικής λοίμωξης.
- Το αλκοόλ επηρεάζει το συκώτι, την καρδιά, τους πνεύμονες και το αίμα, τα οποία είναι σημαντικά στη χορήγηση αναισθησίας. Η χρόνια ηπατική νόσος μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την επιλογή και τα αποτελέσματα της αναισθησίας.
- Η τρέχουσα ή η προηγούμενη χρήση ψυχαγωγικών ναρκωτικών, όπως η κοκαΐνη, η μαριχουάνα ή οι αμφεταμίνες, είναι σημαντικές πληροφορίες για να μάθει ένας αναισθησιολόγος. Εάν η κοκαΐνη ή οι αμφεταμίνες υπάρχουν στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες αλλαγές στην αρτηριακή πίεση και ακόμη και θάνατο υπό γενική αναισθησία.
- Να θυμάστε ότι όλες οι συνομιλίες μεταξύ ασθενούς και γιατρού ή αναισθησιολόγου είναι εμπιστευτικές. Η μη κοινοποίηση αυτών των πληροφοριών θα μπορούσε να αυξήσει την πιθανότητα αρνητικών παρενεργειών από τη χειρουργική επέμβαση, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου - βεβαιωθείτε ότι ο ασθενής γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να είναι ειλικρινής μαζί σας.
Βήμα 4. Επιβεβαιώστε ότι ο ασθενής απέχει από τροφή και υγρά σύμφωνα με τις οδηγίες
Οι γιατροί δίνουν οδηγίες στους ασθενείς να απέχουν από τροφή και υγρά για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, ο αναισθησιολόγος συχνά επιβεβαιώνει αυτές τις πληροφορίες.
- Οποιαδήποτε τροφή στο στομάχι κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης αυξάνει τον κίνδυνο αναρρόφησης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Αυτός είναι ο ιατρικός όρος όταν τα τρόφιμα και το γαστρικό περιεχόμενο ανεβαίνουν στον οισοφάγο και εισέρχονται στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Ακόμα και καραμέλες ή τσίχλες χωρίς κατάποση μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο αναρρόφησης του ασθενούς
- Επειδή η γενική αναισθησία επίσης αποκοιμίζει τη μυϊκή μάζα στο σώμα σας, δεν θα έχετε αντανακλαστικό φίμωσης και δεν θα μπορείτε να βήξετε για να προστατέψετε τους πνεύμονές σας. ΜΗΝ τρώτε ή πίνετε τίποτα κατά τη διάρκεια της περιόδου που σας δίνει ο χειρουργός σας πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Η αναρρόφηση μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη διασωλήνωση και παραμονή στη ΜΕΘ, και μερικές φορές ακόμη και θάνατο.
Μέθοδος 2 από 4: Χορήγηση γενικής αναισθησίας
Βήμα 1. Τοποθετήστε ένα IV
Πριν μεταφερθείτε στη χειρουργική σουίτα, μια νοσοκόμα ή αναισθησιολόγος θα βάλει μια ενδοφλέβια γραμμή (IV) στο χέρι του ασθενούς. Η ενδοφλέβια (IV) γραμμή στο χέρι του ασθενούς θα χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Σε πολλές περιπτώσεις ένα δεύτερο IV εισάγεται στον άλλο βραχίονα αφού ο ασθενής βρίσκεται υπό αναισθησία.
- Ο ασθενής μπορεί να λάβει ηρεμιστικό στην προεγχειρητική περιοχή πριν μεταφερθεί στο χειρουργείο. Το ηρεμιστικό θα βοηθήσει τον ασθενή να χαλαρώσει. Ένας αναισθησιολόγος μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει περισσότερα φάρμακα για να επιτύχει γενική αναισθησία εάν ένας ασθενής είναι πολύ ανήσυχος.
- Πριν από τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής θα κοιμηθεί λαμβάνοντας γενικά αναισθητικά μέσω της IV και μερικές φορές μέσω μάσκας προσώπου επίσης. Η παράδοση της αναισθησίας μόνο μέσω της μάσκας είναι επίσης μια επιλογή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, εάν ο ασθενής είναι παιδί που φοβάται τις βελόνες, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί μάσκα για τη χορήγηση φαρμάκων.
- Αυτή η επιλογή, που ονομάζεται "επαγωγή μάσκας", δεν χρησιμοποιείται συχνά σε ενήλικες ή μεγαλύτερα παιδιά, επειδή μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματική και επικίνδυνη η πρόκληση γενικής αναισθησίας χωρίς να εξασφαλιστεί πρώτα μια IV.
Βήμα 2. Διασωλήνωση του ασθενούς
Επειδή πολλά αναισθητικά φάρμακα θα εμποδίσουν τους ασθενείς να αναπνέουν επαρκώς από μόνοι τους, ο αναισθησιολόγος θα θέλει να εξασφαλίσει τον αεραγωγό του ασθενούς, συνήθως είτε με έναν αναπνευστικό σωλήνα λαρυγγικής μάσκας είτε με έναν ενδοτραχειακό σωλήνα. Η τοποθέτηση ενός ενδοτραχειακού σωλήνα ονομάζεται διασωλήνωση. Σε αυτή τη διαδικασία, ο αναισθησιολόγος θα τοποθετήσει ένα σωλήνα στην τραχεία του ασθενούς προκειμένου να προστατεύσει τους πνεύμονες και να βοηθήσει τον ασθενή να αναπνεύσει κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Αυτός ο σωλήνας θα συνδεθεί με ένα μηχάνημα που θα βοηθήσει τον ασθενή να αναπνεύσει κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
- Ο ενδοτραχειακός σωλήνας που χρησιμοποιείται στη διασωλήνωση είναι ένας εύκαμπτος πλαστικός σωλήνας που περνά από το στόμα του ασθενούς με τη βοήθεια ενός οργάνου που ονομάζεται λαρυγγοσκόπιο. Αυτό το όργανο βοηθά τον αναισθησιολόγο να σηκώσει τη γλώσσα και τον φάρυγγα ή τους ιστούς του στόματος, προκειμένου να δει αρκετά καλά για να περάσει το σωλήνα στους πνεύμονες του ασθενούς.
- Επειδή η διασωλήνωση συνήθως συμβαίνει όταν ο ασθενής κοιμάται, οι ασθενείς μπορεί περιστασιακά να έχουν κομμένο χείλος ή σκασμένο δόντι εάν η τοποθέτηση του ενδοτραχειακού σωλήνα ήταν δύσκολη. Είναι σημαντικό για τους ασθενείς να ειδοποιούν τον αναισθησιολόγο τους εάν έχουν χαλαρά δόντια, γεγονός που μπορεί να αυξήσει αυτόν τον κίνδυνο.
- Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ορισμένοι ασθενείς θα έχουν πονόλαιμο από τον ενδοτραχειακό σωλήνα. Αυτό μπορεί να διαρκέσει μία έως δύο ημέρες και είναι μια φυσιολογική παρενέργεια της διασωλήνωσης
Βήμα 3. Να γνωρίζετε τις πιθανές επιπλοκές από τη διασωλήνωση
Οι επιπλοκές από την τοποθέτηση του σωλήνα στον οισοφάγο προς το στομάχι αντί για τους πνεύμονες θα οδηγήσουν σε ανεπαρκή οξυγόνωση, εγκεφαλική βλάβη και πιθανόν θάνατο. Για το λόγο αυτό, ένας ειδικευμένος και έμπειρος ιατρός τοποθετεί τον ενδοτραχειακό σωλήνα και ελέγχει την τοποθέτησή του πριν από την έναρξη της χειρουργικής επέμβασης. Άλλες επιπλοκές από την ενδοτραχειακή διασωλήνωση περιλαμβάνουν:
- Χτύπημα ενός δοντιού κατά την εισαγωγή του σωλήνα ή διασωλήνωση
- Βλάβη στα χείλη, τα δόντια ή τη γλώσσα
- Χαμηλή αρτηριακή πίεση από τα αναισθητικά φάρμακα
- Πνευμονική μόλυνση, όπως πνευμονία, περισσότερο με παρατεταμένη διασωλήνωση
Βήμα 4. Λάβετε επιπλέον προφυλάξεις εάν ο ασθενής κινδυνεύει για επιπλοκές από τη διασωλήνωση
Ορισμένοι ασθενείς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών από τη διασωλήνωση, γι 'αυτό είναι τόσο σημαντικό να αναθεωρήσουμε το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και να κάνουμε φυσική εξέταση. Οι ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για μια δύσκολη διασωλήνωση μπορεί να απαιτούν ξύπνια διασωλήνωση, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί με αναισθητικό φάρμακο και καταστολή. Αυτό γίνεται για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του ασθενούς και αφού ο ενδοτραχειακός σωλήνας είναι στη θέση του, ο αναισθησιολόγος θα παρέχει στη συνέχεια φάρμακα αναισθησίας. Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο της δύσκολης διασωλήνωσης περιλαμβάνουν:
- Τραυματισμός του αυχένα ή της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που περιορίζει την κάμψη ή την επέκταση του λαιμού
- Πυκνή περιφέρεια λαιμού
- Μικρό άνοιγμα στόματος
- Μικρό πηγούνι ή αδυναμία μετακίνησης της γνάθου προς τα εμπρός
- Προηγούμενη ακτινοβολία κεφαλής ή αυχένα ή χειρουργική επέμβαση
- Πρόσφατο γεύμα
Βήμα 5. Παρακολουθήστε τα ζωτικά στοιχεία του ασθενούς
Μόλις ο ασθενής βρίσκεται υπό αναισθησία από IV ή εισπνεόμενη επαγωγή, με ασφαλή αεραγωγό και κατάλληλο αερισμό, ο αναισθησιολόγος θα παρακολουθεί τα ζωτικά σημεία του ασθενούς και θα θεραπεύει τον ασθενή με μια ποικιλία φαρμάκων και υγρών για να διατηρείται σταθερός καθ 'όλη τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Ο αναισθησιολόγος θα επικοινωνεί με τον χειρουργό καθ 'όλη τη διάρκεια της διαδικασίας για να διασφαλίσει την ασφάλεια του ασθενούς. Τα ζωτικά σημεία που θα παρακολουθεί ο αναισθησιολόγος περιλαμβάνουν:
- Επίπεδα κορεσμού οξυγόνου
- Καρδιακός ρυθμός και ρυθμός
- Πίεση αίματος
- Ρυθμός αναπνοής
- Θερμοκρασία σώματος
- Απώλεια αίματος
- Εξαγωγή ούρων, ανάλογα με τον τύπο της χειρουργικής επέμβασης
- Κεντρική φλεβική πίεση, ανάλογα με το είδος της επέμβασης
- Καρδιακή παροχή και άλλη επεμβατική καρδιακή παρακολούθηση, ανάλογα με τον ασθενή ή τον τύπο της χειρουργικής επέμβασης
Μέθοδος 3 από 4: Ξύπνημα μετά από γενική αναισθησία
Βήμα 1. Κρατήστε τον ασθενή υπό αναισθησία μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία
Ο ασθενής θα συνεχίσει να λαμβάνει φάρμακα για να παραμείνει σε ηρεμία έως ότου ο χειρουργός ολοκληρώσει τη διαδικασία του. Αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο αναισθησιολόγος θα μειώσει τη χρήση του φαρμάκου. Πριν αφαιρέσετε τον ενδοτραχειακό σωλήνα, ο αναισθησιολόγος θα διασφαλίσει ότι ο ασθενής:
- Αναπνέει επαρκώς χωρίς βοήθεια
- Έχει σταθερά ζωτικά σημεία
- Είχε κατάλληλα φάρμακα και αντιστροφικούς παράγοντες, εάν ήταν απαραίτητο
- Μπορεί να ακολουθήσει βασικές εντολές και να επιδείξει καλή μυϊκή δύναμη, συνήθως σηκώνοντας το κεφάλι του ή πιέζοντας τα χέρια κάποιου
Βήμα 2. Μεταφέρετε τον ασθενή στο δωμάτιο αποκατάστασης
Αφού αφαιρεθεί ο ενδοτραχειακός σωλήνας και αφυπνιστεί τελείως ο ασθενής, ο ασθενής θα μεταφερθεί στο δωμάτιο αποκατάστασης. Στο δωμάτιο αποκατάστασης, ειδικοί νοσηλευτές θα παρακολουθούν τα ζωτικά σημεία του ασθενούς (κορεσμός οξυγόνου, καρδιακός ρυθμός και ρυθμός, αρτηριακή πίεση και θερμοκρασία) για να διασφαλίσουν ότι όλα είναι φυσιολογικά. Η νοσοκόμα θα παρακολουθεί και θα θεραπεύει επίσης τις κοινές παρενέργειες της αναισθησίας και της χειρουργικής επέμβασης, συμπεριλαμβανομένου του πόνου και της ναυτίας.
Βήμα 3. Προσέξτε για κοινές παρενέργειες
Όπως κάθε άλλη ιατρική διαδικασία, μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες από τη γενική αναισθησία. Οι περισσότερες από αυτές τις παρενέργειες θα εξαφανιστούν αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση, αλλά εάν κάποια από αυτές τις παρενέργειες είναι σοβαρή ή επίμονη, αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια. Οι κοινές παρενέργειες της γενικής αναισθησίας περιλαμβάνουν:
- Ναυτία
- Εμετός
- Πονόλαιμος
- Σύγχυση
- Μυϊκοί πόνοι
- Ρίγη/ρίγος
- Φαγούρα
Βήμα 4. Αναζητήστε άμεση ιατρική θεραπεία για πιο σοβαρές παρενέργειες
Ορισμένοι ασθενείς μπορεί επίσης να εμφανίσουν πιο σοβαρές παρενέργειες από γενική αναισθησία που απαιτούν ιατρική φροντίδα από γιατρό. Οι σοβαρές παρενέργειες που απαιτούν ιατρική φροντίδα περιλαμβάνουν:
- Δυσκολία αναπνοής
- Σημάδια μόλυνσης, όπως πυρετός ή ρίγη
- Πόνος στο στήθος ή πίεση
- Αίσθημα παλμών της καρδιάς
- Νέα αδυναμία
- Πρήξιμο στο χέρι ή στο πόδι και/ή κόπωση, που μπορεί να είναι σημάδια καρδιακής ανεπάρκειας
Βήμα 5. Έχετε επίγνωση της πιθανότητας σοβαρών επιπλοκών
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να διατρέχετε μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξετε άλλες πιο σοβαρές επιπλοκές. Ειδοποιήστε αμέσως έναν γιατρό εάν ο ασθενής πάσχει από επιπλοκές. Μερικές επιπλοκές που πρέπει να προσέξετε περιλαμβάνουν:
Μετεγχειρητικό παραλήρημα. Αυτή η επιπλοκή προκαλεί σύγχυση και απώλεια μνήμης που μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μερικές ώρες. Ορισμένοι ασθενείς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως άτομα που μεταφέρονται στην εντατική μετά από χειρουργική επέμβαση, καθώς και άτομα με καρδιακές παθήσεις, πνευμονικές παθήσεις, νόσο Αλτσχάιμερ, νόσο του Πάρκινσον ή που έχουν υποστεί εγκεφαλικό
Μέθοδος 4 από 4: Κατανόηση άλλων τύπων αναισθησίας
Βήμα 1. Μάθετε για την τοπική αναισθησία
Σε αντίθεση με τη γενική αναισθησία, η τοπική αναισθησία θα μουδιάσει μόνο ένα μικρό μέρος του σώματος. Αυτός ο τύπος αναισθησίας χρησιμοποιείται μόνο για μικρές επεμβάσεις. Ο ασθενής μπορεί να είναι ξύπνιος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Βήμα 2. Μάθετε για την τοπική αναισθησία
Η τοπική αναισθησία θα εμποδίσει την αντίληψη του πόνου από ένα μεγαλύτερο τμήμα του σώματος του ασθενούς. Σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής μπορεί επίσης να λάβει ηρεμιστικό. Η τοπική αναισθησία μπορεί να παρέχεται ως εναλλακτική λύση στη γενική αναισθησία ή μερικές φορές σε συνδυασμό με γενική αναισθησία. Υπάρχουν δύο τύποι τοπικής αναισθησίας.
- Αποκλεισμός περιφερικού νεύρου. Σε αυτή τη διαδικασία, το αναισθητικό εγχέεται δίπλα σε μια συγκεκριμένη ομάδα νεύρων.
- Επισκληρίδιος ή νωτιαία αναισθησία. Σε αυτή τη διαδικασία, η τοπική αναισθησία εγχέεται κοντά στο νωτιαίο μυελό, το οποίο εμποδίζει τον πόνο από τα νεύρα της σπονδυλικής στήλης. Αυτό θα εμποδίσει τον πόνο σε μια περιοχή του σώματος όπως το θωρακικό τοίχωμα, τα ισχία, τα πόδια ή η κοιλιά.
Βήμα 3. Ρωτήστε για συνειδητή καταστολή
Η συνειδητή καταστολή είναι ένας τύπος αναισθησίας που περιλαμβάνει καταστολή χωρίς να είναι εντελώς «κοιμισμένος» ή αναίσθητος. Αυτή η επιλογή επιτρέπει σε έναν ασθενή να είναι κάπως κατασταλμένος και άνετος ενώ υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση.
- Τις περισσότερες φορές μια νοσοκόμα, ένας γιατρός ή ένας οδοντίατρος θα χορηγήσει το ηρεμιστικό χρησιμοποιώντας ένα φάρμακο που υποχωρεί γρήγορα.
- Το φάρμακο χορηγείται μέσω IV και απαιτεί παρακολούθηση κάθε τρία έως πέντε λεπτά.
- Ο ασθενής πιθανότατα θα λάβει οξυγόνο μέσω μάσκας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
- Οι ασθενείς συχνά κοιμούνται αλλά ξυπνούν εύκολα και ανταποκρίνονται στα άτομα του δωματίου μόλις ξυπνήσουν.
- Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται επίσης προκαλούν αμνησία, ώστε ο ασθενής να μην θυμάται πολλά για τη διαδικασία.
- Ο ασθενής μπορεί να ακούει φωνές και να παρασύρεται μέσα και έξω από τον ύπνο, όλα αυτά θα ήταν φυσιολογικά για συνειδητή καταστολή. Η ευαισθητοποίηση κατά τη συνειδητή καταστολή δεν σημαίνει ότι ο ασθενής «ξύπνησε» κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και είναι αναμενόμενο μέρος αυτού του ήπιου τύπου καταστολής.
Συμβουλές
- Μιλήστε με το γιατρό σας εάν έχετε ανησυχίες σχετικά με τη λήψη γενικής αναισθησίας ή γενικά για χειρουργική επέμβαση. Το να μάθετε περισσότερα για τις διαδικασίες μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε λιγότερο άγχος.
- Η αναισθησία είναι περίπλοκη, γι 'αυτό χρειάζονται οκτώ χρόνια ιατρικής εκπαίδευσης προτού ο γιατρός μπορεί να παρέχει αναισθησία. Μιλήστε με τον αναισθησιολόγο σας σχετικά με τους κινδύνους της γενικής αναισθησίας.
