Η αποθήκευση δεν είναι μόνο μια κατάσταση για ενήλικες. Επηρεάζει και τα παιδιά. Λόγω των ορίων που τίθενται στα παιδιά, ο θησαυρός τους παρουσιάζεται διαφορετικά από έναν ενήλικα. Τα παιδιά συσσωρεύουν γενικά δωρεάν αντικείμενα που μπορεί να θεωρούνται σκουπίδια από τους άλλους και συνήθως περιορίζουν τα αντικείμενα σε συγκεκριμένες περιοχές του σπιτιού τους. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της αποθήκευσης παιδιών είναι η αδυναμία να χωρίσουν τα αντικείμενά τους. Για να αποτρέψετε το παιδί σας από τον αποθησαυρισμό, δοκιμάστε ένα σύστημα ανταμοιβής για να μην πάρει νέα αντικείμενα, περιορίστε πού μπορούν να τοποθετήσουν αντικείμενα και αναζητήστε ιατρική βοήθεια για τη θεραπεία της πάθησης.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 3: Προσδιορισμός Συμπεριφοράς Αποθήκευσης
Βήμα 1. Παρατηρήστε τη συσσώρευση υλικών πραγμάτων
Χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του αποθησαυρισμού είναι να κρατιέται από αντικείμενα. Αυτά τα αντικείμενα μπορεί να είναι παιχνίδια, ρούχα ή τυχαία αντικείμενα. Λόγω της ηλικίας του παιδιού, συχνά αποθηκεύουν αντικείμενα που μπορούν να πάρουν δωρεάν ή χωρίς τη βοήθεια ενός ενήλικα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει κενά κουτιά, χαρτιά και πράγματα που μπορεί να θεωρήσετε σκουπίδια.
- Σπασμένα παιχνίδια, σχολικά χαρτιά, παλιά ρούχα, αντικείμενα από έξω, περιτυλίγματα και παρόμοια αντικείμενα είναι συχνά μεταξύ του θησαυρού ενός παιδιού.
- Ορισμένα από αυτά τα αντικείμενα μπορεί να έχουν συναισθηματική αξία, αλλά τα περισσότερα από αυτά τα αντικείμενα είναι τυχαία.
Βήμα 2. Προσέξτε για αντίσταση όταν σας ζητηθεί να πετάξετε αντικείμενα
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς αποθήκευσης είναι μια αφύσικη προσκόλληση στα υλικά αντικείμενα. Το παιδί θα συνεχίσει να συλλέγει αντικείμενα, ακόμη και αν δεν τα χρησιμοποιήσει ποτέ. Αν τους ζητηθεί να πετάξουν το αντικείμενο, αναστατώνονται και αντιστέκονται.
- Το παιδί μπορεί να ρίξει μια κρίση εάν του ζητηθεί να ξεφορτωθεί κάποια από τα πράγματά του. Μπορεί να αρχίσουν να ουρλιάζουν, να κλαίνε ή να φωνάζουν όταν τους λένε να πετάξουν κάτι.
- Το παιδί μπορεί να γίνει βίαιο, ειδικά αν ένα αντικείμενο πεταχτεί όταν δεν ήταν εκεί.
Βήμα 3. Ελέγξτε για συναισθηματική επένδυση σε αντικείμενα
Τα παιδιά συχνά συνδέονται συναισθηματικά με τα αντικείμενα που αποθηκεύουν. Θα ελέγχουν συχνά τα αντικείμενα για να βεβαιωθούν ότι είναι εκεί και μπορεί ακόμη και να ανησυχούν για αυτά όταν δεν είναι κοντά τους.
Αυτή η προσκόλληση μπορεί να διαταράξει την καθημερινότητά τους
Βήμα 4. Προσδιορίστε κοινούς χώρους για την τοποθέτηση αντικειμένων
Σε αντίθεση με τους ενήλικες αποθησαυριστές, τα παιδιά που συσσωρεύουν δεν μπορούν να εμφανίζουν την ίδια προφανή ακαταστασία στα δωμάτιά τους. Αντ 'αυτού, μπορεί να διατηρούν τα αποθηκευμένα αντικείμενά τους σε πολύ συγκεκριμένα μέρη. Τα κοινά μέρη για να βρουν το θησαυρό ενός παιδιού είναι κάτω από το κρεβάτι του, στην ντουλάπα του ή σε μια συγκεκριμένη γωνιά του υπνοδωματίου του.
Μερικές φορές, αυτό μοιάζει με κανονική παιδική ακαταστασία. Εάν παρατηρήσετε αποδιοργάνωση στο δωμάτιο του παιδιού σας, αναζητήστε άλλα συμπτώματα
Μέθοδος 2 από 3: Αντιμετώπιση της Συμπεριφοράς Αποθήκευσης
Βήμα 1. Χρησιμοποιήστε ένα σύστημα ανταμοιβής
Τα συστήματα ανταμοιβής για την απαλλαγή από αντικείμενα μπορεί να είναι αποτελεσματικά με τα παιδιά. Δεδομένου ότι το παιδί έχει συναισθηματική προσκόλληση στα αντικείμενα, χρειάζεται κίνητρο για να τα ξεφορτωθεί. Επιβραβεύστε τους για θετική συμπεριφορά, όπως η απόρριψη ή η δωρεά αντικειμένων. Βεβαιωθείτε ότι οι ανταμοιβές δεν είναι περισσότερα αντικείμενα, καθώς αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που προσπαθείτε να κάνετε. Αντ 'αυτού, κάντε δραστηριότητες ανταμοιβής.
Για παράδειγμα, όταν το παιδί σας πετάξει ένα αντικείμενο, μπορείτε να το αφήσετε να επιλέξει ό, τι θέλει για δείπνο. Αν πηγαίνουν όλη την εβδομάδα χωρίς να φέρουν νέα αντικείμενα στο σπίτι, αφήστε τους να κάνουν κάτι ξεχωριστό εκείνο το Σαββατοκύριακο, όπως να πάνε σε μια ταινία ή να κάνουν μια αγαπημένη δραστηριότητα
Βήμα 2. Περιορίστε το χώρο για αντικείμενα
Για να μειώσετε πόσα υλικά αντικείμενα συσσωρεύει το παιδί σας, σκεφτείτε να μειώσετε τον χώρο στον οποίο μπορούν να τοποθετήσουν υλικά αντικείμενα. Αξιολογήστε πού αποθηκεύει τα παιδιά σας αντικείμενα. Περιορίστε αργά αυτόν τον χώρο και απορρίψτε τα αντικείμενα που δεν ταιριάζουν σε αυτήν την περιοχή.
- Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας έχει αντικείμενα γεμισμένα κάτω από το κρεβάτι, σε μια γωνία και στο ντουλάπι, ξεκινήστε λέγοντας ότι το παιδί δεν μπορεί να τοποθετήσει αντικείμενα κάτω από το κρεβάτι. Επίσης, προσθέστε τον κανόνα ότι δεν μπορούν να αυξήσουν πόσα αντικείμενα βρίσκονται στη γωνία ή στο ντουλάπι. Δίνοντας στο παιδί σας περιορισμούς στους χώρους, το βοηθά να μην στοιβάζει πράγματα μόνο κάτω από το κρεβάτι και στην ντουλάπα.
- Συνεχίστε να στενεύετε τις περιοχές και να πετάτε τα παιχνίδια.
- Μπορεί να θέλετε να ξεκινήσετε λέγοντας στο παιδί σας ότι μπορεί να εμφανίζει αντικείμενα μόνο στο ράφι και στο γραφείο του. Βεβαιωθείτε ότι έχετε θέσει όρια στο πόσο μπορούν να εμφανίσουν, ώστε να μην γεμίζουν ακαταστασία σε αυτούς τους χώρους.
Βήμα 3. Χρησιμοποιήστε τον κανόνα "πάρτε ένα"
Για να βοηθήσετε το παιδί σας να μην συσσωρεύει πάρα πολλά νέα αντικείμενα, ορίστε έναν κανόνα που βοηθά να μην αυξάνονται τα αντικείμενα. Κάθε φορά που το παιδί σας παίρνει ένα νέο αντικείμενο, πρέπει να πετάει ένα αντικείμενο. Αυτό επιτρέπει στο παιδί σας να αποκτήσει νέα αντικείμενα, αλλά πρέπει να πετάξει κάτι για να το κρατήσει.
- Αυτή η τεχνική βοηθά το παιδί σας να μάθει δεξιότητες για να εκτιμήσει τι αξίζει να κρατήσετε.
- Επίσης, εξασκούνται στην απαλλαγή από αντικείμενα, κάτι που είναι σημαντικό για την καταπολέμηση της συμπεριφοράς αποθήκευσης.
Βήμα 4. Δοκιμάστε να παράσχετε πλαίσια προτεραιότητας
Προσπαθήστε να πείτε στο παιδί σας τι κρατά και τι πετάει. Ρυθμίστε τρία κουτιά. Ετικέτα τους με τις λέξεις "trash", "keep" και "φιλανθρωπία". Βοηθήστε το παιδί σας να τοποθετήσει αντικείμενα στα τρία κουτιά. Μόλις γεμίσει το κουτί φύλαξης, πρέπει να τοποθετήσουν πράγματα στα άλλα κουτιά. Το κουτί διατήρησης δεν μπορεί να υπερχειλίσει.
- Το κουτί απορριμμάτων πρέπει να είναι για σπασμένα και τυχαία αντικείμενα. Κρατήστε πρέπει να είναι πράγματα που το παιδί σας δεν μπορεί να ξεφορτωθεί. Στην αρχή, οι επιλογές μπορεί να μην έχουν νόημα για εσάς, αλλά αφήστε τις να επιλέξουν αυτό που θέλουν να κρατήσουν. Τα αντικείμενα στο κουτί φιλανθρωπίας θα πρέπει να είναι πράγματα που είναι σε αρκετά καλή κατάσταση για δωρεά.
- Πάντα συλλέγετε και ταξινομείτε τα αντικείμενά σας πριν αποφασίσετε τι θα κρατήσετε και πετάξετε.
Βήμα 5. Μοντελοποιήστε την επιθυμητή συμπεριφορά
Εάν θέλετε το παιδί σας να σταματήσει να συλλέγει τυχαία αντικείμενα, διαμορφώστε τη θετική συμπεριφορά. Θα πρέπει να κάνετε μια προσπάθεια να διατηρήσετε το σπίτι σας ακατάστατο. Αυτό βοηθά να δείξει στο παιδί σας την επιθυμητή συμπεριφορά.
- Δώστε νόημα να πετάτε τα περιττά πράγματα στο σπίτι σας κάθε δύο μήνες. Κάντε το προφανές. Μπορεί να θέλετε να πείτε, "Σήμερα περνάμε από την κουζίνα για να πετάξουμε κάθε περιττό πιάτο", "Θα ξεφορτωθώ τα παλιά περιοδικά και τα ανεπιθύμητα μηνύματα σήμερα" ή "Αυτό το Σαββατοκύριακο, θα περάσω τα αχρησιμοποίητα ρούχα μου και δωρίστε τα σε φιλανθρωπικό σκοπό ».
- Συμπεριλάβετε το παιδί σας σε αυτές τις δραστηριότητες. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε: "Θα περάσουμε από τα ράφια στο σαλόνι. Βοηθήστε με να αποφασίσω από ποια βιβλία και DVD πρέπει να ξεφορτωθούμε".
- Μπορείτε ακόμη και να ορίσετε όρια. Πείτε στο παιδί σας «Πρέπει να ξεφορτωθούμε πέντε πιάτα» ή «Πρέπει να ξεφορτωθούμε επτά κομμάτια ρούχων».
Μέθοδος 3 από 3: Ζητώντας ιατρική προσοχή
Βήμα 1. Πηγαίνετε το παιδί σας σε έναν θεραπευτή
Η συμπεριφορά αποθήκευσης στα παιδιά είναι πολύ σημαντική. Αν και υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι για να βοηθήσετε το παιδί σας, είναι απαραίτητο να ζητήσετε βοήθεια για το παιδί σας από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η αποθήκευση γενικά πηγάζει από βαθύτερο άγχος και προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος. Εάν αντιμετωπίσετε τη συμπεριφορά αποθήκευσης νωρίς, το παιδί σας μπορεί να λάβει βοήθεια πριν η συμπεριφορά γίνει πιο σοβαρή.
- Βεβαιωθείτε ότι έχετε επιλέξει έναν θεραπευτή που έχει εμπειρία με την αποθήκευση.
- Μπορείτε να ζητήσετε από τον παιδίατρό σας παραπομπές σε παιδοθεραπευτή. Μπορείτε επίσης να αναζητήσετε διαδικτυακά για θεραπευτές στην περιοχή σας.
Βήμα 2. Δοκιμάστε γνωστική συμπεριφορική θεραπεία
Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία είναι μια κοινή θεραπεία για μεγαλύτερα παιδιά με τάσεις αποθήκευσης. Το CBT λειτουργεί για να αλλάξει τη συμπεριφορά αποθήκευσης. Αυτός ο τύπος θεραπείας πρέπει να γίνεται με έναν θεραπευτή που έχει εμπειρία στη θεραπεία της αποθήκευσης.
- Στο CBT, το παιδί θα διερευνήσει γιατί αισθάνεται την ανάγκη να αποθηκεύσει.
- Η CBT βοηθά το παιδί να βρει τρόπους για να αξιολογήσει ποια αντικείμενα πρέπει να κρατήσει και ποια πρέπει να δώσει. Θα εργαστούν επίσης σε τρόπους για να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να μπορούν να απαλλαγούν από αντικείμενα χωρίς μεγάλη αγωνία.
Βήμα 3. Εξετάστε τη φαρμακευτική αγωγή
Η φαρμακευτική αγωγή είναι μια άλλη θεραπευτική επιλογή για παιδιά που αποθησαυρίζουν. Το πιο συνηθισμένο φάρμακο που συνταγογραφείται για αυτήν την κατάσταση είναι οι SSRIs. Αυτά τα φάρμακα συνήθως συνταγογραφούνται για ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές.
Η φαρμακευτική αγωγή δεν βοηθά πάντα στη συμπεριφορά αποθήκευσης. Μπορείτε να εξετάσετε τη συμπεριφορική θεραπεία πριν από τη φαρμακευτική αγωγή
Συμβουλές
- Εάν το παιδί σας αποθηκεύει παιχνίδια και έχει συναισθηματική προσκόλληση αλλά είναι πολύ αδύναμη, μπορείτε απλά να τραβήξετε φωτογραφίες των αντικειμένων και να τα δώσετε στα παιδιά σας.
- Εάν το παιδί σας αποθηκεύει δημοσιευμένα αντικείμενα (π.χ. εφημερίδες, βιβλία). Εάν αποθηκεύουν βιβλία, πείτε τους ότι μπορούν πάντα να διαβάσουν τα βιβλία στη βιβλιοθήκη και δεν θα εξαφανιστούν ποτέ.
- Για τις εφημερίδες, σκεφτείτε να αγοράσετε κάτι (για παράδειγμα, μια ολόκληρη δέσμη USB) για να αποθηκεύσετε έναν τεράστιο όγκο αρχείων PDF και να κάνετε σάρωση PDF των εφημερίδων, τότε το παιδί σας μπορεί να δώσει το πράσινο φως για να πετάξει τις εφημερίδες. Εάν το παιδί σας είναι επίσης εντάξει με το να πετά τις εφημερίδες, αλλά δεν θέλετε να συσσωρεύονται USB, σκεφτείτε να αγοράσετε μια συνδρομή σε αρχεία εφημερίδων στο διαδίκτυο, για παράδειγμα [1].
- Το καλύτερο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι βασικά να μην επιτρέψετε στο παιδί σας να συλλέξει ακόμη και τα αντικείμενα. Πείτε ότι έχουν μολυνθεί από βακτήρια και ότι έχετε κάποιο πρωτόκολλο αντιβακτηριακών.
