Τα αυτιστικά παιδιά τείνουν να είναι μη επιθετικά από τη φύση τους, αλλά μερικές φορές ένα παιδί γίνεται επιθετικό όταν βρίσκεται κάτω από έντονο στρες. Είναι φυσικό να νιώθεις ένα μείγμα συναισθημάτων για αυτό, από την ανησυχία έως την ενοχή έως τον φόβο. Αυτό το wikiHow θα σας καθοδηγήσει στο να χειριστείτε μια δύσκολη κατάσταση και να βοηθήσετε ένα παιδί που υποφέρει.
Αυτό το άρθρο επικεντρώνεται σε παιδιά που επιτίθενται σε άλλους. Εάν το παιδί βλάπτει μόνο τον εαυτό του, δείτε πώς να ανακατευθύνετε τα επιβλαβή στελέχη ενός αυτιστικού παιδιού.
Βήματα
Μέρος 1 από 5: Χειρισμός περιστατικών
Εάν ένα παιδί είναι επιθετικό αυτή τη στιγμή, εδώ είναι πώς μπορείτε να αποκλιμακώσετε και να αποφύγετε να πληγωθείτε.
Βήμα 1. Μείνετε όσο πιο ήρεμοι μπορείτε
Πολλά επιθετικά περιστατικά συμβαίνουν όταν ένα παιδί είναι συγκλονισμένο και πανικόβλητο και δεν μπορεί να διαχειριστεί το άγχος στο οποίο βρίσκεται. Βοηθά εάν οι άνθρωποι γύρω τους μπορούν να έχουν μια ηρεμιστική επίδραση. Εργασία για την καλλιέργεια μιας στάσης ήρεμης συμπόνιας. Πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και συνθέστε τον εαυτό σας όσο καλύτερα μπορείτε.
- Θυμηθείτε ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι αρνητική αντανάκλαση για εσάς. Όλα τα παιδιά λειτουργούν, ακόμη και υπό τη φροντίδα καλών ανθρώπων. Αντιμετωπίστε αυτό σαν μια έκφραση απογοήτευσης ή πανικού ή συντριβής, παρά μίσους ή εξέγερσης.
- Αποφύγετε την εχθρική συμπεριφορά, όπως φωνάζετε, κάνετε τελεσίγραφα ή αφαιρείτε προνόμια. Η τιμωρία τείνει να κάνει το παιδί ακόμα πιο ταραγμένο. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και επικεντρωθείτε στην αποκλιμάκωση.
- Καλύτερα να φύγεις παρά να ουρλιάξεις σε ένα παιδί. Πείτε, "Είμαι συγκλονισμένος. Πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα" και φύγετε από το δωμάτιο μέχρι να μπορέσετε να χειριστείτε τον εαυτό σας. Η διαμόρφωση αυτού του είδους αυτογνωσίας και ελέγχου βοηθά επίσης το παιδί να μάθει ότι όλοι χρειάζονται διαλείμματα για να ηρεμήσουν, μερικές φορές.
Βήμα 2. Πείτε όχι ξεκάθαρα
Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι αυτή η συμπεριφορά είναι λάθος και ότι δεν το εγκρίνετε. Χρησιμοποιήστε μια σταθερή φωνή, αρκετά δυνατή ώστε να μπορούν να ακούσουν σε οποιαδήποτε συμπεριφορά εκνευρισμού. Πείτε κάτι σαν: "Το χτύπημα δεν είναι εντάξει" ή "Αυτό πονάει! Δεν θα σε αφήσω να με πληγώσεις".
- Αποφύγετε να πείτε "δεν μπορείτε" γιατί είναι τεχνικά ψευδές. Για παράδειγμα, αν μια κοπέλα τραβάει τα μαλλιά της αδερφής της και λέτε «Δεν μπορείτε να της τραβήξετε τα μαλλιά», αυτό θα ακούγεται σαν ψέμα, γιατί μόλις το έκανε. Αντ 'αυτού, πείτε "Δεν είναι ασφαλές να της τραβάς τα μαλλιά!". Θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται δηλώσεις όπως "δεν κάνεις"/"δεν είσαι", για παρόμοιους λόγους. Αντί να πείτε "Δεν ρίχνεις πράγματα" ή "Δεν χτυπάς τον αδερφό σου", προσπάθησε να πεις "Δεν πρέπει να ρίξεις πράγματα" ή "Δεν είναι ωραίο να χτυπάς τον αδερφό σου".
-
Να είναι συνεπής.
Μην αγνοείτε ένα παιδί που χτυπά μια μέρα και μετά φωνάξτε το την επόμενη μέρα. Βεβαιωθείτε ότι οι κανόνες "χωρίς χτύπημα" εφαρμόζονται για όλα τα παιδιά, όχι μόνο για τα αυτιστικά παιδιά.
-
Μπείτε εμπόδιο αν χρειαστεί.
Για παράδειγμα, αν ο γιος σας χτυπάει την κόρη σας, μπείτε ανάμεσα στις δύο και πείτε: "Δεν θα σας αφήσω να την πληγώσετε".
Βήμα 3. Πείτε τους τι μπορούν να κάνουν, αν χρειάζονται πρίζα
Αποφύγετε να τους πείτε απλώς τι δεν πρέπει να κάνουν. πείτε τους επίσης τι μπορούν να κάνουν. Αυτό τους βοηθά να βρουν μια καλύτερη διέξοδο για τα συναισθήματά τους και τους βοηθά να απεικονίσουν τι μπορούν να κάνουν. Μπορεί να πείτε κάτι σαν…
- "Μην χτυπάς τον μπαμπά! Χτύπα τον καναπέ".
- "Όχι με πιέζεις! Πονάω! Πήγαινε να σπρώξεις τον τοίχο."
Βήμα 4. Επικυρώστε τα συναισθήματα ενός παιδιού που μπορεί να ακούσει και, στη συνέχεια, εξηγήστε ξανά τους κανόνες ή ανακατευθύνετε το παιδί
Μερικές φορές, τα παιδιά υποδύονται επειδή είναι στενοχωρημένα για κάτι και δεν ξέρουν πώς αλλιώς να το επικοινωνήσουν. Εάν το παιδί σας είναι αρκετά ήρεμο για να ακούσει τη λογική, μιλήστε του σχετικά. Θέστε ένα όριο αγάπης και τηρήστε το, ενθαρρύνοντάς τους παράλληλα να εκφραστούν θετικά. Βοηθώντας τους να αισθάνονται ότι ακούγονται, ενώ θέτουν σαφή όρια, μπορούν να τους βοηθήσουν να επιστρέψουν στο σωστό δρόμο.
- "Βλέπω ότι είσαι αναστατωμένος που πρέπει να πας σπίτι. Επιτρέπεται να μου πεις ότι είσαι δυστυχισμένος. Δεν είναι εντάξει να με χτυπήσεις, όσο στενοχωρημένος κι αν είσαι. Τώρα ας πάμε στο αυτοκίνητο. Η μαμά είναι περιμένοντάς μας."
- "Κάτι σε αγχώνει. Ξέρω ότι το να φοβάσαι ή να είσαι τρελός δεν είναι ποτέ καλό συναίσθημα. Αν θέλεις να μιλήσεις για αυτό, θα σε ακούσω."
- "Είδα ότι ήσουν τρελός που ο αδερφός σου πήρε την κούκλα σου. Αυτό δεν είναι σωστό να τον κλωτσήσεις, γιατί το κλωτσιά βλάπτει τους ανθρώπους. Αν το ξανακάνει, πες του όχι. Αν δεν ακούει, ζήτα βοήθεια αντί να κλωτσάει ».
- "Λυπάμαι που στενοχωριέσαι. Μπορώ να πω ότι κάτι σε αγχώνει. Αυτό δεν είναι εντάξει να δαγκώνεις ανθρώπους όταν δεν κάνουν αυτό που θέλεις. Αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις σου ή πληκτρολογήστε στο tablet σου, μπορείς να μου πεις γιατί στενοχωριέσαι και θα σε ακούσω ».
- "Δεν ξέρω τι να κάνω όταν χτυπάς. Με αγχώνει και θέλω να είμαι ασφαλής σε όλους".
Βήμα 5. Κρατήστε όλες τις λέξεις σύντομες και εύστοχες κατά τη διάρκεια μιας συναισθηματικής κρίσης
Εάν ένα αυτιστικό παιδί λιώνει, είναι σε κατάσταση πανικού. Δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν διαλέξεις ή πολλές συζητήσεις, επειδή είναι πολύ συγκλονισμένοι για να ακούσουν τη λογική. Περιορίστε τις λέξεις σας σε σύντομες προτάσεις, μέχρι να ηρεμήσει το παιδί.
-
Παράδειγμα μη βοηθητικής ομιλίας κατά τη διάρκεια μιας κατάρρευσης:
"Δεν είναι εντάξει να βλάψεις τον αδερφό σου! Αυτό τον πλήγωσε. Το να πληγώσεις ανθρώπους είναι λάθος. Είμαι πολύ απογοητευμένος μαζί σου. Σε μεγάλωσα καλύτερα από αυτό. Πρέπει να πεις συγνώμη!"
-
Παράδειγμα βοηθητικής ομιλίας:
"Όχι χτυπήστε ανθρώπους! Πηγαίνετε χτυπήστε τον καναπέ." (Μια συγγνώμη μπορεί να έρθει αργότερα.)
Βήμα 6. Ποτέ μην αποθαρρύνετε τους περίεργους αλλά αβλαβείς μηχανισμούς αντιμετώπισης
Όταν ένα αυτιστικό παιδί βρίσκεται σε έντονη δυσφορία, είναι φυσικό να αρχίσει να διεγείρει με τρόπο που να το ανακουφίζει. Ας υποθέσουμε ότι πρόκειται για προσπάθειες ηρεμίας του εαυτού τους και ότι βοηθούν το παιδί να ελέγξει τον εαυτό του. Εάν αφαιρέσετε το μόνο πράγμα που τους εμποδίζει να χτυπήσουν περισσότερο, τότε θα χτυπήσουν περισσότερο. Τα πράγματα που βοηθούν τα αυτιστικά άτομα να αντιμετωπίσουν περιλαμβάνουν…
- Επαναλάβετε λέξεις και φράσεις, όπως "Χτυπήστε μαξιλάρια, όχι άνθρωποι" ή "Δεν πειράζει, είστε ασφαλείς".
- Κοιτάζοντας τα παιχνίδια ή τα αγαπημένα πράγματα
- Χτύπημα ή χτύπημα αντικειμένων (π.χ. χτύπημα των χεριών τους στο μπράτσο της καρέκλας)
- Λικνίζοντας
- Βουητό ή τραγούδι
- Βάζοντας πράγματα στο στόμα τους
Βήμα 7. Προσπαθήστε να τους πείτε να πάνε κάπου ήσυχα
Εάν το παιδί έχει ένα «ασφαλές μέρος» για να υποχωρήσει, όπως το δωμάτιό του ή μια αγαπημένη γωνιά, τότε μπορεί να του βοηθήσει να πάει εκεί.
Το παιδί πιθανότατα θα θέλει χρόνο μόνο όταν ξεφύγει. Βοηθήστε να βεβαιωθείτε ότι οι άλλοι άνθρωποι ξέρουν να αφήσουν το παιδί ήσυχο για λίγο
Βήμα 8. Δώστε τους χώρο και μην τους γεμίσετε
Επιθετικά περιστατικά μπορεί να συμβούν όταν ένα πανικό με αυτισμό αισθάνεται παγιδευμένο, οπότε μην το παγιδεύετε. Μείνετε στο ύψος του χεριού ή πιο μακριά, μέχρι να είναι αρκετά ήρεμοι για να τους πλησιάσετε.
- Ποτέ μην τους παγιδεύετε και μην εμποδίζετε την έξοδό τους, γιατί αυτό μπορεί να τους προκαλέσει πανικό και να ξεσηκωθούν. Ποτέ προσπαθήστε να τους συγκρατήσετε. και οι δυο σας μπορεί να πληγωθείτε σοβαρά.
- Μερικά παιδιά βρίσκουν αγκαλιές αρκούδας να ηρεμούν όταν είναι αναστατωμένα. Για να διασφαλίσετε ότι έχει γίνει με άδεια, μπορείτε να προσφέρετε μια αγκαλιά απλώνοντας τα χέρια σας και βλέποντας αν σας έρχονται. (Εάν δεν το κάνουν, υποθέστε ότι δεν έχουν τη διάθεση για αγκαλιά.)
- Προσπαθήστε να μείνετε στην άλλη πλευρά του δωματίου για επίβλεψη. Με αυτόν τον τρόπο, είστε ακόμα εκεί για αυτούς, ενώ σέβεστε επίσης το χώρο τους. Εάν θέλετε, μπορείτε να δείξετε ενσυναίσθηση μέσω της γλώσσας του σώματός σας (όπως επίσης να ξαπλώσετε αν ξαπλώνουν στο πάτωμα κλαίγοντας).
- Αφήστε τα ήσυχα αν προτιμούν. Ορισμένα αυτιστικά παιδιά μπορεί να αναζητούν ένα μέρος όπου μπορούν να είναι μόνοι (όπως κρύβονται σε μια ντουλάπα). Αν ναι, αφήστε τους να μείνουν εκεί χωρίς διακοπές.
Βήμα 9. Μιλήστε στο παιδί για το περιστατικό
Αν λιώνουν, αφήστε τα πρώτα να ηρεμήσουν και αν κάνουν κάτι, μπορείτε να ρωτήσετε τώρα. Αρχικά, ρωτήστε γιατί στενοχωρήθηκαν και γιατί βλάπτουν το άτομο και ακούστε. Στη συνέχεια, εξηγήστε ότι το να πληγώνεις ανθρώπους δεν είναι εντάξει. Πείτε τους έναν καλύτερο τρόπο να χειριστούν την κατάσταση, ώστε να ξέρουν τι να κάνουν την επόμενη φορά.
- Η ηρεμία μετά από μια κατάρρευση μπορεί να διαρκέσει μία ή δύο ώρες. Αυτό είναι φυσιολογικό και ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε είναι να τους δώσετε χώρο και μόνο χρόνο.
- Ρωτήστε γιατί το έκαναν. Μερικές φορές, ένα παιδί χρειάζεται απλώς να μείνετε και να ακούτε ενώ το "φωνάζει" ή απλά κάθεται μαζί σας. Μπορεί να θέλουν να κάθεσαι δίπλα τους ή να τους κρατάς ενώ κλαίνε. Mayσως είναι σε θέση να εκφράσουν αυτό που τους ενοχλεί πραγματικά αφού μπορέσουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
- Η εξήγηση του παιδιού είναι πολύ σημαντική. Μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε την πηγή του προβλήματος και πώς να κάνετε τα πράγματα καλύτερα. Για παράδειγμα, αν το παιδί χτύπησε τη θεία επειδή η θεία επρόκειτο να το φιλήσει παρόλο που διαμαρτύρονταν, ίσως κάποιος πρέπει να μιλήσει στη θεία για το σεβασμό των ορίων του παιδιού.
Μέρος 2 από 5: Κατανόηση της επιθετικότητας
Βήμα 1. Πάρτε το στα σοβαρά
Η επιθετικότητα δεν είναι εγγενής φύση ενός αυτιστικού παιδιού και δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε ή απλά να το ανεχτούμε. Είναι ένα πραγματικό και σοβαρό πρόβλημα που χρειάζεται παρέμβαση.
Βήμα 2. Κοιτάξτε γιατί το παιδί γίνεται επιθετικό
Ρωτήστε τους αν μπορείτε. Εάν δεν μπορούν να σας δώσουν μια απάντηση ή η απάντησή τους δεν είναι πολύ σαφής, δοκιμάστε να τηρήσετε ένα ημερολόγιο και σημειώστε οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει τη συμπεριφορά. Ελέγξτε τι συμβαίνει και δείτε αν μπορείτε να καταλάβετε γιατί ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Οι πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν…
-
Κακομεταχείριση:
Κακοποίηση, άνθρωποι κακοί ή τιμωρητικοί, άτομα που τους τιμωρούν για αυτιστική συμπεριφορά ή τους εκπαιδεύουν να ενεργούν μη αυτιστικά (π.χ. σε ορισμένες μορφές ABA)
-
Μη ωφέλιμες αλληλεπιδράσεις:
Άλλοι κλιμακώνονται αντί να αποκλιμακώσουν μια κρίση, οι άνθρωποι δεν δίνουν προσοχή στην επικοινωνία τους, οι άνθρωποι αχνίζουν τα όρια ή τις επιθυμίες τους, οι άνθρωποι που δεν σέβονται την ανεξαρτησία/ικανότητες/την ελεύθερη βούλησή τους
-
Στρες:
Άγχος χωρίς θεραπεία, έντονο άγχος από κάτι στη ζωή τους, έλλειψη χρόνου
-
Έλλειψη δεξιοτήτων:
Ανάγκη για καλύτερες ικανότητες αυτο-ηρεμίας, καμία ικανότητα είτε να μιλούν αξιόπιστα είτε να χρησιμοποιούν AAC, ώστε να απογοητεύονται
-
Μαθημένη συμπεριφορά:
Παρακολουθώντας ενήλικες ή παιδιά να ενεργούν επιθετικά, μαθαίνοντας ότι οι ενήλικες τους δίνουν αυτό που θέλουν αν ρίξουν αρκετά μεγάλο ξεσπάσμα
-
Αισθητηριακές ανάγκες:
Έχοντας λάβει οδηγίες να μην διεγείρει, ανικανοποίητες αισθητηριακές ανάγκες, το παιδί δεν συνειδητοποιεί ότι το χτύπημα βλάπτει τους ανθρώπους
Βήμα 3. Να θυμάστε ότι η συμπεριφορά είναι επικοινωνία
Εάν ένα παιδί παίζει έξω, τότε προσπαθεί να σας πει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αντί να σκέφτεστε, "Τι συμβαίνει με το παιδί;", σκεφτείτε: "Τι δεν πάει καλά με αυτήν την κατάσταση;" Προσπαθήστε να καταλάβετε τι προκαλεί το παιδί να εκνευριστεί τόσο. Η επιθετικότητα μπορεί συχνά να είναι μια κραυγή για βοήθεια.
Βήμα 4. Γνωρίστε τη διαφορά μεταξύ του ξεσπάσματος και ένα κατάρρευση.
Μια οργή ρίχνεται επίτηδες. Κατά τη διάρκεια μιας οργής, ένα παιδί θα φαίνεται «εκτός ελέγχου», αλλά επιλέγει να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, θα φροντίσει να μην βλάψει τον εαυτό του, προσπαθεί να πετύχει κάτι (και μπορεί να ελέγξει το πρόσωπό σας για να δει αν λειτουργεί) και θα ηρεμήσει αμέσως κάτω αν τους δώσεις αυτό που θέλουν. Η κατάρρευση είναι το αποτέλεσμα του ακραίου στρες. Κατά τη διάρκεια μιας κατάρρευσης, ένα παιδί έχει ελάχιστο αυτοέλεγχο, δεν θα παρακολουθεί την ασφάλειά του, δεν προσπαθεί να πετύχει έναν στόχο και θα πάρει λίγο χρόνο για να ηρεμήσει μετά.
-
Ο θυμός είναι κακή συμπεριφορά.
Αγνοήστε το, περιμένετε και μην ενδώσετε. Μπορείτε να δώσετε μια υπενθύμιση όπως: "Το να κλωτσάς το λόγο δεν θα αλλάξει γνώμη. Θα περιμένω μέχρι να είσαι έτοιμος να μου μιλήσεις". Τα αυτιστικά παιδιά δεν είναι απρόσβλητα από τις τακτικές εκρήξεις που έχει κάθε παιδί.
-
Η κατάρρευση είναι σαν μια κρίση πανικού.
Πρέπει να φτάσουν σε ένα ήσυχο, ιδιωτικό μέρος για να τους βοηθήσουν να απαλλαγούν από το άγχος. Πιθανότατα θα πρέπει απλώς να «κλαίνε καλά» και μετά να ξεκουραστούν. Δώστε τους υπομονή και ενσυναίσθηση. δεν το κάνουν επίτηδες.
Βήμα 5. Λάβετε υπόψη ότι οι καταρρεύσεις και τα ξεσπάσματα χρειάζονται πολύ διαφορετικές παρεμβάσεις
Ένα παιδί που λιώνει υποφέρει και χρειάζεται ενσυναίσθηση και καλοσύνη (χωρίς τιμωρία). Ένα παιδί που ξεσηκώνεται μπορεί να επωφεληθεί από φυσικές συνέπειες, όπως "Φεύγω από το δωμάτιο αν πρόκειται να πετάξεις πράγματα".
Σε περίπτωση αμφιβολίας, υποθέστε ότι πρόκειται για κατάρρευση. Είναι καλύτερα να κάνεις λάθος από το να είσαι πολύ ευγενικός, παρά να διακινδυνεύσεις να είσαι πολύ σκληρός για ένα παιδί που χρειάζεται κατανόηση
Βήμα 6. Προσαρμόστε την παρέμβασή σας στην αιτία
Για παράδειγμα, ένα παιδί που χτυπάει λόγω υπερδιέγερσης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από ένα παιδί που χτυπά ανθρώπους για διασκέδαση χωρίς να συνειδητοποιεί ότι τους βλάπτει.
Βήμα 7. Να θυμάστε ότι ακόμη και η σκόπιμη κακή συμπεριφορά μπορεί να είναι σημάδι ενός ανασφαλούς παιδιού
Τα παιδιά μπορεί να συμπεριφέρονται επειδή αισθάνονται μοναξιά, φόβο ή αναστάτωση για κάτι. Αν προσπαθήσετε να καταλάβετε την πραγματική αιτία, μπορεί να είστε εκεί για το παιδί σας και αφήστε το να "φωνάξει" και στη συνέχεια να νιώσει (και να συμπεριφερθεί!) Καλύτερα. Η συναισθηματική υποστήριξη μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά.
- Προσπαθήστε να δείτε την επιθετικότητα ως μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια, είτε το παιδί σκοπεύει να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο είτε όχι.
- Μερικές φορές, τα παιδιά στοχεύουν τα αδέλφια τους όταν είναι πραγματικά αναστατωμένα που οι γονείς τους δεν τους προσέχουν αρκετά (π.χ. "δεν με αγαπάς όσο τον αγαπάς"). Δίνοντας στοργική προσοχή μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη αυτού.
Μέρος 3 από 5: Διδασκαλία νέων δεξιοτήτων
Ένα αυτιστικό παιδί που βγαίνει έξω μπορεί να χρειαστεί βοήθεια με δεξιότητες επικοινωνίας και ηρεμίας.
Βήμα 1. Κάντε προτεραιότητα τις βασικές δεξιότητες επικοινωνίας
Εάν το παιδί δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει βασικές ανάγκες, διδάξτε το τώρα (είτε πρόκειται για AAC είτε για ομιλία). Στη συνέχεια, αναπτύξτε περισσότερες δεξιότητες επικοινωνίας, ώστε να μπορούν να εκφράσουν επιθυμίες, συναισθήματα και ιδέες. Όσο περισσότερο μπορούν να επικοινωνούν, τόσο λιγότερη απογοήτευση θα έχουν.
Εάν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν αξιόπιστα, τότε δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Αυτό μπορεί να είναι απίστευτα απογοητευτικό. Ξεκινήστε αμέσως ένα παιδί που δεν μιλάει στο AAC
Βήμα 2. Μιλήστε για δεξιότητες διαχείρισης άγχους
Μπορείτε να φτιάξετε μια κοινωνική ιστορία, λίστα ή άλλο γραπτό οδηγό για τον χειρισμό του άγχους. Το να πληγώνεις ανθρώπους είναι απαράδεκτο, οπότε τι μπορεί να κάνει το παιδί αντ 'αυτού; Να το ξαναπιάσουμε από την αρχή. Προτείνετε στρατηγικές όπως…
- Λέγοντας φράσεις όπως "Είμαι αγχωμένος", "Χρειάζομαι ένα διάλειμμα" και "Είμαι μόνος" στους ενήλικες
- Αρίθμηση
- Λαμβάνοντας βαθιές ανάσες
- Λέγοντας «χρειάζομαι ένα διάλειμμα» και πηγαίνοντας κάπου ήσυχα για λίγα λεπτά
- Πηγαίνοντας στο μπάνιο και πλένοντας το πρόσωπο
- Χτύπημα σε κρεβάτι ή μαξιλάρι καναπέ (όχι άτομο)
Βήμα 3. Βρείτε εργαλεία για να ανακατευθύνετε την επιθετική ενέργεια
Μερικές φορές, τα παιδιά χρειάζονται μια αισθητηριακή διέξοδο σε δύσκολες στιγμές. Εξετάστε τι είδους συμπεριφορά τείνουν να κάνουν (π.χ. χτύπημα, τράβηγμα, δάγκωμα) και πώς θα μπορούσε να ανακατευθυνθεί σε μια παρόμοια αισθητηριακή εμπειρία που δεν βλάπτει κανέναν άλλο.
- Τσάντα διάτρησης (ή μαξιλάρια καναπέ, ή στρώμα κρεβατιού)
- Μαλλιά κούκλας να τραβάει
- A theraband (ελαστικό λαστιχάκι για τράβηγμα)
- Μαστιχωτά παιχνίδια ή κοσμήματα για δάγκωμα
- Ένα μικροσκοπικό τραμπολίνο
- Μια κουβέρτα με βαρύ βάρος, μια βαριά καρέκλα φασολιών ή άλλο αντικείμενο βαθιάς πίεσης για να το βάλετε στο παιδί
- Μια κούνια
Βήμα 4. Ενθαρρύνετε την αυτο -αποτελεσματικότητα
Δώστε στο παιδί επιλογές, ώστε να έχει λίγο έλεγχο στη ζωή του και να μπορεί να πετύχει με ευθύνες κατάλληλες για την ικανότητά του.
Βήμα 5. Εργαστείτε για δεξιότητες διεκδικητικότητας
Τα αυτιστικά παιδιά μπορεί να αγωνίζονται με διεκδικητικότητα. Ενθαρρύνετέ τα να σας πουν τι θέλουν και ακούστε προσεκτικά, ακόμα κι αν δεν μπορείτε να τιμήσετε το αίτημά τους.
- Αν πείτε όχι, συγχωρήστε και πείτε τους το γιατί. Για παράδειγμα, "Ξέρω ότι θα θέλατε να μείνετε στο πάρκο περισσότερο. Είναι πολύ διασκεδαστικό. Πρέπει να επιστρέψουμε τώρα για να έχουμε χρόνο να φάμε και να κάνουμε τη ρουτίνα του ύπνου μας χωρίς βιασύνη."
- Επαινέστε τα όταν σας λένε τι θέλουν. Μπορείτε να πείτε, "Ευχαριστώ που μου είπατε τι σκέφτεστε! Κάνατε καλή δουλειά που ήσασταν διεκδικητικοί."
- Βεβαιωθείτε ότι ακούτε όταν ισχυρίζονται, ακόμη κι αν δεν σας αρέσει αυτό που λένε. Αναγνωρίστε το και δείξτε ότι νοιάζεστε. Θα επιβεβαιώσουν τον εαυτό τους μόνο αν μάθουν ότι η διεκδίκηση λειτουργεί πραγματικά.
Βήμα 6. Εξηγήστε ότι το χτύπημα βλάπτει τους ανθρώπους
Ορισμένα αυτιστικά παιδιά δεν το καταλαβαίνουν αυτό ή δεν συνειδητοποιούν ότι είναι σημαντικό. Εξηγήστε ότι το χτύπημα και άλλες μορφές βίας προκαλούν πόνο και ότι αυτό δεν είναι εντάξει. Να είστε ευγενικοί αλλά σταθεροί για έναν κανόνα μη βίας.
- Τα υπερευαίσθητα παιδιά μπορεί να χρειάζονται την αισθητηριακή συμβολή του χτυπήματος και να μην συνειδητοποιούν ότι βλάπτει τους ανθρώπους. Εξηγήστε τους και πείτε τους εποικοδομητικούς τρόπους για να λάβετε πληροφορίες (όπως το σπρώξιμο ενός τοίχου ή το χτύπημα σε κάποια μαξιλάρια του καναπέ).
- Μην αφήνετε άλλα παιδιά (ή ενήλικες!) Να ξεφεύγουν από την παραβίαση του κανόνα «χωρίς βία». Μιλήστε σταθερά μαζί τους αν τους βλέπετε να βλάπτουν κάποιον ή να ανατρέπουν τα όρια κάποιου άλλου.
Βήμα 7. Βοηθήστε το παιδί (και άλλα άτομα) να αναγνωρίσει και να χειριστεί τους παράγοντες ενεργοποίησης
Η πρόληψη είναι η καλύτερη στρατηγική. Τα αυτιστικά παιδιά μπορεί να έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στην παρακολούθηση της συναισθηματικής τους κατάστασης, οπότε βοηθά να έχουν καθοδήγηση και κατανόηση από τους ενήλικες γύρω τους. Διαβάστε τη συμπεριφορά τους και βοηθήστε τα να ερμηνεύσουν πώς αισθάνονται. Κάντε απαλές ερωτήσεις για να τους βοηθήσετε να καταλάβουν τα πράγματα και αφήστε τους να σας διορθώσουν εάν ερμηνεύετε λανθασμένα τα συναισθήματά τους.
- Βοηθήστε τα να επισημάνουν τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα, αν το παιδί σας γυρίσει σπίτι από το σχολείο, μπορείτε να ρωτήσετε: "Είστε απογοητευμένοι;"
- Βοηθήστε προτείνοντας υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε: "Χρειάζεται να παίζεις για λίγο;" ή "Χρειάζεσαι χρόνο μόνος;"
Βήμα 8. Επαινέστε τη συμπεριφορά που θέλετε να δείτε
Το να επαινείτε τη θετική συμπεριφορά μπορεί να εδραιώσει το κέρδος, βοηθώντας το παιδί να παρακινηθεί να κάνει το καλύτερο. Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα επαίνου ενός παιδιού για την καλή συμπεριφορά του:
- "Εξαιρετική δουλειά που μου έλεγε ότι είσαι καταβεβλημένος! Wasταν πραγματικά καλή επικοινωνία. Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιό σας και θα πω στους ανθρώπους να μην σας ενοχλούν για λίγο."
- "Είναι τόσο ωραίο που μπορώ να καθίσω και να παίξω μαζί σου. Διασκεδάζω πολύ".
- "Είδα ότι δεν έριξες τίποτα παρόλο που στενοχωρήθηκες πολύ. Wasταν ωραίο να σε βλέπω να δουλεύεις για τον έλεγχο του εαυτού σου."
- "Καλή δουλειά που κάνεις ένα διάλειμμα όταν απογοητεύτηκες. Είσαι πολύ καλό παιδί, το ξέρεις;"
- "Είδα ότι παρόλο που ήσουν πολύ στενοχωρημένος σήμερα το απόγευμα, δεν χτύπησες κανέναν και αντίθετα μου είπες ότι ήθελες να καθίσεις στη γωνία σου. Reallyταν πολύ ωραίο. Γίνεσαι τόσο καλός στην επικοινωνία και αυτό κάνει είμαι περήφανος ».
Μέρος 4 από 5: Κάνοντας θετικές αλλαγές
Βήμα 1. Πηγαίνετε το παιδί στον γιατρό για έλεγχο
Μερικές φορές, η επιθετικότητα είναι σημάδι σωματικού ή συναισθηματικού προβλήματος. Εάν το πρόβλημα υγείας διορθωθεί, η επιθετικότητα μπορεί να εξαφανιστεί.
- Συζητήστε τυχόν σημάδια ψυχικής ασθένειας, όπως άγχος ή κατάθλιψη, και πώς να τα αντιμετωπίσετε.
- Εξετάστε τον έλεγχο για τροφικές αλλεργίες ή ευαισθησίες.
- Εάν το παιδί κάνει κακό στον εαυτό του, π.χ. χτυπήματα, ελέγξτε την περιοχή που βλάπτουν. Για παράδειγμα, αν χτυπήσουν το κεφάλι τους, ίσως νιώθουν πόνο από πονόδοντο, ημικρανία ή ψείρες.
Βήμα 2. Προστατέψτε το παιδί από οποιαδήποτε βία, κακή μεταχείριση ή κακοποίηση
Εάν άλλοι άνθρωποι βλάψουν το παιδί ή βλάψουν άλλα παιδιά μπροστά στο παιδί, το παιδί θα μάθει ότι είναι εντάξει να βλάπτουν τους ανθρώπους.
- Κανείς δεν πρέπει να χτυπήσει, να συγκρατήσει, να χτυπήσει ή αλλιώς να βάλει χέρι σε ένα απρόθυμο παιδί. Αυτό αυξάνει την επιθετικότητα και τα προβλήματα συμπεριφοράς. Το παιδί δεν πρέπει να πληγώνεται, να αναστατώνεται ή να τρομάζει από το άγγιγμα κάποιου.
- Ο αισθητηριακός πόνος είναι πραγματικός πόνος. Πάρτε το σοβαρά και λάβετε μέτρα για να προστατέψετε το παιδί από κάτι που το πονάει, ακόμα κι αν δεν σας πονάει.
- Κάποιος που μισεί τον αυτισμό πιθανότατα δεν θα είναι ευγενικός με τα αυτιστικά παιδιά. Προσέξτε τις κόκκινες σημαίες μιας κακής στάσης.
Βήμα 3. Βεβαιωθείτε ότι οι ενήλικες αποκλιμακώνουν, αντί να κλιμακώνουν, αγχωτικές καταστάσεις
Όλοι οι ενήλικες που φροντίζουν το παιδί πρέπει να παρακολουθούν τα προειδοποιητικά σημάδια άγχους και να δίνουν στο παιδί ευκαιρίες να ηρεμήσει. Εάν ένας ενήλικας συμπεριφέρεται άσχημα ή αναίσθητα απέναντι στο παιδί, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να ξεσπάσει.
- Μερικές φορές, το ανόητο παιχνίδι με ένα παιδί μπορεί να το βοηθήσει να απελευθερώσει θυμό ή φόβο. Για παράδειγμα, ένας αγώνας μαξιλαριού ή ένα παιχνίδι κυνηγιού μπορεί να βοηθήσει στην ανακατεύθυνση του παιδιού.
- Εάν το παιδί είναι συγκλονισμένο, χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Το να τους φωνάζετε ή να τους πιέζετε να ακολουθήσουν οδηγίες, είναι κακή ιδέα.
- Βεβαιωθείτε ότι το παιδί δεν αρπάζεται ή δεν έχει πολύ κόσμο αν δεν το θέλει. Αν χρειάζονται χώρο, πρέπει να τον έχουν.
Βήμα 4. Συζητήστε με άλλους ενήλικες για το σεβασμό της αυτονομίας και των ορίων του παιδιού
Τα παιδιά μπορούν να παίξουν αν αισθάνονται ότι είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουν τους ανθρώπους να τα ακούσουν. Οι ενήλικες πρέπει να δώσουν προσοχή σε αυτό που θέλει το παιδί και να κάνουν ό, τι μπορούν για να τιμήσουν τα εύλογα αιτήματα.
Η στοργή δεν πρέπει να επιβάλλεται στο παιδί. Το παιδί έχει το δικαίωμα να πει όχι σε ανεπιθύμητες αγκαλιές και φιλιά. Δώστε στο παιδί σας επιλογές, όπως ψηλά πέντε, χειραψίες, φιλιά ή απλά κουνώντας
Βήμα 5. Βεβαιωθείτε ότι οι ενήλικες δεν ενδίδουν στα ξεσπάσματα
Εάν η επιθετικότητα προέρχεται από εκνευρισμό που οδηγείται από στόχους (σε αντίθεση με μια κατάρρευση), τότε οι ενήλικες πρέπει να είναι σταθεροί με το παιδί και να μην ενδώσουν.
Για παράδειγμα, εάν το παιδί θέλει κέικ αλλά ο ενήλικας λέει όχι, τότε το παιδί που πετάει δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα να πάρει κέικ. Ο ενήλικας πρέπει να περιμένει μέχρι να τελειώσει και στη συνέχεια να προτείνει μια λογική εναλλακτική λύση, όπως ένα υγιεινό σνακ
Βήμα 6. Κοιτάξτε τις πηγές άγχους στη ζωή του παιδιού
Πέρασαν κάτι δύσκολο τον τελευταίο καιρό; Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η μετακόμιση στο σπίτι, η μετάβαση σε νέο σχολείο ή η έναρξη μιας νέας χρονοβόρας δραστηριότητας (όπως η εντατική θεραπεία) μπορεί να προκαλέσει πολύ άγχος στη ζωή του παιδιού. Ενώ το πρόβλημα μπορεί να μην έχει εύκολη απάντηση, ίσως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να αντιμετωπίσει αυτό που συμβαίνει.
Βήμα 7. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί δεν χρειάζεται να πάει πολύ μακριά από τη ζώνη άνεσής του
Η επέκταση της ζώνης άνεσης του παιδιού πρέπει να γίνεται αργά και προσεκτικά. Το παιδί θα πρέπει επίσης να είναι σε θέση να πει «όχι» σε μια άβολη δραστηριότητα εάν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να το χειριστεί αυτή τη στιγμή. Πιέζοντάς τους πολύ δυνατά μπορεί να τους προκαλέσει υπερβολική αναστάτωση.
- Εάν το παιδί σας αντιμετωπίζει μια εργασία, να είστε διαθέσιμοι για βοήθεια.
- Εάν το παιδί σας είναι συγκλονισμένο ή αναστατωμένο, παρέμβετε. Αφήστε τους να κάνουν ένα διάλειμμα ή να κάνουν κάτι χαλαρωτικό.
Βήμα 8. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί έχει αρκετό χρόνο χαλάρωσης
Τα αυτιστικά παιδιά μπορούν να αγχωθούν εύκολα και χρειάζονται περισσότερο ήσυχο χρόνο από το μέσο όρο. Είναι ζωτικής σημασίας για αυτούς να έχουν χρόνο να παίξουν ή να χαλαρώσουν μόνοι τους, και ο χρόνος χαλάρωσης με άλλους ανθρώπους είναι επίσης καλός για αυτούς.
- Για ένα μικρότερο παιδί, ένας ενήλικας πρέπει να είναι κοντά για να το παρακολουθεί. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να μείνουν μόνα τους.
- Θα πρέπει να έχουν περισσότερο από μία ώρα ελεύθερου χρόνου κάθε μέρα, για να παίζουν ήσυχα χωρίς να τους διακόπτουν ή να τους κάνουν να τρέχουν. Αυτό είναι πολύ ηρεμιστικό και μπορεί να μειώσει την επιθετικότητα και άλλες εκρήξεις.
Βήμα 9. Συνεχίστε να χτίζετε μια θετική σχέση με το παιδί σας
Το παιδί σας πρέπει να συνδεθεί μαζί σας και να έχει ευκαιρίες για επαίνους και θετική αλληλεπίδραση. Αυτό τους βοηθά να αισθάνονται χαρούμενοι και ασφαλείς, γεγονός που βοηθά στη μείωση του κινδύνου επιθετικότητας.
Εάν ένα παιδί νιώθει ότι το ακούτε και το αγαπάτε, είναι πιο πιθανό να σας ζητήσει βοήθεια αν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα, αντί να προσπαθήσει να το λύσει με τις γροθιές του
Βήμα 10. Εξετάστε τη θεραπεία για το παιδί, όπως εργοθεραπεία ή συμβουλευτική
Ένας θεραπευτής μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσει σε συναισθηματικά θέματα και να διδάξει στο παιδί πιο παραγωγικές δεξιότητες αντιμετώπισης. (Μπορεί επίσης να έχουν κάποιες καλές συμβουλές για εσάς για το πώς να χειριστείτε τις εκρήξεις του παιδιού!) Κοιτάξτε να πάτε το παιδί σε έναν ειδικό που μπορεί να βοηθήσει.
- Εξετάστε τη συμβουλευτική για συγκεκριμένα θέματα εάν γνωρίζετε τι φταίει. Για παράδειγμα, εάν το παιδί γίνει επιθετικό μετά το θάνατο της μητέρας του, τότε ένας σύμβουλος θλίψης που ειδικεύεται στα παιδιά μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσει.
- Εξετάστε την εργοθεραπεία. Πολλοί γονείς βρίσκουν αυτό το είδος θεραπείας χρήσιμο. Μπορεί να βοηθήσει το παιδί να βρει τρόπους για να ικανοποιήσει τις αισθητηριακές του ανάγκες και μπορεί να βοηθήσει στην εκμάθηση κινητικών δεξιοτήτων, ευαισθητοποίησης του σώματος, καθημερινών δεξιοτήτων, επίλυσης προβλημάτων και άλλων τεχνικών για να μειώσει πολλές καθημερινές απογοητεύσεις στο σπίτι και στην τάξη.
- Αποφύγετε θεραπείες βασισμένες στη συμπεριφορά που μπορεί να εστιάζουν περισσότερο στον έλεγχο του παιδιού παρά στο άνοιγμα ενός διαλόγου (π.χ. πολλές μορφές ABA). Το ABA μπορεί επίσης να επιδεινώσει τα συμπτώματα άγχους και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερη επιθετικότητα.
Βήμα 11. Δοκιμάστε τη φαρμακευτική αγωγή ως έσχατη λύση
Μερικά αυτιστικά παιδιά γίνονται πιο ήρεμα και λιγότερο αγχωμένα με τη βοήθεια φαρμάκων. Ωστόσο, είναι πολύ πειραματικό. Εάν κάνετε όλα όσα αναφέρονται παραπάνω και το παιδί εξακολουθεί να αγωνίζεται, ίσως ήρθε η ώρα να μιλήσετε με τον παιδίατρό σας σχετικά με το αν τα φάρμακα θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Μέρος 5 από 5: Αντιμετώπιση
Μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματά σας όταν το παιδί σας συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Αυτή η ενότητα απευθύνεται σε γονείς και φροντιστές, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμη και σε άλλα άτομα.
Βήμα 1. Αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει τα συναισθήματά σας
Όταν βρίσκεστε σε μια δύσκολη κατάσταση και το παιδί σας υποφέρει, είναι φυσικό να στεναχωριέται.
Βήμα 2. Αποφύγετε τα τοξικά μηνύματα για το παιδί σας
Ορισμένοι «ειδικοί» του αυτισμού ενεργούν σαν τα αυτιστικά παιδιά να είναι βάρη ή τέρατα που θυματοποιούν τους γονείς τους. Μπορεί να σας πουν να είστε σκληροί ή βίαιοι απέναντι στο παιδί σας. Αυτό δεν είναι χρήσιμο για εσάς ή το παιδί σας.
Βήμα 3. Σταματήστε να κατηγορείτε τον εαυτό σας ότι δεν είστε τέλειοι
Κανείς, αυτιστικός ή μη, δεν θα έχει μια τέλεια ζωή με τέλειους φροντιστές. Τα παιδιά που μεγαλώνουν από καλούς ανθρώπους θα έχουν ακόμα κακή διάθεση και κακές μέρες. Αυτό δεν αντικατοπτρίζει εσάς και δεν σας κάνει κακό γονέα ή φροντιστή.
- Τα παιδιά έχουν άσχημες μέρες. Τα παιδιά έχουν κακή διάθεση. Αυτο συμβαινει. Δεν σημαίνει ότι έκανες κάτι λάθος. Δεν χρειάζεται να το πάρεις προσωπικά.
- Εάν κατηγορείτε τον εαυτό σας, το παιδί σας μπορεί να το παρατηρήσει αυτό και να αρχίσει να κατηγορεί και τον εαυτό του, νομίζοντας ότι είναι μια απογοήτευση. Συγχωρήστε τον εαυτό σας και αυτό θα βοηθήσει το παιδί σας να συγχωρήσει τον εαυτό του.
Βήμα 4. Αναγνωρίστε ότι τα πράγματα πιθανότατα θα βελτιωθούν
Καθώς το παιδί μαθαίνει επικοινωνιακές δεξιότητες και καλύτερους τρόπους για να εκφράσει δύσκολα συναισθήματα, η επιθετικότητα είναι πολύ πιθανό να μειωθεί ή να εξαφανιστεί εντελώς. Θα πάρει χρόνο και θα είναι δύσκολο. Αλλά μην χάσετε την ελπίδα ότι θα συμβεί.
Βήμα 5. Αφιερώστε χρόνο για τον εαυτό σας
Εάν είστε τελείως τσακισμένοι, δεν κάνετε ούτε στον εαυτό σας ούτε στο παιδί καμία χάρη. Πρέπει να επαναφορτίσετε, όπως ακριβώς κάνει το παιδί.
- Τα αυτιστικά παιδιά μπορούν συνήθως να πουν πότε ένας φροντιστής είναι αγχωμένος. Γίνετε καλό πρότυπο και χρησιμοποιήστε κάποιες στρατηγικές ηρεμίας ή κάντε ένα διάλειμμα.
- Αναρωτηθείτε τι θα μπορούσε να σας βοηθήσει αυτή τη στιγμή: ο καφές; μια αγκαλιά? ένα ζεστό ντους;
- Εάν δεν έχετε άλλα άτομα διαθέσιμα για να σας βοηθήσουν σε καθήκοντα φροντίδας, εξετάστε τη φροντίδα ανάπαυλας. Υπάρχουν διάφορα προγράμματα υποστήριξης, τα οποία συχνά εκτελούνται μέσω της κρατικής κυβέρνησης, για την παροχή βραχυπρόθεσμης περίθαλψης, έτσι ώστε οι κύριοι φροντιστές να μπορούν να κάνουν ένα διάλειμμα.
Βήμα 6. Μη φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια
Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα μόνοι σας. Η συζήτηση με άλλους γονείς και με αυτιστικά άτομα που είχαν παρόμοια προβλήματα, μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε τι να κάνετε.
