Παρόλο που οι ψυχιατρικοί ασθενείς μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολοι, αξίζουν καλοσύνη και υποστήριξη σε όλη τη διαδικασία της θεραπείας. Ο χειρισμός τους μπορεί να είναι απογοητευτικός μερικές φορές και θα συμβούν άσχημες μέρες. Ευτυχώς, υπάρχουν θετικοί τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ασθενείς και ικανοποίησης των αναγκών τους. Εάν είναι απαραίτητο, μπορείτε επίσης να αποκλιμακώσετε την επιθετική συμπεριφορά. Εάν το αγαπημένο σας πρόσωπο είναι ψυχιατρικός ασθενής, υπάρχουν διάφορες επιλογές για να σας βοηθήσουν.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 4: Αλληλεπίδραση με ασθενείς
Βήμα 1. Χρησιμοποιήστε έναν φιλικό, αλλά επαγγελματικό τόνο
Ο ασθενής πρέπει να αναγνωρίσει ότι έχετε εξουσία, αλλά να μην αισθάνεται σαν να του μιλάτε. Ένας φιλικός τόνος βοηθά στην επίτευξη αυτού, καθώς μεταφέρει στον ασθενή ότι νοιάζεστε για αυτούς. Το να το κρατάτε επαγγελματικό δείχνει στον ασθενή ότι είστε σίγουροι για τη θεραπεία του και ότι έχετε τον έλεγχο του περιβάλλοντος.
Βήμα 2. Διατηρήστε την εστίασή σας στο θεραπευτικό σχέδιο του ασθενούς, όχι στις απόψεις σας
Οι ασθενείς μπορεί να λένε και να κάνουν πράγματα που πιστεύετε ότι είναι ακατάλληλα ή ενοχλητικά, αλλά είναι σημαντικό να μην το μεταφέρετε στον ασθενή. Αντί να τους ενημερώσετε για τις απόψεις σας, ακολουθήστε το θεραπευτικό τους πλάνο και βοηθήστε το να επιστρέψει στο δρόμο της ανάρρωσης, είτε συμφωνείτε με τις ενέργειές του είτε όχι.
- Μερικές φορές, αυτό μπορεί να σημαίνει συνειδητή αντιμετώπιση των προκαταλήψεών σας.
- Για παράδειγμα, μπορεί να θεωρείτε αναστατωτική τη συμπεριφορά που βλάπτει τον εαυτό σας. Ωστόσο, το να ξεγελάσεις έναν ασθενή ή να δείξεις αηδία μπορεί να τον γυρίσει πίσω. Αντ 'αυτού, θεραπεύστε τις πληγές τους και βοηθήστε τα να συμμετάσχουν στα πρωτόκολλα θεραπείας τους.
Βήμα 3. Αντιμετωπίστε κάθε ασθενή σας με τον ίδιο τρόπο
Μερικοί από τους ασθενείς σας θα είναι πιο δύσκολο να συνεργαστούν από άλλους. Για παράδειγμα, μπορεί να έχετε έναν ασθενή που είναι πιο επιθετικός ή που δείχνει περιφρόνηση για εσάς. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζετε αυτόν τον ασθενή το ίδιο με οποιονδήποτε άλλο ασθενή, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο απευθύνεστε και συμπεριφέρεστε απέναντί του.
Η ίση μεταχείρισή τους δεν είναι μόνο το σωστό, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διαδικασία θεραπείας τους. Τελικά, μπορεί να τους κάνει να συνεργαστούν καλύτερα
Βήμα 4. Κάντε οπτική επαφή όταν μιλάτε σε ασθενείς
Διατηρήστε τη φυσική σας οπτική επαφή, ωστόσο, παρά αναγκαστική. Αυτό δείχνει στον ασθενή ότι είστε ανοιχτοί, ειλικρινείς και τον βλέπετε ως ίσο.
Μην κοιτάτε κατάματα τους ασθενείς, καθώς αυτό μπορεί να θεωρηθεί ταπεινωτικό για αυτούς
Βήμα 5. Χρησιμοποιήστε ανοιχτή γλώσσα σώματος για να αποφύγετε να προκαλέσετε αρνητικά συναισθήματα
Οι ασθενείς θα παρατηρήσουν εάν η γλώσσα του σώματός σας φαίνεται εχθρική ή θυμωμένη, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει έναυσμα για ορισμένους ασθενείς. Μπορείτε να το αποφύγετε προσαρμόζοντας τη γλώσσα του σώματός σας.
- Ισιώστε την πλάτη σας και διατηρήστε καλή στάση.
- Αφήστε τα χέρια σας να κρέμονται στο πλάι σας. Όταν κρατάτε κάτι, προσπαθήστε να μην μπλοκάρετε το σώμα σας με αυτό. Μην σταυρώνετε τα χέρια σας.
- Κρατήστε την έκφραση του προσώπου σας ουδέτερη ή, κατά προτίμηση, χαρίστε ένα φιλικό χαμόγελο.
Βήμα 6. Μην εισβάλλετε στον προσωπικό χώρο ενός ασθενούς εκτός εάν είναι απαραίτητο
Εκτός εάν βρίσκεστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κερδίστε την εμπιστοσύνη ενός ασθενούς πριν προσπαθήσετε να τον πλησιάσετε ή να μπείτε στον ιδιωτικό του χώρο. Αν και μπορεί να υπάρχουν στιγμές που εσείς ή άλλο προσωπικό πρέπει να ξεπεράσετε τα προσωπικά σας όρια για χάρη του ασθενούς ή των άλλων που φροντίζετε, κάντε ό, τι περνάει από το χέρι σας για να σέβεστε τον χώρο τους.
Θα μπορούσατε να πείτε: «Παρατηρώ ότι φαίνεσαι αναστατωμένος. Μπορώ να κάτσω μαζί σου και να μιλήσω; »
Βήμα 7. Αποφύγετε να αγγίζετε ασθενείς, εκτός εάν είναι απαραίτητο
Μερικοί ασθενείς μπορεί να αγχωθούν ή να αναστατωθούν όταν τους αγγίζουν. Μπορεί ακόμη και να είναι σύμπτωμα της ασθένειάς τους. Μην αγγίζετε έναν ασθενή εκτός εάν έχετε άδεια ή απαιτείται για τη θεραπεία του.
Μέθοδος 2 από 4: Κάλυψη των αναγκών των ασθενών
Βήμα 1. Ακούστε τις ανησυχίες του ασθενούς
Οι ασθενείς είναι λιγότερο πιθανό να δράσουν αν αισθάνονται ότι ακούτε πραγματικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ανησυχίες του ασθενούς μπορεί να ακούγονται παράλογες ή να αντικατοπτρίζουν τα συμπτώματά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν ένα παραλήρημα. Ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει, ακούστε τι έχουν να πουν.
- Δείξτε στον ασθενή ότι ακούτε κουνώντας το κεφάλι του και δίνοντας καταφατικές απαντήσεις.
- Συνοψίστε τι σας λένε, ώστε να γνωρίζουν ότι τους καταλαβαίνετε σωστά.
Βήμα 2. Απαντήστε στον ασθενή με ενσυναίσθηση
Είναι σημαντικό ο ασθενής να γνωρίζει ότι νοιάζεστε για το πώς αισθάνεται. Όχι μόνο η ενσυναίσθησή σας θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν στην κατάσταση, αλλά θα σας βοηθήσει επίσης να τους κρατήσετε ήρεμους.
- Προσπαθήστε να επικυρώσετε τα συναισθήματα του ατόμου. Δείξτε στο άτομο ότι παρόλο που μπορεί να μην βιώνετε το ίδιο ακριβώς πράγμα που είναι, μπορείτε να καταλάβετε γιατί θα του προκαλούσε στενοχώρια και ενημερώστε του ότι το συναίσθημα είναι εντάξει. Αυτό μπορεί να τους κάνει πιο πιθανό να εγκαταλείψουν την άμυνά τους και να σας πουν περισσότερα για το τι συμβαίνει.
- Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να πείτε, "Ακούγεται πολύ αγχωτικό" ή "Μπορώ να καταλάβω γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος".
Βήμα 3. Δώστε επιλογές στον ασθενή
Μερικές φορές ένας ασθενής αντιστέκεται στη συμμόρφωση με τη θεραπεία ή τους κανόνες της εγκατάστασης. Όταν συμβεί αυτό, η αναγνώριση των συναισθημάτων τους και η παροχή επιλογών μπορεί να τους καθοδηγήσει προς το επιθυμητό σας αποτέλεσμα. Οι επιλογές επιτρέπουν στον ασθενή να αισθάνεται ότι έχει κάποιο έλεγχο στην κατάσταση.
- Όταν δημιουργείτε ένα σχέδιο θεραπείας, λάβετε υπόψη τις επιθυμίες του ασθενούς όταν είναι κατάλληλο. Για παράδειγμα, ο ασθενής σας μπορεί να προτιμά τη θεραπεία παρά τη φαρμακευτική αγωγή, μπορεί να θέλει μόνο φάρμακα ή μπορεί να θέλει να δοκιμάσει έναν συνδυασμό των δύο.
- Θα μπορούσατε να πείτε: «Ακούγεται ότι δεν θέλετε να πάτε στην ομάδα σήμερα. Είναι σημαντικό για το θεραπευτικό σας πλάνο να συμμετέχετε. Εάν δεν θέλετε να πάτε σε αυτήν τη συνεδρία, μπορείτε να πάτε στην απογευματινή συνεδρία ή μπορώ να σας προγραμματίσω μια ιδιωτική συνεδρία για να συζητήσουμε το θεραπευτικό σας σχέδιο."
Βήμα 4. Προσαρμόστε τη θεραπεία σας ώστε να ταιριάζει στην προσωπικότητα του ασθενούς
Είναι ευκολότερο να θεραπεύσετε τον ασθενή εάν κατανοείτε την προσωπικότητά του και προσαρμόζετε τη θεραπεία σας σε αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί ο τρόπος με τον οποίο κάθε ασθενής αποδέχεται και προσεγγίζει τη θεραπεία διαφέρει. Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο το άτομο προσεγγίζει τη θεραπεία:
- Εξαρτημένος: Ένα άτομο που αισθάνεται εξαρτημένο από τους άλλους θα περιμένει βοήθεια και πιθανώς ακόμη και πλήρη ανάρρωση. Συχνά θα είναι συμβατά, αλλά ενδέχεται να μην αναλάβουν δράση από μόνα τους.
- Ιστορικό: Ένα άτομο που έχει ιστορική προσωπικότητα μπορεί να είναι πιο δραματικό στο πώς παρουσιάζεται. Μπορεί να υπερβάλλουν τα συμπτώματά τους για να αναζητήσουν την προσοχή.
- Αντικοινωνικά: Αυτοί οι ασθενείς ενδέχεται να αντισταθούν στη θεραπεία και να δείξουν περιφρόνηση για την ιατρική ομάδα τους.
- Παρανοϊκός: Οι παρανοϊκοί ασθενείς μπορεί να αντισταθούν στη θεραπεία επειδή δεν εμπιστεύονται τον γιατρό ή αμφιβάλλουν για το τι τους λένε.
Βήμα 5. Ποτέ μην λέτε ψέματα στον ασθενή για να αποκτήσετε συμμόρφωση
Το ψέμα μπορεί να φαίνεται καλή επιλογή όταν ένας ασθενής αρνείται να συμμορφωθεί, αλλά μακροπρόθεσμα θα επιδεινώσει τα πράγματα. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την απόκρυψη φαρμάκων στα τρόφιμα του ασθενούς, την υπόσχεση ότι δεν θα τον περιορίσουν και στη συνέχεια το κάνουν, ή την υπόσχεση ανταμοιβής αλλά την παράδοση. Αυτό θα κάνει τον ασθενή να σας δυσπιστήσει και να σας αντισταθεί πιο έντονα στο μέλλον.
- Όταν ένας ασθενής αισθάνεται ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους παρόχους ψυχικής υγείας, είναι πιο πιθανό να έχει επιτυχημένο αποτέλεσμα από τη θεραπεία.
- Μια εξαίρεση σε αυτό είναι ότι εάν το σχέδιο θεραπείας του ασθενούς προτείνει να ακολουθήσετε μαζί με μια αυταπάτη που έχουν, θα πρέπει να πείτε ψέματα όταν είναι απαραίτητο για να αποφύγετε να αμφισβητήσετε την αυταπάτη.
Βήμα 6. Αντιμετωπίστε τους ψυχιατρικούς ασθενείς όπως και κάθε άλλον ασθενή
Δυστυχώς, υπάρχουν προκαταλήψεις κατά των ψυχιατρικών ασθενών, ειδικά εκείνων που βλάπτουν τον εαυτό τους. Αυτό μπορεί να εμποδίσει τους ασθενείς να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται για να αναρρώσουν από τις καταστάσεις τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο νωρίτερα από ό, τι θα έπρεπε λόγω των αρνητικών αντιλήψεων του προσωπικού.
Βήμα 7. Κρατήστε λεπτομερή τεκμηρίωση
Τα καλά αρχεία είναι απαραίτητα για την παροχή εξαιρετικής φροντίδας. Κάθε πάροχος φροντίδας πρέπει να τεκμηριώνει τη διάγνωση, τη θεραπεία και τις σχετικές πληροφορίες του ασθενούς, όπως η επανεμφάνιση των συμπτωμάτων. Αυτό διασφαλίζει ότι η ομάδα θεραπείας του ασθενούς γνωρίζει το πλήρες ιατρικό ιστορικό τους, ώστε να μπορεί να παρέχεται προσαρμοσμένη φροντίδα.
Επιπλέον, η καλή τεκμηρίωση προστατεύει εσάς και το υπόλοιπο προσωπικό σε περίπτωση αξίωσης αμέλειας
Βήμα 8. Συμπεριλάβετε τους συγγενείς του ασθενούς στη θεραπεία τους όταν είναι δυνατόν
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να μην μπορείτε να εμπλέξετε συγγενείς λόγω των νόμων HIPPA. Ωστόσο, όποτε είναι δυνατόν, καλέστε συγγενείς να συμμετάσχουν στη θεραπεία του ασθενούς. Αυτό θα βελτιώσει την έκβαση του ασθενούς, ειδικά μετά την επιστροφή του στο σπίτι.
- Προσκαλέστε τους σε μια ειδική συνεδρία οικογενειακής θεραπείας.
- Εάν επιτρέπεται, δείξτε τους το σχέδιο θεραπείας του ασθενούς.
Μέθοδος 3 από 4: Αντιμετώπιση επιθετικής συμπεριφοράς
Βήμα 1. Ελέγξτε το σχέδιο θεραπείας τους
Εάν είναι διαθέσιμο, το θεραπευτικό σχέδιο του ασθενούς θα πρέπει να περιγράφει τις βέλτιστες πρακτικές για την αποκλιμάκωση της κατάστασής του. Ο καθένας είναι διαφορετικός και υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένας ασθενής μπορεί να γίνει επιθετικός. Είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε το σχέδιό τους πριν αναλάβετε δράση, εάν είναι δυνατόν.
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως όταν ο ασθενής ή κάποιος άλλος κινδυνεύει, μπορεί να μην έχετε χρόνο να συμβουλευτείτε το θεραπευτικό τους σχέδιο
Βήμα 2. Μετακινήστε τον ασθενή σε ένα ήρεμο, απομονωμένο περιβάλλον
Αυτό θα μπορούσε να είναι το προσωπικό τους δωμάτιο ή ένας ειδικός χώρος στην εγκατάσταση για το σκοπό αυτό. Αυτό θα τους δώσει χρόνο να ηρεμήσουν μόνοι τους.
Αυτό λειτουργεί καλύτερα για τους ασθενείς που είναι συγκλονισμένοι
Βήμα 3. Αφαιρέστε ή αποκρύψτε τυχόν αντικείμενα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βλάψουν
Κάνε ό, τι περνάει από το χέρι σου για να προστατέψεις τον εαυτό σου, τους άλλους ασθενείς και το επιθετικό άτομο. Αφαιρέστε πρώτα τα πιο επικίνδυνα αντικείμενα και μην αφήνετε τίποτα που μπορούν να ρίξουν ή να κουνήσουν.
Βήμα 4. Αναγνωρίστε τα συναισθήματά τους για να ανοίξουν έναν διάλογο
Μην μαλώνετε με το άτομο ή μην προσπαθείτε να εξηγήσετε γιατί τα συναισθήματά του δεν ισχύουν. Αυτό απλά θα τους στενοχωρήσει περισσότερο, κάνοντας την κατάσταση χειρότερη.
- Πείτε: «Μπορώ να πω ότι είσαι αναστατωμένος. Πες μου τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω να νιώσεις καλύτερα ».
- Μην πείτε: «Δεν υπάρχει λόγος να θυμώνεις».
Βήμα 5. Μην κάνετε απειλές
Είναι δελεαστικό να πείτε στο άτομο ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα αν δεν ηρεμήσουν, αλλά αυτό είναι συχνά αναποτελεσματικό. Σε πολλές περιπτώσεις, κάνει τον ασθενή να γίνει πιο επιθετικός. Οι απειλές μπορεί να κυμαίνονται από τη διάπραξη του ασθενούς, την επέκταση της θεραπείας, την κλήση της αστυνομίας ή άλλες ανεπιθύμητες «ποινές». Αντίθετα, προσφέρετε βοήθεια.
Αποφύγετε δηλώσεις όπως "Εάν δεν σταματήσετε να φωνάζετε, θα καλέσω την αστυνομία" ή "Πρόκειται να προσθέσετε άλλες δύο εβδομάδες στη διαμονή σας εδώ". Αντ 'αυτού, θα μπορούσατε να πείτε, "Μπορώ να πω ότι είστε θυμωμένοι και θέλω να σας βοηθήσω να λύσετε αυτά τα συναισθήματα. Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω."
Βήμα 6. Χορηγήστε φάρμακα για να ηρεμήσετε το άτομο, εάν είναι απαραίτητο
Μερικές φορές ο ασθενής δεν θα ηρεμήσει χωρίς παρέμβαση. Σε αυτή την περίπτωση, ίσως χρειαστεί να τα φαρμακοποιήσετε. Είναι καλύτερο να προσπαθήσετε να χορηγήσετε το φάρμακο χωρίς να το περιορίσετε.
Τις περισσότερες φορές, αυτά τα φάρμακα θα αποτελούνται από αντιψυχωσικά ή βενζοδιαζεπίνες
Βήμα 7. Χρησιμοποιήστε φυσικό περιορισμό μόνο όταν χρειάζεται
Αυτό συνήθως προορίζεται για νοσοκομειακό περιβάλλον με εκπαιδευμένα άτομα. Ο περιορισμός ενός ατόμου είναι συχνά η τελευταία λύση, επιτρέποντας στο ιατρικό προσωπικό να χορηγήσει φάρμακα που θα ηρεμήσουν τον ασθενή.
Είναι επικίνδυνο να συγκρατείς ένα άτομο που παίζει έξω, οπότε να είσαι προσεκτικός
Μέθοδος 4 από 4: Αντιμετώπιση ψυχικής ασθένειας ενός μέλους της οικογένειας
Βήμα 1. Μάθετε για την ασθένειά τους
Διαβάστε για την ασθένεια στο διαδίκτυο ή σε βιβλία. Όταν χρειάζεται, μιλήστε με τον γιατρό του για να καταλάβετε τη μοναδική εμπειρία του μέλους της οικογένειάς σας. Είναι επίσης μια καλή ιδέα να τους μιλήσετε για αυτό, αν αισθάνονται άνετα να μοιράζονται.
Μπορείτε να βρείτε πόρους στο διαδίκτυο, στην τοπική βιβλιοθήκη σας ή στο τοπικό βιβλιοπωλείο σας
Βήμα 2. Υποστηρίξτε τις προσπάθειες ανάκτησής τους
Ενημερώστε τους ότι είστε εκεί για αυτούς και θέλετε να αφιερώσουν χρόνο για να γίνουν καλύτεροι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να διαχειρίζονται ή να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματά τους καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, με συχνές υποτροπές. Ενημερώστε τους ότι θα είστε εκεί για αυτούς.
- Συζητήστε με τον γιατρό ή/και τον κοινωνικό λειτουργό τους, όταν χρειάζεται.
- Πείτε στο αγαπημένο σας πρόσωπο ότι θα θέλατε να βοηθήσετε με το σχέδιο θεραπείας του, εάν αισθάνεται άνετα. Θα μπορούσατε να πείτε: «Σε αγαπώ και θέλω να νιώθεις καλύτερα. Εάν αισθάνεστε άνετα, είμαι στην ευχάριστη θέση να διαβάσω το πλάνο θεραπείας σας και να σας βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ ».
Βήμα 3. Μιλήστε σε δηλώσεις "εγώ" όταν συζητάτε θέματα στη σχέση
Πιθανότατα θα είναι απαραίτητο για εσάς να αντιμετωπίσετε ζητήματα κατά καιρούς. Όταν πρέπει να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα, να το πλαισιώνετε πάντα χρησιμοποιώντας δηλώσεις "εγώ" και όχι "εσείς". Αυτό κάνει τα σχόλιά σας για εσάς, όχι για αυτούς.
- Για παράδειγμα, «Αισθάνομαι ότι απειλούμαι όταν πετάτε τα πράγματα με απογοήτευση. Θα αισθανόμουν πιο ασφαλής αν συνεργαζόσασταν με τον θεραπευτή σας για να μειώσετε αυτές τις ορμές ».
- Μην πείτε: «Πάντα πετάτε πράγματα και με τρομάζετε! Πρέπει να σταματήσεις! »
Βήμα 4. Διαχειριστείτε τις προσδοκίες σας για την ανάρρωση του ατόμου
Πολλοί ασθενείς περνούν όλη τους τη ζωή στη διαχείριση της ασθένειάς τους. Ακόμα και με θεραπεία, μπορεί να εξακολουθούν να εμφανίζουν συμπτώματα. Μην τους πιέζετε να «ενεργήσουν κανονικά» ή να αναλάβουν ευθύνες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγκρουση στη σχέση, να οδηγήσει σε αποτυχία ή χειρότερα, και τα δύο.
Βήμα 5. Γίνετε μέλος μιας ομάδας υποστήριξης
Η ανταλλαγή εμπειριών με άτομα σε παρόμοια κατάσταση μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα. Όχι μόνο θα σας ακούσουν, μπορεί επίσης να έχουν χρήσιμες συμβουλές. Μπορεί επίσης να είστε σε θέση να μάθετε περισσότερα για την κατάσταση του αγαπημένου σας προσώπου.
- Ζητήστε τη συμβουλή του γιατρού ή της θεραπευτικής μονάδας.
- Καλέστε τα τοπικά κέντρα ψυχικής υγείας για να αναζητήσετε ομάδες ή αναζητήστε στο διαδίκτυο.
- Για παράδειγμα, μπορεί να μπορείτε να εγγραφείτε σε ένα τοπικό κεφάλαιο της Εθνικής Συμμαχίας για την entalυχική Ασθένεια (NAMI).
- Εάν είναι δυνατόν, βρείτε μια ανοιχτή ομάδα υποστήριξης στην οποία μπορείτε να παρευρεθείτε μαζί με το αγαπημένο σας πρόσωπο.
Βοήθεια στην ομιλία με τους ασθενείς
Τρόποι επικοινωνίας με έναν ψυχιατρικό ασθενή
