Ο κοκκύτης, που αναφέρεται επίσης ιατρικά ως κοκκύτης, είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική βακτηριακή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος που προκαλεί ανεξέλεγκτες, βίαιες κρίσεις βήχα. Ο έντονος βήχας δυσκολεύει την αναπνοή και συχνά προκαλεί έναν «κοκκύτη» ήχο όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να εισπνεύσουν. Η δοκιμή για κοκίτη περιλαμβάνει κυρίως συλλογή και ανάλυση δείγματος βλέννας (ρινικές εκκρίσεις ή στυλεό στο λαιμό) και λήψη αίματος για τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων (λεμφοκύτταρα).
Βήματα
Μέρος 1 από 2: Δοκιμές για κοκκύτη
Βήμα 1. Κλείστε ραντεβού με το γιατρό σας
Πριν από την ανάπτυξη του εμβολίου του κοκκύτη, ο κοκίτης ήταν κυρίως παιδική ασθένεια. Σήμερα, ο κοκκύτης επηρεάζει κυρίως τα βρέφη που δεν έχουν εμβολιαστεί ακόμη, καθώς και ενήλικες (νέους και ηλικιωμένους) των οποίων η ασυλία έχει εξασθενίσει ή δεν έχουν ανοσοποιηθεί. Εάν εσείς ή το παιδί σας εμφανίσετε σοβαρό βήχα που δεν θα εξαφανιστεί μετά από λίγες μέρες περίπου, συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να το διαγνώσετε και να το αντιμετωπίσετε.
- Μόλις κολλήσετε τη μόλυνση (από τα βακτήρια Bordetella pertussis) τα συμπτώματα χρειάζονται περίπου επτά έως 10 ημέρες για να αναπτυχθούν και μοιάζουν πολύ με αυτά του κοινού κρυολογήματος: καταρροή, συμφόρηση, ήπιος πυρετός, ήπιος βήχας. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο του κοκκύτη, γνωστό ως καταρροϊκό στάδιο.
- Μετά από μία έως δύο εβδομάδες, τα συμπτώματα θα επιδεινωθούν εάν έχετε κοκκύτη επειδή πυκνή βλέννα συσσωρεύεται στους αεραγωγούς σας και προκαλεί ανεξέλεγκτες κρίσεις βήχα. Αυτό είναι το δεύτερο στάδιο, ή το παροξυσμικό στάδιο.
- Ο γιατρός σας θα διαγνώσει τη μόλυνσή σας με συγκεκριμένες εξετάσεις (δείτε παρακάτω), αλλά θα αποκλείσει επίσης καταστάσεις που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, όπως πνευμονία και βρογχίτιδα.
- Το τρίτο στάδιο του κοκίτη (ή το στάδιο της ανάρρωσης) είναι όταν το άτομο αναρρώνει σταδιακά, συνήθως σε διάστημα δύο έως τριών εβδομάδων. Μπορεί ακόμη να αντιμετωπίσετε σπασμούς βήχα και λοιμώξεις του αναπνευστικού τους μήνες μετά την ανάρρωσή σας από τον κοκίτη.
Βήμα 2. Ακούστε τον ήχο του βήχα/της αναπνοής σας
Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα του κοκκύτη είναι το διακριτικό υψηλό «ουρλιαχτό» που γίνεται με την εισπνοή αέρα μετά από σπασμό βήχα, και σε μικρότερο βαθμό, τη δύναμη του βήχα. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι (περίπου το 50% των ενηλίκων) δεν αναπτύσσουν τον χαρακτηριστικό κοκκύτη και μερικές φορές ο επίμονος βήχας είναι το μόνο σημάδι που υποδηλώνει λοίμωξη από κοκκύτη. Ακούστε το παιδί σας μετά από σπασμό βήχα για τον ξεχωριστό ήχο.
- Ο κοκκύτης μπορεί να παραμείνει αδιάγνωστος από τους γιατρούς επειδή έχει γίνει αρκετά σπάνιος και δεν έχουν ακούσει ποτέ ή δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν το χαρακτηριστικό «ουρλιαχτό».
- Άλλα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύουν τον βήχα και τον κοκκύτη περιλαμβάνουν: ένα γαλαζωπό ή κόκκινο πρόσωπο από το βήχα και την αδυναμία αναπνοής, έντονη κόπωση, πιθανό εμετό.
- Τα βρέφη μπορεί να μην βήχουν καθόλου εάν οι αεραγωγοί τους κλείσουν από τη συσσώρευση βλέννας. Αντίθετα, μπορεί να δυσκολευτούν να αναπνεύσουν και ακόμη και να λιποθυμήσουν.
Βήμα 3. Αφήστε το γιατρό σας να πάρει δείγμα μύτης και/ή λαιμού
Για μια πιο οριστική εξέταση, ο γιατρός σας θα πάρει ένα στυλεό από την περιοχή όπου συναντώνται η μύτη και ο λαιμός σας (που ονομάζεται ρινοφάρυγγας). Η βλέννα στο στυλεό στη συνέχεια καλλιεργείται σε καλλιέργεια και ελέγχεται κάτω από μικροσκόπιο για ενδείξεις βακτηρίων κοκκύτη, Bordetella pertussis. Αυτός είναι ο καλύτερος και πιο συγκεκριμένος τρόπος για να ελέγξετε και να επιβεβαιώσετε τον κοκίτη.
- Οι συν-λοιμώξεις συμβαίνουν συχνά με κοκίτη, οπότε ο γιατρός (ή η εργαστηριακή τεχνολογία) μπορεί να βρει στοιχεία άλλων βακτηρίων ή ιών στο δείγμα βλέννας.
- Υπάρχουν διάφορα στελέχη Bordetella pertussis και μια εργαστηριακή καλλιέργεια μπορεί να προσδιορίσει ποια έχετε, η οποία μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό του καλύτερου αντιβιοτικού που θα χρησιμοποιηθεί για θεραπεία.
- Ο καλύτερος χρόνος για τη λήψη στυλεού και καλλιέργειας είναι κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες μόλυνσης. Μετά από αυτό, η ευαισθησία του τεστ καλλιέργειας μειώνεται και ο κίνδυνος ψευδώς αρνητικών αυξάνεται.
Βήμα 4. Πάρτε επίσης μια δοκιμή αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR)
Ένα στυλεό ή δείγμα βλέννας από το ρινοφάρυγγά σας είναι επίσης απαραίτητο για να κάνετε μια δοκιμή PCR, η οποία ενισχύει ή ενισχύει το γενετικό υλικό των βακτηρίων, ώστε να μπορεί να ανιχνευθεί και να αναγνωριστεί εύκολα. Είναι μια γρήγορη δοκιμή που βασίζεται σε δοκιμασία και έχει εξαιρετική ευαισθησία για τον προσδιορισμό του στελέχους των βακτηρίων που προκαλεί τη μόλυνση. Το στυλεό βλέννας που χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια μιας καλλιέργειας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να κάνει μια δοκιμή PCR.
- Η εξέταση PCR πρέπει να γίνει εντός τριών εβδομάδων από την εμφάνιση των συμπτωμάτων (βήχας) για καλύτερα αποτελέσματα.
- Μετά την τέταρτη εβδομάδα βήχα, η ποσότητα του DNA βακτηριδίου του κοκκύτη στο ρινοφάρυγγα μειώνεται γρήγορα, οπότε η εξέταση PCR καθίσταται πιο αναξιόπιστη για έλεγχο.
- Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια καλλιέργεια κοκκύτη και δοκιμή PCR θα παραγγελθούν και τα δύο μαζί όταν τα συμπτώματα είναι ηλικίας λίγων εβδομάδων.
Βήμα 5. Κάντε μια εξέταση αίματος
Ο γιατρός σας θα πάρει επίσης λίγο από το αίμα σας και θα το στείλει στο εργαστήριο για ανάλυση σε προσπάθειες για να διαπιστωθεί εάν έχετε λοίμωξη. Σχεδόν όλοι οι τύποι λοιμώξεων (τόσο βακτηριακές όσο και ιογενείς) προκαλούν αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκύτταρα), γεγονός που αποτελεί ένδειξη ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσπαθεί ενεργά να καταπολεμήσει τη μόλυνση. Ως εκ τούτου, η εξέταση των επιπέδων των λευκοκυττάρων είναι μια γενική επιβεβαίωση μόλυνσης, αλλά όχι συγκεκριμένη για τον κοκίτη.
- Ορισμένα εργαστήρια μπορούν να δοκιμάσουν αντισώματα κοκκύτη, η οποία είναι μια πιο συγκεκριμένη μέθοδος για έλεγχο για λοίμωξη από κοκίτη. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι παράγουν αντισώματα κοκκύτη κατά παλαιών λοιμώξεων επίσης.
- Ως εκ τούτου, ο έλεγχος αντισωμάτων δεν είναι χρήσιμος για να προσδιοριστεί εάν ένα άτομο έχει οξεία (πρόσφατη) λοίμωξη από κοκίτη.
- Ορισμένα αντισώματα κοκκύτη υπάρχουν στην κυκλοφορία του αίματος για λίγο μετά τον εμβολιασμό και δεν είναι ενδεικτικά λοίμωξης.
Βήμα 6. Κάντε μια ακτινογραφία θώρακα
Εάν τα συμπτώματά σας είναι μακροχρόνια ή ιδιαίτερα σοβαρά, ο γιατρός σας μπορεί επίσης να κάνει μια ακτινογραφία του στήθους σας για να ελέγξει την παρουσία φλεγμονής ή υγρού στους πνεύμονές σας. Ο κοκκύτης συνήθως δεν προκαλεί πολύ φλεγμονή στους πνεύμονες από μόνη της, αλλά μια συν-μόλυνση με πνευμονία συχνά οδηγεί σε συσσώρευση υγρών.
- Η βακτηριακή και ιογενής πνευμονία περιπλέκει σημαντικά τον κοκίτη (και άλλες λοιμώξεις του αναπνευστικού), γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου.
- Το υγρό που συσσωρεύεται από πνευμονία προκαλεί έντονο πόνο στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή, τόσο την εισπνοή όσο και την εκπνοή.
Μέρος 2 από 2: Θεραπεία και πρόληψη του κοκκύτη
Βήμα 1. Συμβουλευτείτε το γιατρό σας σχετικά με τη λήψη αντιβιοτικών
Εάν η λοίμωξη από τον κοκίτη σας διαγνωστεί από το γιατρό σας εγκαίρως (μέσα σε δύο έως τρεις εβδομάδες) αντιβιοτικά όπως η ερυθρομυκίνη μπορούν να κάνουν τα συμπτώματά σας να φύγουν πιο γρήγορα επειδή μπορούν να σκοτώσουν άμεσα το βακτηριακό στέλεχος Bordetella pertussis. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται πολύ αργά (πέραν των τριών εβδομάδων), όταν τα αντιβιοτικά τείνουν να είναι σχετικά αναποτελεσματικά. Ρωτήστε το γιατρό σας εάν είστε καλός υποψήφιος για λήψη αντιβιοτικών για κοκίτη ή όχι.
- Ακόμα κι αν είναι πολύ αργά για να κάνετε μεγάλη διαφορά στα συμπτώματά σας, η λήψη αντιβιοτικών μπορεί να σας βοηθήσει να μειώσετε τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου σε άλλους.
- Εάν ο κοκκύτης σας είναι ιδιαίτερα σοβαρός, τα μέλη της οικογένειάς σας μπορεί επίσης να λάβουν αντιβιοτικά από το γιατρό σας για πρόληψη.
- Εάν σας χορηγηθούν αντιβιοτικά (συνήθως για δύο εβδομάδες), βεβαιωθείτε ότι ακολουθείτε ακριβώς τις οδηγίες του γιατρού σας, ακόμη και αν αρχίσετε να αισθάνεστε πολύ καλύτερα πριν τελειώσετε όλα τα φάρμακα.
- Εκτός από τα αντιβιοτικά, μπορείτε επίσης να θεραπεύσετε τον κοκίτη ολιστικά, αλλά συμβουλευτείτε το γιατρό σας για το ποια σπιτικά φάρμακα είναι πιο αποτελεσματικά.
Βήμα 2. Αποφύγετε τη λήψη μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων για το βήχα
Αν και πολλοί άνθρωποι με κοκίτη προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν διάφορους τύπους σιροπιών βήχα για να μειώσουν ή να καταστείλουν τα συμπτώματά τους, οι περισσότεροι δεν είναι χρήσιμοι και μπορούν πραγματικά να αποτρέψουν την απομάκρυνση της συσσώρευσης βλέννας. Ως εκ τούτου, αποφύγετε όλα τα μίγματα βήχα, αποχρεμπτικά και κατασταλτικά. Αντ 'αυτού, επικεντρωθείτε περισσότερο στην καλή διατήρηση της ενυδάτωσης (πολύ νερό) και στην αναπνοή καθαρού αέρα.
- Πίνοντας πολύ καθαρό νερό (τουλάχιστον οκτώ ποτήρια των 8 ουγγιών την ημέρα) βοηθάει στην πλύση της βλέννας, έτσι ώστε οι αεραγωγοί σας να μην είναι τόσο βουλωμένοι.
- Η αναπνοή καθαρού αέρα βοηθά στη μείωση των πυροδότησης του βήχα. Κρατήστε το σπίτι σας απαλλαγμένο από ερεθιστικά όπως καπνό, προϊόντα καθαρισμού και αναθυμιάσεις τζακιού.
Βήμα 3. Εμβολιαστείτε για πρόληψη
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του κοκκύτη είναι ο εμβολιασμός του παιδιού σας και η λήψη ενισχυτικών εμβολίων ως έφηβος και ενήλικας. Το εμβόλιο του κοκκύτη χορηγείται συνήθως σε παιδιά σε συνδυασμένο εμβόλιο που προστατεύει από δύο άλλες ασθένειες, τη διφθερίτιδα και τον τέτανο. Κατά συνέπεια, το σύνθετο εμβόλιο είναι γνωστό ως εμβόλιο DTaP.
- Πέντε εμβολιασμοί DTaP συνιστώνται κατά την παιδική ηλικία, συνήθως σε ηλικία δύο μηνών, τεσσάρων μηνών, έξι μηνών, 15 έως 18 μηνών και τεσσάρων έως έξι ετών.
- Η ασυλία από το εμβόλιο DTaP τείνει να εξαφανιστεί μέχρι την ηλικία των 11 ετών, οπότε οι γιατροί συνιστούν μια ενισχυτική λήψη εκείνη τη στιγμή.
- Ο Doctor's συνέστησε επίσης στους ενήλικες ηλικίας 19 ετών και άνω να λάβουν μια ενισχυτική λήψη του εμβολίου TdaP για πρόληψη, καθώς η ασυλία τους μπορεί να έχει εξασθενίσει.
- Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες από τον εμβολιασμό περιλαμβάνουν: ήπιο πυρετό, μύρμη, πονοκέφαλο, κόπωση (κόπωση) και/ή μυϊκό άλγος στο σημείο της ένεσης.
Συμβουλές
- Οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες κινδυνεύουν από κοκκύτη όταν η αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών τους εξαντληθεί.
- Σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά δεν έχουν πλήρη ανοσία στον κοκίτη μέχρι να λάβουν τουλάχιστον 3 εμβόλια.
- Τα εμβολιασμένα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να μολυνθούν και να μεταδώσουν τον κοκκύτη, αν και η ασθένεια είναι συνήθως πιο ήπια.
- Τα παιδιά ηλικίας 6 μηνών και μικρότερα διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κοκκύτη επειδή δεν είχαν αρκετό χρόνο για να κάνουν τα τρία εμβόλια.
- Περίπου το 50% των βρεφών μικρότερης του ενός έτους που παθαίνουν κοκκύτη χρειάζονται θεραπεία στο νοσοκομείο.
- Σε όλο τον κόσμο, εκτιμάται ότι υπάρχουν 16 εκατομμύρια περιπτώσεις κοκκύτη και σχεδόν 200.000 θάνατοι ετησίως.
