Κάποιος με διαταραχή προσκόλλησης έχει πρόβλημα να δημιουργήσει και να διατηρήσει υγιείς σχέσεις. Οι διαταραχές προσκόλλησης γενικά έχουν τις ρίζες τους στην παιδική ηλικία και μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα ενός ατόμου να επικοινωνεί με τους άλλους, να δείχνει στοργή και να επιδεικνύει εμπιστοσύνη ή ενσυναίσθηση. Το να έχεις ένα αγαπημένο άτομο με διαταραχή προσκόλλησης μπορεί να είναι δύσκολο. Ωστόσο, εκπαιδεύοντας τον εαυτό σας για αυτές τις συνθήκες και μαθαίνοντας πώς να αντιμετωπίζετε αποτελεσματικά παιδιά ή ενήλικες με διαταραχές προσκόλλησης, μπορείτε να απολαύσετε μια πιο ευτυχισμένη, πιο υγιή σχέση.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Εκπαίδευση
Βήμα 1. Διαβάστε τη θεωρία της προσκόλλησης
Για να βοηθήσετε κάποιον με διαταραχή προσκόλλησης, είναι σημαντικό να καταλάβετε τι είναι η διαταραχή προσκόλλησης, τι προκαλεί την κατάσταση και πώς η κατάσταση διαφέρει από την υγιή προσκόλληση. Εκπαιδεύοντας τον εαυτό σας για τους διαφορετικούς τύπους προσκόλλησης και τον τρόπο που αναπτύσσεται το καθένα, θα ενδυναμώσετε τον εαυτό σας να κατανοήσει και να υποστηρίξει καλύτερα τον αγαπημένο σας.
- Υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι πόροι για την εκμάθηση της θεωρίας της προσκόλλησης. Τα άρθρα στο Διαδίκτυο είναι εύκολο να βρεθούν και είναι προσβάσιμα σε μη ειδικούς. Αφού γνωρίζετε τα βασικά, τα άρθρα και τα βιβλία περιοδικών μπορούν να παρέχουν μια βαθύτερη ματιά στη θεωρία της προσκόλλησης.
- Ορισμένα βιβλία σχετικά με τη θεωρία της προσκόλλησης περιλαμβάνουν Όταν η αγάπη δεν είναι αρκετή: Ένας οδηγός για γονείς με διαταραχή προσκόλλησης με RAD-Reactive Attachment της Nancy L. Thomas, Stand Alone by P. D. Workman, and Detachment: An Adoption Memoir του Maurice Mierau.
Βήμα 2. Κατανοήστε τις αιτίες των διαταραχών προσκόλλησης
Οι διαταραχές προσκόλλησης προκαλούνται από την αποτυχία σύνδεσης με γονέα ή κύριο φροντιστή στην πρώιμη παιδική ηλικία, συνήθως πριν από την ηλικία των τριών ετών. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές πιθανές αιτίες για τη διαταραχή προσκόλλησης.
- Η κατάχρηση ή η παραμέληση μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή προσκόλλησης, αλλά το ίδιο και η γονική κατάθλιψη, ασθένεια ή συναισθηματική μη διαθεσιμότητα. αλλαγές στους φροντιστές, συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων υιοθεσίας και αναδοχής · ή νοσηλεία του παιδιού.
- Η διαταραχή προσκόλλησης δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα κακής γονικής μέριμνας. Μερικές φορές οι συνθήκες που προκαλούν διαταραχή προσκόλλησης είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο, εάν το παιδί είναι πολύ μικρό για να καταλάβει τι συμβαίνει, μπορεί να αντιληφθεί το γεγονός ως εγκατάλειψη.
- Να γνωρίζετε ότι τα θέματα προσκόλλησης συνήθως ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία. Εάν ο φροντιστής δεν παρέχει άνεση σε ένα βρέφος όταν είναι στενοχωρημένο, τότε μπορεί να αναπτύξει προβλήματα προσκόλλησης. Αυτά τα ζητήματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τον τρόπο που ανταποκρίνεται ο φροντιστής στο παιδί.
Βήμα 3. Γνωρίστε τους διαφορετικούς τύπους διαταραχών προσκόλλησης
Παρόλο που όλες οι διαταραχές προσκόλλησης προέρχονται από την αίσθηση της εγκατάλειψης ή της φροντίδας ως παιδί, διαφορετικά άτομα μπορεί να εμφανίζουν διαφορετικά συμπτώματα. Μερικοί άνθρωποι ενεργούν αποσυρμένοι ή θυμωμένοι για να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματά τους, ενώ άλλοι χάνουν την αίσθηση της κοινωνικής τους αναστολής, αλλά εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα να εκφράσουν ή να αποδεχτούν την πραγματική στοργή. Οι τέσσερις τύποι προσκόλλησης είναι ασφαλείς, αποφευκτικοί, αντιδραστικοί και ανοργάνωτοι.
- Ασφαλής προσάρτηση είναι όταν ο φροντιστής του παιδιού είναι φροντιστικός, ευαίσθητος και ανταποκρίνεται. Αυτό επιτρέπει στο παιδί να αισθάνεται ασφάλεια στη σχέση του με τον φροντιστή και να χρησιμοποιεί αυτήν την εμπειρία για υγιείς σχέσεις εκτός της σχέσης του με τον φροντιστή.
- Αποφυγή προσκόλλησης είναι όταν ο φροντιστής ανταποκρίνεται αρνητικά στα συναισθήματα του παιδιού ή τα αγνοεί. Αυτό κάνει το παιδί να αποφεύγει τον φροντιστή όταν αισθάνεται στενοχωρημένο.
- Αντιδραστικό συνημμένο είναι όταν ο φροντιστής ανταποκρίνεται στο παιδί με ασυνεπείς τρόπους, έτσι το παιδί θα δράσει ή θα ενισχύσει τα συναισθήματά του για να κάνει τον φροντιστή να δώσει προσοχή.
- Αποδιοργανωμένη προσκόλληση είναι όταν ο φροντιστής είναι τρομακτικός, φοβισμένος, απορριπτικός ή απρόβλεπτος. Αυτό προκαλεί το παιδί να φοβάται τον φροντιστή και να νιώθει άγχος για να το πλησιάσει για άνεση. Το παιδί μπορεί επίσης να αναπτύξει ελεγχόμενες συμπεριφορές για να το βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του.
Μέρος 2 από 3: Βοήθεια σε ένα παιδί με διαταραχή προσκόλλησης
Βήμα 1. Κλείστε ραντεβού με έναν παιδίατρο
Η διαταραχή προσκόλλησης μπορεί να συγχέεται με μια σειρά άλλων καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένου του αυτισμού και της κατάθλιψης, οπότε είναι σημαντικό να λάβετε μια διάγνωση από έναν επαγγελματία.
- Ο παιδίατρος του παιδιού σας μπορεί να σας παραπέμψει σε ψυχίατρο ο οποίος μπορεί να αξιολογήσει το παιδί και να επιβεβαιώσει αν έχει διαταραχή προσκόλλησης. Ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας μπορεί επίσης να παρέχει καθοδήγηση για ένα εξατομικευμένο σχέδιο αποκατάστασης αφού παρατηρήσει άμεσα το παιδί.
- Η παρουσία μιας άλλης διαταραχής ή κατάστασης δεν πρέπει να αποκλείει τις διαταραχές προσκόλλησης. Για παράδειγμα, είναι πιθανό ένα παιδί να είναι αυτιστικό και να έχει διαταραχή προσκόλλησης ταυτόχρονα.
Βήμα 2. Δημιουργήστε ρουτίνες για να δώσετε στο παιδί σας μια αίσθηση συνέπειας
Τα παιδιά με διαταραχή προσκόλλησης δεν αισθάνονται ότι μπορούν να εμπιστευτούν ή να βασιστούν σε άλλα άτομα. Βοηθήστε να αλλάξετε τη νοοτροπία τους επιβάλλοντας τη ρουτίνα και τη συνέπεια στη ζωή τους.
- Για παιδιά με διαταραχή προσκόλλησης, η ζωή μπορεί να φαίνεται ασταθής και τρομακτική, οπότε παρέχοντάς τους δομή, τους δίνετε επίσης μια παρηγορητική αίσθηση κανονικότητας και σταθερότητας.
- Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται πολύ, ασκείται και υγιεινά τρόφιμα. Αυτές οι υγιεινές συνήθειες μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της διάθεσης και της συμπεριφοράς του παιδιού σας. Μπορεί επίσης να είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις.
Βήμα 3. Ορίστε συνέπειες για ανεπιθύμητες συμπεριφορές
Τα παιδιά με διαταραχή προσκόλλησης μπορεί να επιτιμούν τους άλλους με θυμό ή να λένε ψέματα ή να χειραγωγούν με άλλο τρόπο τους ανθρώπους. Αυτές οι συμπεριφορές αντικατοπτρίζουν το τραύμα που έχουν υποστεί, όχι τον έμφυτο χαρακτήρα τους ή την ικανότητά σας ως γονέα ή φροντιστή.
Ξεκαθαρίστε ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν σας ταιριάζουν και θέστε δίκαια αλλά σταθερά όρια για το είδος της συμπεριφοράς που περιμένετε από το παιδί. Ένα καλά καθορισμένο σύνολο κανόνων και συνεπειών θα δώσει στο παιδί μια πολύ απαραίτητη αίσθηση σταθερότητας στη ζωή του και θα το βοηθήσει να ξεπεράσει αυτές τις αρνητικές συμπεριφορές
Βήμα 4. Δώστε συχνά επαίνους και σωματική επαφή
Συχνά η διαταραχή προσκόλλησης αναπτύσσεται όταν ένα παιδί δεν λαμβάνει αρκετή προσοχή, επιβεβαίωση ή στοργικό άγγιγμα από έναν γονέα ή φροντιστή. Σπάστε αυτό το μοτίβο προσφέροντας στο παιδί υποστηρικτική σωματική αφή, όπως αγκαλιές και λεκτική εκτίμηση για την καλή συμπεριφορά. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να αισθάνονται ασφαλείς, αποδεκτοί και αγαπημένοι.
- Πολλά παιδιά με διαταραχή προσκόλλησης δεν είναι τόσο ώριμα όσο αναμενόταν για την ηλικία τους. Μπορεί να ανταποκρίνονται καλά συναισθηματικά στα στυλ επικοινωνίας που είναι κατάλληλα για μικρότερα παιδιά. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί είναι αναστατωμένο, το να το κρατάς και να το λικνίζεις μπορεί να είναι καλύτερη στρατηγική από το να μιλάς στο πρόβλημα.
- Ορισμένα παιδιά με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης δεν ανταποκρίνονται καλά στους επαίνους επειδή το αντιλαμβάνονται ως ενίσχυση μιας δυναμικής δύναμης που τα θέτει σε μειονεκτική θέση. Αν αυτό συμβαίνει με το παιδί σας, αντί να το επαινείτε, στρέψτε το ενδιαφέρον σας στην εκτίμηση των θετικών συμπεριφορών του.
Βήμα 5. Συμμετοχή στην οικογενειακή θεραπεία
Η οικογενειακή θεραπεία είναι ο πιο αποτελεσματικός τύπος θεραπείας για να βοηθήσει ένα παιδί να θεραπευτεί από τη διαταραχή προσκόλλησης. Η ατομική θεραπεία μπορεί να μην είναι τόσο χρήσιμη επειδή το παιδί θα μπορούσε να διαστρεβλώσει την αλήθεια ή να αποκρύψει τις απαραίτητες πληροφορίες από τον θεραπευτή.
- Όταν οι γονείς είναι παρόντες σε κάθε συνεδρία θεραπείας, μπορούν να βεβαιωθούν ότι ο θεραπευτής λαμβάνει μια ακριβή εικόνα του τι συμβαίνει. Η οικογενειακή θεραπεία είναι επίσης επωφελής επειδή εμπλέκει τους γονείς στην ανάρρωση.
- Οι συνεδρίες οικογενειακής θεραπείας μπορούν να εκπαιδεύσουν τους γονείς για το τι προκάλεσε τη συμπεριφορά του παιδιού τους και τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν το παιδί τους να δημιουργήσει υγιείς δεσμούς.
Μέρος 3 από 3: Αντιμετώπιση της Διαταραχής Προσκόλλησης στις Σχέσεις
Βήμα 1. Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι
Κάποιος με διαταραχή προσκόλλησης έχει υποστεί μεγάλο συναισθηματικό τραύμα, μερικά από τα οποία μπορεί ακόμα να είναι βαθιά θαμμένα στον ψυχισμό τους. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για να υποστηρίξετε έναν σύντροφο με διαταραχή προσκόλλησης είναι να είστε δίπλα του συναισθηματικά, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνετε πάντα τι περνούν.
- Ενθαρρύνετέ τα να εκφράζονται ελεύθερα, κάντε ερωτήσεις όταν δεν καταλαβαίνετε κάτι που λένε και επικυρώστε τα συναισθήματά τους. Αυτό θα βοηθήσει τον σύντροφό σας να σας εμπιστευτεί.
- Πείτε πράγματα όπως "Θέλω να μάθω πώς αισθάνεστε τώρα;" ή «Φαίνεσαι αναστατωμένος… Μίλησέ μου για αυτό».
Βήμα 2. Θέστε και σεβαστείτε τα προσωπικά σας όρια
Χρειάζεται σαφής επικοινωνία για να διατηρηθεί μια σχέση με ένα άτομο που έχει διαταραχή προσκόλλησης. Εσείς και ο σύντροφός σας αντιλαμβάνεστε πιθανώς κάποια πράγματα με πολύ διαφορετικούς τρόπους. Ορισμένες συμπεριφορές τους μπορεί να είναι ενοχλητικές ή ενοχλητικές για εσάς και το αντίστροφο. Μιλήστε με τον σύντροφό σας και καθορίστε όρια για τις συμπεριφορές που αισθάνεστε άνετα στη σχέση σας και ποιες όχι.
Ο καθορισμός προσωπικών ορίων δεν πρέπει να σημαίνει ότι εσείς και ο σύντροφός σας δεν εργάζεστε ποτέ για να ξεπεράσετε την τρέχουσα συναισθηματική σας κατάσταση. Για να διατηρήσει μια υγιή σχέση, το άτομο με διαταραχή προσκόλλησης θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να μάθει να εμπιστεύεται τους άλλους κάποια στιγμή. Ωστόσο, μην προσπαθήσετε να πιέσετε τον σύντροφό σας σε αυτό - πρέπει να είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να εργαστούν οι ίδιοι στο θέμα
Βήμα 3. Υποστηρίξτε τη δική σας ψυχική και σωματική υγεία
Η σχέση με κάποιον που έχει διαταραχή προσκόλλησης μπορεί να είναι συναισθηματικά εξαντλητική κατά καιρούς. Για να διατηρήσετε τα επίπεδα του άγχους σας χαμηλά, αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας τακτικά και εργαστείτε για τη διατήρηση της υγείας σας. Η ισορροπημένη διατροφή, η τακτική άσκηση, ο αρκετός ύπνος και η απομάκρυνση από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ μπορούν να σας βοηθήσουν να διατηρήσετε τα συναισθήματά σας ομοιόμορφα.
Βήμα 4. Συμμετοχή σε ατομική θεραπεία ή θεραπεία ζευγαριών
Ακόμα κι αν δεν έχετε διαταραχή προσκόλλησης μόνοι σας, η θεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα τον σύντροφό σας, να μάθετε στρατηγικές για αποτελεσματική επικοινωνία και να εργαστείτε μέσα από τα δικά σας συναισθήματα για τη σχέση σας.
Εάν παρακολουθείτε θεραπεία ζευγαριών με τον σύντροφό σας, ένας θεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε αρνητικά πρότυπα στη συμπεριφορά σας μεταξύ τους και να βρείτε τρόπους για να αποφύγετε την επανάληψη αυτών των προτύπων
Συμπέρασμα
- Μπορεί να είναι δύσκολο να διατηρήσετε σταθερές σχέσεις όταν έχετε διαταραχή προσκόλλησης, οπότε μην παίρνετε τα πράγματα προσωπικά εάν προσπαθείτε να βοηθήσετε και δεν πηγαίνει πάντα ακριβώς όπως σχεδιάσατε.
- Τα άτομα με διαταραχές προσκόλλησης θα το εκτιμήσουν εάν είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι, επιεικείς και πάντα πρόθυμοι να μιλήσετε.
- Εάν έχετε παιδί με διαταραχή προσκόλλησης, είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε συνεπείς όσον αφορά τον καθορισμό ορίων και την επιβολή των συνεπειών, καθώς τα παιδιά με διαταραχές προσκόλλησης χρειάζονται προβλεψιμότητα για να αναπτυχθούν και να αναπτυχθούν.
- Η δημιουργία μιας ρουτίνας και ο προγραμματισμός κάθε μέρα εκ των προτέρων θα διευκολύνει δραματικά τα πράγματα για το παιδί σας, αφού η γνώση του τι θα συμβεί στη συνέχεια θα το διευκολύνει να χαλαρώσει και να επεξεργαστεί τις αλληλεπιδράσεις.
Συμβουλές
- Λάβετε υπόψη ότι η προσκόλληση αφορά στο να κάνετε το παιδί σας να αισθάνεται ασφαλές. Διαφέρει από την πειθαρχία, τη διασκέδαση ή τη διδασκαλία.
- Εάν έχετε υιοθετήσει ένα παιδί που παίζει έξω, τότε να έχετε κατά νου ότι δεν το κάνει επειδή δεν σας αγαπά. Οι εμπειρίες τους τους δυσκόλεψαν να συνδεθούν με ανθρώπους και μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να αλλάξει αυτό. Ωστόσο, η φροντίδα και η αγάπη σας είναι σημαντικά για να τους βοηθήσετε να χτίσουν την εμπιστοσύνη τους σε εσάς και στους άλλους ανθρώπους.
