Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αυτοκτονία είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου για άτομα ηλικίας 15 έως 24 ετών και η έκτη κύρια αιτία θανάτου για παιδιά και εφήβους ηλικίας 5 έως 14 ετών. Εάν το παιδί σας έχει προσπαθήσει να αφαιρέσει τη ζωή του, αυτή είναι μια ιδιαίτερα δυσάρεστη στιγμή για ολόκληρη την οικογένειά σας. Μάλλον παλεύετε με σύγχυση, ντροπή, θλίψη, λύπη και πολλά άλλα συναισθήματα. Η αυτοκτονία είναι μια τρομακτική κατάσταση, αλλά εσείς και η οικογένειά σας μπορείτε να μάθετε να υποστηρίζετε το παιδί σας και να βελτιώνετε τις σχέσεις σας στο μέλλον.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Λήψη βοήθειας
Βήμα 1. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας εξετάζεται σωστά στο νοσοκομείο
Ανάλογα με τις λεπτομέρειες που αφορούν την απόπειρα αυτοκτονίας του παιδιού σας, μπορεί να έχουν εισαχθεί στα επείγοντα ή στο νοσοκομείο για οξεία περίθαλψη. Σε ορισμένες πολιτείες, απαιτείται υποχρεωτική διανυκτέρευση ή τριήμερη διαμονή για αυτοκτονικούς ασθενείς. Ο πρωταρχικός στόχος είναι πρώτα να σταθεροποιηθεί η ιατρική κατάσταση του παιδιού σας. Αφού συμβεί αυτό, πραγματοποιείται πλήρης ψυχιατρική αξιολόγηση και το παιδί σας παρακολουθείται στενά για επαναπροσπάθεια. Η αξιολόγηση έχει ως στόχο:
- Προσδιορισμός του ιατρικού ιστορικού του παιδιού σας (δηλαδή οποιεσδήποτε ιατρικές καταστάσεις, φάρμακα, ιστορικό χρήσης ουσιών, τραυματισμοί στο κεφάλι κ.λπ.)
- Εκτέλεση εξέτασης ψυχικής κατάστασης
- Παραγγελία εργαστηρίων (δηλ. Τοξικολογικές εξετάσεις, γλυκόζη αίματος, πλήρης αριθμός αίματος κ.λπ.)
- Αξιολογώντας το παιδί σας για κοινές ψυχικές διαταραχές που συνοδεύουν απόπειρες αυτοκτονίας, όπως κατάθλιψη ή κατάχρηση αλκοόλ
- Αξιολόγηση του συστήματος υποστήριξής τους
- Αξιολόγηση των πόρων αντιμετώπισής τους
- Εκτίμηση για την πιθανότητα δεύτερης απόπειρας
Βήμα 2. Ρυθμίστε το παιδί σας για εξωτερική θεραπεία και διαχείριση φαρμάκων
Γνωρίστε ότι, μετά από αυτήν την πρώτη προσπάθεια, το παιδί σας διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να πεθάνει αργότερα από αυτοκτονία. Περίπου το 20% αυτών που προσπαθούν στην πραγματικότητα ολοκληρώνουν επιτυχώς μια αυτοκτονία. Για να δώσετε στο παιδί σας τις καλύτερες πιθανότητες, μην επιτρέψετε στο παιδί σας να βγει από το νοσοκομείο χωρίς σχέδιο για να προχωρήσει.
Βεβαιωθείτε ότι έχετε προγραμματίσει μια παραπομπή ή ραντεβού για έναν εξωτερικό ψυχολόγο, ψυχίατρο ή σύμβουλο. Βεβαιωθείτε ότι έχετε τυχόν συνταγές στο χέρι, ώστε να μπορείτε να τις γεμίσετε το συντομότερο δυνατό
Βήμα 3. Αναπτύξτε ένα σχέδιο ασφάλειας
Βεβαιωθείτε ότι τόσο το παιδί σας όσο και η οικογένειά σας είναι εξοπλισμένα με τις γνώσεις και τους πόρους για να προσδιορίσουν τον αυτοκτονικό ιδεασμό και να λάβουν βοήθεια στο μέλλον. Ο γιατρός του παιδιού σας πρέπει να καθίσει και να ζητήσει από το παιδί σας να συμπληρώσει ένα σχέδιο ασφάλειας σε έντυπη μορφή.
- Αυτή η φόρμα σκιαγραφεί στρατηγικές αντιμετώπισης που μπορεί να εφαρμόσει το παιδί σας μόνο του όταν αισθάνεται αυτοκτονία, όπως άσκηση, προσευχή, ακρόαση μουσικής ή συγγραφή ημερολογίου. Το σχέδιο απαριθμεί επίσης το δίκτυο υποστήριξης του παιδιού σας, όπως φίλους, μέλη της οικογένειας και πνευματικούς συμβούλους στους οποίους μπορεί να απευθυνθεί το παιδί σας για βοήθεια. Επιπλέον, παρέχονται αριθμοί επικοινωνίας για παρόχους ψυχικής υγείας και τηλεφωνικές γραμμές αυτοκτονίας.
- Το σχέδιο θα συζητήσει επίσης τι σημαίνει το παιδί σας για να πεθάνει από αυτοκτονία και πώς μπορεί να μειώσει την πρόσβασή του σε αυτά τα πιθανά όπλα. Το παιδί σας θα ερωτηθεί για την πιθανότητα να ακολουθήσει το σχέδιο ασφαλείας και θα τονιστεί η σημασία της συμμόρφωσης.
Βήμα 4. Προσοχή στις προειδοποιητικές πινακίδες
Το σχέδιο ασφάλειας του παιδιού σας είναι άχρηστο εκτός εάν εσείς και εσείς γνωρίζετε και κατανοείτε τα προειδοποιητικά σημάδια για αυτοκτονία. Το παιδί σας μπορεί ή όχι να είναι σε θέση να μιλήσει για τις σκέψεις του ή να εξετάσει τις συμπεριφορές του και επομένως μπορεί να μην είναι σε θέση να εφαρμόσει ή να αποκτήσει πρόσβαση στους πόρους του σχεδίου ασφαλείας. Ως γονέας ή φροντιστής, είναι δική σας ευθύνη να εξετάσετε και να παρατηρήσετε τις συμπεριφορές του παιδιού σας σε κίνδυνο. Τα προειδοποιητικά σήματα μπορεί να περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε:
- κατάθλιψη ή ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα
- απώλεια ενδιαφέροντος για συνήθεις ευχάριστες δραστηριότητες
- αισθήματα ενοχής, αναξιότητας ή απελπισίας
- αξιοσημείωτη αλλαγή στην προσωπικότητα
- χρήση ουσιών
- απόσυρση από την οικογένεια, τους φίλους και τις τακτικές δραστηριότητες
- δίνοντας περιουσίες
- μιλώντας ή γράφοντας για θάνατο ή αυτοκτονία
- μείωση της απόδοσης στο σχολείο ή την εργασία
Βήμα 5. Εγγραφείτε σε ομάδες υποστήριξης
Καθώς το παιδί σας επανεξετάζει τακτικά το σχέδιο ασφαλείας του και παρακολουθεί εξωτερική ή ομαδική ψυχοθεραπεία, μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να συμμετάσχετε σε μια τοπική ομάδα υποστήριξης για επιζώντες απόπειρας αυτοκτονίας. Μια τέτοια ομάδα μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να δημιουργήσει σχέσεις με άλλους που έχουν υποστεί παρόμοιο ταξίδι, να το βοηθήσει να αφομοιώσει την ψυχική του διαταραχή ή την απόπειρα αυτοκτονίας στην αυτοαντίληψη ή την ταυτότητά του και να του δώσει υποστήριξη για να αντιμετωπίσει τον αυτοκτονικό ιδεασμό ή την κατάθλιψη.
Διατίθενται επίσης ομάδες υποστήριξης για να καθοδηγήσουν τις οικογένειες στη δύσκολη περίοδο αντιμετώπισης ενός αγαπημένου προσώπου που έχει επιχειρήσει να αυτοκτονήσει
Βήμα 6. Εξετάστε την οικογενειακή θεραπεία
Οικογενειακές συγκρούσεις, κακοποίηση και μπλοκ επικοινωνίας μπορεί να συμβάλουν στον αυτοκτονικό ιδεασμό των εφήβων. Οι περισσότερες παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας στοχεύουν στο να βοηθήσουν τον έφηβο να αναπτύξει στρατηγικές αντιμετώπισης και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει ότι η επίδραση της οικογένειας μπορεί να είναι αναπόσπαστο μέρος των μειωμένων καταθλιπτικών και αυτοκτονικών συμπτωμάτων στους εφήβους.
- Ένας τύπος οικογενειακής θεραπείας, που ονομάζεται Attachment-Based Family Therapy (ABFT), έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικός στη βελτίωση της λειτουργίας και των σχέσεων της οικογένειας μετά από απόπειρα αυτοκτονίας.
- Αυτή η μορφή θεραπείας προσπαθεί να κάνει τους εφήβους και τις οικογένειές τους να συνεργαστούν για την επίλυση προβλημάτων και την αύξηση της επικοινωνίας. Οι έφηβοι θεωρούνται ένας προς έναν για να εντοπίσουν εμπόδια στην οικογένεια που εμποδίζουν την επικοινωνία και αναπτύσσουν δεξιότητες για να ξεπεράσουν αυτά τα εμπόδια. Στη συνέχεια, οι γονείς φαίνονται ένας προς έναν για να μάθουν πιο υγιείς στρατηγικές γονέων και πώς να είναι πιο αγαπητοί και υποστηρικτικοί με τα παιδιά. Τέλος, όλοι συναντιούνται για να δημιουργήσουν δεξιότητες που βελτιώνουν τη λειτουργία και την επικοινωνία.
- Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι σημαντικό να εργαστείτε για τη σχέση σας με όλα τα παιδιά σας. Τα άλλα αδέλφια μπορεί να παραμεληθούν συναισθηματικά μετά από απόπειρα αυτοκτονίας ενός παιδιού. Ορισμένα από αυτά τα θέματα μπορεί να αντιμετωπιστούν στην οικογενειακή θεραπεία. Ωστόσο, προσπαθήστε να μιλήσετε σε κάθε ένα από τα παιδιά σας για το πώς αντιμετωπίζουν αυτόν τον δύσκολο χρόνο.
Μέρος 2 από 3: Έλεγχος της συναισθηματικής σας αντίδρασης
Βήμα 1. Διαχειριστείτε την απάντησή σας τις επόμενες ημέρες
Η αντίδρασή σας μετά από απόπειρα αυτοκτονίας ενός παιδιού ποικίλλει, αλλά γενικά η αντίδραση μπορεί να είναι ένας μικτός σάκος δύσκολων συναισθημάτων. Μπορεί να είσαι πολύ θυμωμένος. Μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να μην αφήσετε το παιδί σας ποτέ ξανά από τα μάτια σας. Μπορεί να αισθάνεστε ένοχοι. Μπορεί επίσης να αισθάνεστε εκνευρισμένοι επειδή νομίζετε ότι το παιδί σας απλώς παίζει έξω. Ό, τι κι αν αισθάνεστε, ελέγξτε αυτά τα συναισθήματα γύρω από το παιδί σας. Είτε η προσπάθεια ήταν μια «κραυγή για βοήθεια» ή κάτι περισσότερο, το παιδί σας προφανώς σας χρειάζεται. Θυμηθείτε, ο μόνος τρόπος που ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν αυτό που ένιωθαν ή βίωναν ήταν να αφαιρέσουν τη ζωή τους.
- Αμέσως μετά, αντισταθείτε στην παρόρμηση να ρωτήσετε "γιατί;" ή να αποδώσει ευθύνες. Οι λεπτομέρειες θα βγουν τελικά τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Το σημαντικό τώρα είναι ότι το παιδί σας είναι ζωντανό. Πρέπει να εκφράσετε αγάπη, ανησυχία και εκτίμηση ότι είναι ακόμα εδώ μαζί σας, ότι έχετε μια δεύτερη ευκαιρία.
- Αποφύγετε την αυστηρή επίπληξη του παιδιού ή του εφήβου σας. Αυτό μπορεί μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση και ίσως να τους ωθήσει να κάνουν μια δεύτερη προσπάθεια.
-
Χρησιμοποιήστε δηλώσεις "εγώ" και πείτε ανοιχτά στο παιδί σας πόσο φοβηθήκατε και στενοχωρηθήκατε. Οι προτροπές για συνομιλία με το παιδί σας μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Νιώθω τρομερά που δεν ένιωσες ότι μπορούσες να έρθεις σε εμένα με ένα πρόβλημα. Είμαι εδώ, όμως, οπότε πείτε μου πώς αισθάνεστε πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ να σας βοηθήσω να νιώσετε καλύτερα και να είστε πιο ευτυχισμένοι ».
- Λυπάμαι πολύ που δεν ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Θέλω να ξέρετε ότι σας αγαπώ και, όπως και να έχει, θα το ξεπεράσουμε ως οικογένεια.
- Καταλαβαίνω ότι πρέπει να πονάς. Πες μου πώς μπορώ να σε βοηθήσω.
Βήμα 2. Φροντίστε για τις συναισθηματικές σας ανάγκες
Η φροντίδα ενός παιδιού που προσπάθησε να αυτοκτονήσει μπορεί να είναι μια συναισθηματικά κουραστική δουλειά. Θυμηθείτε, δεν μπορείτε να δώσετε σε κανέναν εάν το δικό σας κύπελλο είναι άδειο. Φροντίστε επίσης τον εαυτό σας.
Ο πανικός, η τιμωρία, η κατηγορία και η κριτική δεν θα βοηθήσουν το παιδί σας ή την οικογένειά σας αυτήν τη στιγμή. Εάν έχετε την επιθυμία να κάνετε αυτά τα πράγματα, αφιερώστε χρόνο για τον εαυτό σας. Ζητήστε από έναν φίλο ή μέλος της οικογένειας να επιβλέψει το παιδί σας και να αφιερώσετε λίγο χρόνο μόνος. Γράψτε τις σκέψεις σας. Προσεύχομαι. Σκέπτομαι. Ακούστε χαλαρωτική μουσική. Παω βολτα. Αν πρέπει, κλάψε τα μάτια σου
Βήμα 3. Μιλήστε σε κάποιον για τη δική σας ευημερία
Ζητήστε τη βοήθεια στενών φίλων και συγγενών για να βοηθήσουν εσάς και την οικογένειά σας καθώς αντιμετωπίζετε τις συνέπειες. Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια όταν τη χρειάζεστε. Στηριχτείτε σε έναν υποστηρικτικό φίλο, μέλος της οικογένειας ή συνεργάτη. Μην ενδίδετε στο διάχυτο στίγμα για την αυτοκτονία και την ψυχική ασθένεια. Η συζήτηση με κάποιον άλλο για αυτό που περνάτε εσείς και η οικογένειά σας μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε ενθάρρυνση και να συμβιβαστείτε με τα συναισθήματά σας για την κατάσταση. Επιπλέον, η κοινοποίηση της ιστορίας σας μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο άτομο να προσδιορίσει την αυτοκτονική συμπεριφορά σε έναν έφηβο και ίσως να σώσει μια ζωή.
- Προσέξτε σε ποιον απευθύνεστε για βοήθεια. Βρείτε άτομα που είναι υποστηρικτικά και ενθαρρυντικά-μερικές φορές ακόμη και έμπιστοι φίλοι μπορεί να είναι απροσδόκητα επικριτικοί.
- Εάν δυσκολεύεστε να συμβιβαστείτε με αυτό που συνέβη, εάν δεν μπορείτε να ελέγξετε τον θυμό σας ή να πληγώσετε τα συναισθήματά σας, ή εάν κατηγορείτε συνεχώς τον εαυτό σας και τις ικανότητές σας για γονείς για την απόπειρα αυτοκτονίας του παιδιού σας, θα πρέπει να δείτε έναν σύμβουλο. Επικοινωνήστε με μια ομάδα υποστήριξης ή έναν από τους παρόχους ψυχικής υγείας του παιδιού σας για παραπομπή σε έναν επαγγελματία που μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε αυτά τα συναισθήματα.
Βήμα 4. Προετοιμαστείτε για ανατρεπτικές πληροφορίες καθώς βγαίνουν
Το να έχεις κάποιον στο οποίο μπορείς να εμπιστευτείς ή να μιλήσεις με έναν πάροχο ψυχικής υγείας θα είναι σημαντικό τις επόμενες εβδομάδες. Μπορείτε να περιμένετε να μάθετε μερικές δύσκολες πληροφορίες για το παιδί σας και την υγεία και την ευημερία του. Οι πιθανότητες είναι ότι θα καταλάβετε κάποια πράγματα που έχετε χάσει πριν. Περιμένετε αυτό και, ανεξάρτητα από τη γνώμη σας, προσπαθήστε να είστε υποστηρικτικοί ούτως ή άλλως.
- Για παράδειγμα, το παιδί σας μπορεί να προσπάθησε να του αφαιρέσει τη ζωή του επειδή δέχεται εκφοβισμό ή ως αποτέλεσμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή επίθεσης. Το παιδί σας μπορεί επίσης να αγωνίζεται με τη σεξουαλική του ταυτότητα ή με πρόβλημα ναρκωτικών ή αλκοόλ, γεγονός που μπορεί επίσης να το θέσει σε σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας.
- Να είστε πρόθυμοι να αποκτήσετε το μέρος σας από αυτό που μπορεί να έχει πάει στραβά ή αυτό που μπορεί να έχετε χάσει και κάντε μια προσπάθεια να αλλάξετε ό, τι μπορείτε.
Μέρος 3 από 3: Πρόληψη μελλοντικών προσπαθειών
Βήμα 1. Αφαιρέστε όλα τα όπλα
Πριν ακόμα το παιδί σας επιστρέψει στο σπίτι από το νοσοκομείο, θα πρέπει να πραγματοποιήσετε μια λεπτομερή σάρωση κάθε υπνοδωματίου, του μπάνιου, της κουζίνας και οποιωνδήποτε άλλων δωματίων, όπως ντουλάπια ή γκαράζ για πιθανά όπλα. Το παιδί σας θα συζητήσει σχετικά με τα μέσα ασφάλειας με τον πάροχό του. Παρ 'όλα αυτά, για να ελαχιστοποιήσετε την πιθανότητα επανάληψης, αφαιρέστε όπλα, μαχαίρια, σχοινιά, αιχμηρά αντικείμενα και φάρμακα από το σπίτι. Εάν τα φάρμακα πρέπει να φυλάσσονται στο σπίτι, κρατήστε τα κλειδωμένα ή διαθέσιμα σε περιορισμένες ποσότητες.
Βήμα 2. Δημιουργήστε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον στο σπίτι
Μιλήστε ανοιχτά με ολόκληρη την οικογένειά σας για αυτοκτονία. Αποφύγετε να ενεργείτε σαν να είναι ένα επαίσχυντο μυστικό που πρέπει να σπρώξετε κάτω από το χαλί. Δώστε έμφαση ότι όλοι θα το ξεπεράσετε κολλώντας μαζί. Μιλήστε με κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά και αναθέστε εργασίες ή ρωτήστε τι μπορεί να κάνει κάθε άτομο για να βοηθήσει κατά την τρέχουσα κατάσταση. Για παράδειγμα, ένας μεγαλύτερος αδελφός μπορεί να προσφερθεί εθελοντικά για να παρακολουθήσει ένα μικρότερο αδελφό (όχι τον επιζώντα απόπειρα που πρέπει να βρίσκεται υπό την επίβλεψη ενηλίκων όσο το δυνατόν περισσότερο) ενώ οι γονείς παίρνουν το άλλο αδελφό σε ομάδες θεραπείας ή υποστήριξης.
Κάντε ό, τι μπορείτε για να ελαχιστοποιήσετε τη διαμάχη και να διατηρήσετε το συναισθηματικό κλίμα του νοικοκυριού ήρεμο και ενθαρρυντικό. Προγραμματίστε ψυχαγωγικές οικογενειακές δραστηριότητες όπως βραδιές παιχνιδιών ή βραδιές ταινιών για να τονώσετε το δέσιμο
Βήμα 3. Ενημερώστε το παιδί σας ότι μπορεί να σας μιλήσει
Υπενθυμίστε στο παιδί σας τη σημασία του στη ζωή σας και στην οικογένεια. Όταν το παιδί σας επιτέλους αποφασίσει να σας μιλήσει, ακούστε το χωρίς κρίση. Αποφύγετε δηλώσεις όπως "Δεν έχετε τίποτα για το οποίο πρέπει να είστε καταθλιπτικοί" ή "Οι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο το έχουν χειρότερα από εσάς". αυτά είναι πολύ άκυρα.
- Βάλτε τα δυνατά σας για να κρατήσετε την αγάπη και τη συμπόνια που έχετε για το παιδί σας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
- Ελέγχετε περιοδικά με το παιδί σας για να παρακολουθείτε την πρόοδο της θεραπείας και να ρωτάτε πώς αντιμετώπισε. Αυτοί οι ήπιοι και συχνοί έλεγχοι μπορεί να σας βοηθήσουν να παρατηρήσετε σημάδια εάν η συναισθηματική κατάσταση του παιδιού σας επιδεινώνεται.
- Στα νεότερα χρόνια, τα παιδιά είναι «ανοιχτά βιβλία». Ωστόσο, από τη στιγμή που πηγαίνουν στο δημοτικό, αρχίζουν να γίνονται σφιχτά. Αποφύγετε να κάνετε ερωτήσεις κλειστού τύπου εάν θέλετε να κάνετε το παιδί σας να μιλήσει. Επίσης, απέφυγε να χρησιμοποιήσεις το "γιατί" σε μια ερώτηση, καθώς μπορεί να τους οδηγήσει σε αναταραχές ή να γίνουν αμυντικοί.
- Αντ 'αυτού, χρησιμοποιήστε ανοιχτές ερωτήσεις που απαιτούν μια πιο μακρά απάντηση πέρα από το "ναι" ή το "όχι". Για παράδειγμα, "Τι ήταν καλό για τη σημερινή σας μέρα;" είναι πιο πιθανό να κάνει το παιδί σας να ανοιχτεί και όχι "Πώς ήταν η μέρα σας;", το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία λέξη απάντηση όπως "ωραία" ή "καλή" που είναι μια συνομιλία.
- Μπορεί επίσης να είναι καλή ιδέα να ξεκινήσετε διάλογο με ολόκληρη την οικογένειά σας. Βοηθήστε όλους να μιλήσουν για τις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις στο σχολείο ή στη δουλειά. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει τα παιδιά σας να συζητήσουν πιθανές προβληματικές περιοχές, όπως προβλήματα στο σχολείο, εκφοβισμό ή σεξουαλικούς προσανατολισμούς τους, τα οποία θα βοηθήσουν πάρα πολύ στην πρόληψη μελλοντικών απόπειρων αυτοκτονίας.
Βήμα 4. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να γίνει ενεργό
Η ανάρρωση μετά από απόπειρα αυτοκτονίας μπορεί να είναι μια μακρά, επίπονη διαδικασία. Όταν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας εμφανίζει σημάδια κατάθλιψης ή αυτοκτονικού ιδεασμού, δώστε του κίνητρο να βγει έξω και να κάνει κάποια άσκηση. Η φυσική δραστηριότητα μπορεί να χρησιμεύσει ως απόσπαση της προσοχής από τα αρνητικά πρότυπα σκέψης. Επιπλέον, η ενεργοποίηση παρέχει στο παιδί σας τις απαραίτητες ενδορφίνες, οι οποίες είναι χημικές ουσίες που παράγουν στο σώμα μετά την άσκηση. Αυτά τα χημικά βοηθούν στην ανακούφιση από το άγχος, το άγχος και την κατάθλιψη. Βελτιώνουν επίσης την προοπτική του παιδιού σας.
Νέα έρευνα δείχνει ότι οι μαθητές που εκφοβίζονται επιδεικνύουν μείωση κατά 23% των ιδεών αυτοκτονίας ή των προσπαθειών όταν ασκούν σωματική δραστηριότητα τουλάχιστον τέσσερις ημέρες την εβδομάδα
Βήμα 5. Αγοράστε στο παιδί σας ένα ημερολόγιο
Το περιοδικό έχει πολλά οφέλη ψυχικής υγείας από την ανακούφιση από το άγχος και τη μείωση της κατάθλιψης, βοηθώντας τον συγγραφέα να εντοπίσει τους παράγοντες που προκαλούν και τα αρνητικά πρότυπα σκέψης. Το να μιλάμε για τα προβλήματά τους - ή να τα γράφουμε σε χαρτί - μπορεί να είναι καθαρτικό και στην πραγματικότητα να βοηθήσει στη μείωση των αυτοκτονικών σκέψεων και συμπτωμάτων.
