Ο καθένας βιώνει τη θλίψη διαφορετικά και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να βοηθήσει ένα άτομο που υποφέρει από θλίψη. Αντί να προσπαθείτε να επιβάλλετε το δικό σας όραμα για το τι χρειάζεται ο θλιμμένος άνθρωπος, θα πρέπει να είστε εκεί για να προσφέρετε συντροφικότητα, ώμο για κλάμα και συναισθηματική επικύρωση. Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνο θρηνώντας. Θα πρέπει να τους πείτε ότι τα συναισθήματά τους είναι φυσικά και να τα ενθαρρύνετε να βρουν τον δικό τους τρόπο για να τιμήσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Πρακτική Βοηθητικών Τεχνικών Συμβουλευτικής
Βήμα 1. Λειτουργήστε ως σύντροφος
Η εμπειρία του καθενός με τη θλίψη είναι διαφορετική. Αυτό σημαίνει ότι κανένα επίπεδο εμπειρογνωμοσύνης δεν θα σας εξοπλίσει να πείτε στο άτομο που πενθεί πώς πρέπει να ανταποκριθεί. Ο ρόλος σας είναι να παρέχετε παρέα, να ακούτε και να επικυρώνετε τα συναισθήματά τους.
- Μη λες, άκου.
- Συνεχώς ενισχύουν ότι η απάντησή τους είναι φυσιολογική και φυσική.
- Ενθαρρύνετέ τα να χρησιμοποιούν τις δικές τους δεξιότητες για να αντιμετωπίσουν τη θλίψη. Εάν είναι καλλιτέχνες, ενθαρρύνετέ τους να χρησιμοποιήσουν αυτήν την ικανότητα για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
- Βοηθήστε τα να κατανοήσουν και να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους.
- Βοηθήστε τα να αναπτύξουν ένα πρόγραμμα που τους επιτρέπει να διαχειρίζονται τις καθημερινές τους εργασίες μειώνοντας παράλληλα τους περιττούς εξωτερικούς παράγοντες στρεσογόνου παράγοντα.
- Θυμηθείτε ότι η δουλειά σας είναι να είστε εκεί, όχι να αφαιρέσετε τον πόνο. Αυτό ειναι αδύνατο. Η δουλειά σας είναι να τα υποστηρίζετε και όχι να προσπαθείτε να τα διορθώσετε.
Βήμα 2. Επικυρώστε συναισθήματα
Είναι σημαντικό να καταστήσετε σαφές ότι καταλαβαίνετε τα συναισθήματα του ατόμου. Να είστε βέβαιοι ότι γνωρίζουν ότι τέτοια συναισθήματα είναι φυσικά και ότι οι άνθρωποι βιώνουν τη θλίψη διαφορετικά. Θα μπορούσε να είναι χρήσιμο να εξηγήσουμε μερικές από τις κοινές αντιδράσεις στη θλίψη και να καταστήσουμε σαφές ότι είναι φυσικές.
- Όσοι βιώνουν τη θλίψη με εργαλεία επικεντρώνονται στην επίλυση προβλημάτων και προσπαθούν να ελέγξουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις.
- Όσοι βιώνουν διαισθητικό πένθος έχουν έντονες συναισθηματικές εμπειρίες που μπορεί να περιλαμβάνουν κατάθλιψη και σκέψεις για τη θνησιμότητα.
- Είναι σύνηθες για τους ανθρώπους να κατηγορούν τον εαυτό τους, να αισθάνονται θυμό, απελπισία, άγχος και αποχώρηση από τον κόσμο.
Βήμα 3. Κάντε ανοιχτές ερωτήσεις
Μην κάνετε κύριες ερωτήσεις ή ερωτήσεις «ναι» και «όχι». Κάντε ευρείες, ευρείες ερωτήσεις που τους ενθαρρύνουν να σκεφτούν τα συναισθήματά τους και να διερευνήσουν τα θέματα που τους ενδιαφέρουν. Ξεκαθαρίστε ότι θέλετε να μάθετε τι αισθάνονται, αλλά δεν αμφισβητείτε την εγκυρότητα των συναισθημάτων τους.
- Μην κάνετε ερωτήσεις «γιατί». Αυτά κάνουν να ακούγεται σαν να μην καταλαβαίνετε ή δεν υποστηρίζετε τα συναισθήματά τους.
- Κάντε ευρείες ερωτήσεις όπως "Πώς αισθάνεστε;"
- Ρωτήστε «Τι σας ενοχλεί περισσότερο;»
- Αντί να ρωτήσετε "Γιατί νιώθετε έτσι;" ρωτήστε "Θα μπορούσατε να μου δώσετε συγκεκριμένα παραδείγματα;"
Βήμα 4. Παραφράστε τις απαντήσεις
Όταν προσπαθείτε να φτάσετε στον πυρήνα των προβλημάτων τους, προσπαθήστε να δώσετε μια σύντομη περίληψη των όσων νομίζετε ότι σας έχουν πει. Αυτό θα δείξει ότι ακούτε και μπορεί να τους βοηθήσει να πιάσουν καλύτερα αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο.
Αν σου πουν: «Ξενυχτάω κάθε βράδυ και τον σκέφτομαι. Όταν πηγαίνω στη δουλειά είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Γίνομαι όλο και πιο νευρικός και καταθλιπτικός γιατί δεν μπορώ να λειτουργήσω κατά τη διάρκεια της ημέρας ». Ρωτήστε: «Άρα η θλίψη σας προκαλεί προβλήματα ύπνου που διαταράσσουν τη ζωή σας;»
Βήμα 5. Αντικατοπτρίστε τα συναισθήματά σας
Όταν έχετε μια αίσθηση για το πώς αισθάνονται, βεβαιωθείτε ότι έχετε καταλάβει σωστά τα συναισθήματά τους. Αυτός είναι ένας τρόπος για να αποδείξετε ότι ακούτε και ότι έχετε αναπτύξει μια συναισθηματική σύνδεση.
- Δοκιμάστε: «Φαίνεται ότι είστε πολύ θυμωμένοι για αυτό που συνέβη».
- Εναλλακτικά, «Ακούγεται ότι δυσκολεύεστε να κατανοήσετε τα συναισθήματά σας».
Βήμα 6. Αποφύγετε τη μη υποστηρικτική συμπεριφορά
Ό, τι κάνετε πρέπει να απευθύνεται σε αυτούς. Οτιδήποτε υποδηλώνει ότι εστιάζετε αλλού θα είναι αντιπαραγωγικό. Θα πρέπει να αποφύγετε να επιβάλλετε τις δικές σας λύσεις σε αυτές.
- Μην προσέχετε το ρολόι.
- Μην κρατάτε σημειώσεις.
- Μην κοιτάτε γύρω από το δωμάτιο.
- Μην προσπαθήσετε να διαβάσετε πολύ τα συναισθήματά τους και να τους επιβάλλετε τη δική σας ιδέα ή τα συναισθήματά τους.
- Μην κάνετε κήρυγμα ή ομιλία για το τι πρέπει να κάνουν.
- Αποφύγετε να δώσετε πολλές συμβουλές ή να κάνετε πολλές ερωτήσεις.
- Μην απαντάτε πολύ γρήγορα. Επιτρέψτε στιγμές σιωπής.
- Μην αλλάξετε θέμα.
- Μην μιλάτε πολύ για τον εαυτό σας.
Μέρος 2 από 3: Ανάπτυξη υποστηρικτικού ατόμου
Βήμα 1. Κοιτάξτε τα στα μάτια
Κοιτάξτε τους στα μάτια για να δείξετε ότι σας ενδιαφέρει και ασχολείστε με αυτά που λένε. Αφήστε το πρόσωπό σας να δείξει ότι είστε συναισθηματικοί και υποστηρικτικοί. Να είστε δυναμικοί και αφοσιωμένοι, πιθανώς να κουνάτε καταφατικά.
Βήμα 2. Κρατήστε το σώμα σας ανοιχτό και χαλαρό
Σταυρωμένα πόδια και χέρια μπορεί να υποδηλώνουν ότι είστε κλεισμένοι ή απρόσκλητοι. Προσπαθήστε να καθίσετε ευθεία, με τα άκρα σας ανοιχτά. Το σώμα σας πρέπει να φαίνεται χαλαρό και μπορείτε να χειρονομείτε με τα χέρια σας για να δείξετε συναισθηματική υποστήριξη.
- Βεβαιωθείτε επίσης ότι το σώμα σας είναι στραμμένο κατευθείαν προς το θλιμμένο άτομο για να δείξει ότι έχετε δεσμευτεί μαζί του.
- Καθίστε στο ίδιο επίπεδο με το άτομο με το οποίο μιλάτε. Μην πάρετε μια καρέκλα που σας επιτρέπει να ανεβαίνετε πάνω τους, ή αυτές πάνω σας. Αυτό δημιουργεί μια αίσθηση ανισορροπίας ισχύος που δεν είναι χρήσιμη για ανοιχτή συνομιλία.
Βήμα 3. Μιλήστε όπως σας νοιάζει
Μιλήστε φυσικά και αφήστε τη φωνή σας να δείξει συναίσθημα. Προσπαθήστε να αναπτύξετε έναν χαλαρωτικό τόνο στη φωνή σας. Το στυλ συνομιλίας σας πρέπει επίσης να αποδεικνύει ότι είστε εκεί για να ακούσετε. Μην τους διακόπτεις, μην πηγαίνεις από θέμα σε θέμα ή μην τους βιάζεσαι να απαντήσουν.
Είναι εντάξει να αφήσουμε περιόδους σιωπής. Αυτά τους επιτρέπουν να σκεφτούν τα συναισθήματά τους και διασφαλίζουν ότι δεν αισθάνονται ότι έχουν αποκοπεί ή σπεύδουν να απαντήσουν
Μέρος 3 από 3: Χρήση τελετουργιών για ανάμνηση
Βήμα 1. Βάλτε τους να προγραμματίσουν εκ των προτέρων για σημαντικές ημερομηνίες
Διακοπές ή σημαντικές ημερομηνίες στη σχέση του ατόμου με το άτομο που έχασε μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα απώλειας. Ενθαρρύνετέ τα να προγραμματίσουν εκ των προτέρων για να τιμήσουν αυτές τις μέρες. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να δημιουργήσουν μια αίσθηση συνέχειας με το παρελθόν ή να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι προχωράτε.
Ενώ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να αναπτυχθεί ένα τελετουργικό για ειδικές ημερομηνίες, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο ο θλιμμένος δεν πρέπει να σχεδιάσει να γιορτάσει ή να θυμηθεί τον νεκρό οποιαδήποτε άλλη μέρα
Βήμα 2. Ενθαρρύνετέ τους να γιορτάσουν με τελετουργία
Υπάρχει μια πληθώρα τελετουργιών που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να θυμηθούν τον αγαπημένο τους χαμένο. Ποιο επιλέγουν εξαρτάται από τη σχέση τους με το άτομο και τι ήταν αυτό που τους έφερε κάποτε μαζί. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:
- Προετοιμάζοντας ένα γεύμα που απολάμβανε ο νεκρός.
- Δείτε μια ταινία που απολάμβανε το άτομο.
- Πηγαίνετε μια βόλτα, πιθανότατα εκεί που ήταν οι δύο στο παρελθόν, και θυμηθείτε τις στιγμές που περάσατε μαζί.
- Αγοράστε λουλούδια σε σημαντικές ημέρες.
- Ταξίδεψε κάπου ο νεκρός ήθελε να πάει.
- Ακούστε μουσική που θυμίζει στο θλιμμένο άτομο τον νεκρό.
- Κοιτάξτε μέσα από ένα άλμπουμ φωτογραφιών.
Βήμα 3. Ενθαρρύνετέ τα να εκφράσουν τη θλίψη τους μέσα από την τέχνη
Ζητήστε τους να γράψουν μυθοπλασία, προσωπικά δοκίμια ή ποίηση που εκφράζει και προσδιορίζει συναισθήματα και μπλοκαρίσματα. Μπορείτε να ενθαρρύνετε τους καλλιτέχνες να ζωγραφίζουν ή να σχεδιάζουν. Η έναρξη ενός ημερολογίου μπορεί να είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση των συναισθημάτων.
- Ζητήστε τους να προσπαθήσουν να γράψουν για τη ζωή του ατόμου που έχασαν.
- Εναλλακτικά, ζητήστε τους να γράψουν για το πώς αυτό το άτομο τους έχει επηρεάσει. Υπενθυμίστε τους ότι ο νεκρός ζει μέσω αυτών.
Βήμα 4. Δημιουργήστε ένα βιβλίο μνήμης
Τα βιβλία μνήμης μπορούν να βοηθήσουν στη διαδικασία του πένθους. Συγκεντρώστε αναμνηστικά, φωτογραφίες ή ιστορίες για το νεκρό άτομο. Αυτό βοηθάει να συμβιβαστεί με το μέγεθος της απώλειας και να επικεντρωθεί στις πραγματικότητες της νέας ζωής του χωρίς να ξεχάσει τον χαμένο αγαπημένο του.
Βήμα 5. Χρησιμοποιήστε την τεχνική της ανοιχτής καρέκλας
Τοποθετήστε μια ανοιχτή καρέκλα απέναντι από το θλιμμένο άτομο και ζητήστε του να φανταστεί το νεκρό άτομο που κάθεται σε αυτήν την καρέκλα. Δώστε την ευκαιρία στο θλιμμένο άτομο να μιλήσει στο άτομο που βρίσκεται στην καρέκλα και να πει όλα όσα θα ήθελε να πει σε αυτό το άτομο.
- Η αναπαραγωγή καταστάσεων από το παρελθόν ή η επανάληψη δύσκολων μελλοντικών καταστάσεων μπορεί να βοηθήσει στο κλείσιμο.
- Η χρήση αντικειμένων και αναμνηστικών αντικειμένων, όπως κοσμήματα και άλλα αντικείμενα με τα οποία νιώθει άνετα ο πενθείς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διευκολύνει την ομιλία και να ολοκληρώσει τη διαδικασία του πένθους.
Βήμα 6. Μην πιέζετε
Μερικοί άνθρωποι θα θέλουν να καθαρίσουν το κεφάλι τους ή να επεξεργαστούν την απώλειά τους πριν προσπαθήσουν να τιμήσουν τον αγαπημένο τους. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν για το τι έχει συμβεί. Είναι δουλειά σας να δώσετε στο θλιβερό μέρος ιδέες για το πώς να προχωρήσετε. Δεν είναι δουλειά σας να τους αναγκάσετε να κάνουν κάτι που δεν θέλουν να κάνουν.
Βίντεο - Χρησιμοποιώντας αυτήν την υπηρεσία, ορισμένες πληροφορίες ενδέχεται να κοινοποιηθούν στο YouTube
Συμβουλές
- Το πένθος θέλει χρόνο. Θα πρέπει να αναμένεται ότι οι άνθρωποι θα περάσουν από τη σταδιακή διαδικασία της κοπής των δεσμών και του χρόνου να θρηνήσουν.
- Δεν υπάρχει σταθερός τρόπος παροχής συμβουλών θλίψης.
