Παρόλο που η υποχονδρίαση, που ονομάζεται επίσης υποχονδρίαση, άγχος υγείας ή διαταραχή άγχους ασθενείας (IAD), είναι μια δύσκολη κατάσταση ψυχικής υγείας, είναι δυνατό να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά. Για την επιτυχή θεραπεία, οι αβάσιμοι φόβοι και οι ανησυχίες για σοβαρές ασθένειες πρέπει να αντιμετωπιστούν από ιατρούς. Αν έχετε να κάνετε με φίλο, αγαπημένο ή συνεργάτη με υποχονδρία, θα πρέπει να προσφέρετε επικύρωση και υποστήριξη και να τον ενθαρρύνετε να αναζητήσει την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη. Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίζετε και να υποστηρίζετε τις δικές σας ανάγκες.
Βήματα
Μέθοδος 1 από 3: Προσφορά υποστήριξης
Βήμα 1. Αποδεχτείτε τα συναισθήματα του ατόμου ως πραγματικά και νόμιμα
Δεν έχει σημασία αν οι φυσικές ασθένειες που πιστεύουν ότι έχουν είναι πραγματικές ή όχι-το άγχος που βιώνουν είναι πολύ πραγματικό. Δεν «παραποιούνται», ούτε «υπερβάλλουν», ούτε «προσπαθούν να κερδίσουν συμπάθεια».
- Ποτέ μην πείτε κάτι σαν: «Σταματήστε να ανησυχείτε τόσο πολύ-δεν είστε άρρωστοι και το ξέρετε!» Εάν αισθάνεστε εκνευρισμό που συσσωρεύεται, απομακρυνθείτε πριν πείτε λάθος κάτι βλαβερό.
- Αντ 'αυτού, δείξτε ενσυναίσθηση και συμπόνια: "Ξέρω ότι αισθάνεστε πολύ άγχος επειδή ανησυχείτε για το ότι είστε άρρωστος".
Βήμα 2. Ακούστε προσεκτικά και συμπονετικά τα συναισθήματά τους
Μέρος της επικύρωσης είναι να είσαι πρόθυμος να ακούσεις χωρίς κρίση. Αν θέλουν να μιλήσουν για αυτά που νιώθουν, δώστε ένα υποστηρικτικό αυτί. Ακόμη και χωρίς να πείτε μια λέξη, μπορείτε να καταστήσετε σαφές ότι είστε εκεί για αυτούς.
- Όταν αρχίζουν να μιλούν, κάντε συχνή οπτική επαφή και επιβεβαιώστε ότι ακούτε κουνώντας το κεφάλι και λέγοντας «ναι» ή «χμ-χμμ» όταν χρειάζεται.
- Μερικοί άνθρωποι θα είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρειαστούν λίγη ενθάρρυνση. Μην τους πιέζετε να μιλήσουν, απλά πείτε πράγματα όπως: "Αν θέλετε να μιλήσετε για αυτό, είμαι ευτυχής να σας ακούσω ανά πάσα στιγμή".
Βήμα 3. Επικυρώστε τα συναισθήματά τους χωρίς να τα ενθαρρύνετε
Ακούστε το άτομο και διαβεβαιώστε το ότι ξέρετε ότι τα συναισθήματά του είναι γνήσια. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το αν έχετε καλές προθέσεις, μην τους ενθαρρύνετε ποτέ να πιστεύουν ότι τα συναισθήματά τους μπορεί να βασίζονται στο ότι είναι πραγματικά άρρωστοι. Αυτό το είδος ενθάρρυνσης μπορεί πραγματικά να επιδεινώσει την κατάστασή τους.
Ακόμα κι αν νομίζετε ότι προσπαθείτε να είστε υποστηρικτικοί, αποφύγετε να πείτε πράγματα όπως: «Λοιπόν, κανείς δεν πίστευε ότι η θεία μου είχε καρκίνο μέχρι να είναι πολύ αργά» ή «Στην πραγματικότητα δείχνεις λίγο χλωμή σήμερα»
Βήμα 4. Ενθαρρύνετε το άτομο να ασχοληθεί κοινωνικά
Τα άτομα με υποχονδρία συχνά κλείνονται από τους άλλους. Ωστόσο, η κοινωνική αλληλεπίδραση μπορεί να τους βοηθήσει να διαχειριστούν καλύτερα την κατάστασή τους. Τουλάχιστον, η κοινωνικοποίηση θα τους βοηθήσει να κρατήσουν το μυαλό τους μακριά από τις ανησυχίες τους σχετικά με πιθανές ασθένειες που μπορεί να έχουν.
Εάν το άτομο είναι συνεργάτης, για παράδειγμα, καλέστε το μαζί σε κοινωνικές συγκεντρώσεις μετά τη δουλειά. Αν νομίζετε ότι μπορεί να τους κυριεύσει η σκέψη να πάνε σε μια θορυβώδη παμπ, επιλέξτε αντ 'αυτού ένα καφέ
Βήμα 5. Επαινέστε κάθε προσπάθεια που καταβάλλουν για να διαχειριστούν την κατάστασή τους
Αναζητήστε τα μικρότερα σημάδια θετικής αλλαγής, όπως η παρακολούθηση διαφήμισης συνταγογραφούμενων φαρμάκων στην τηλεόραση χωρίς να αναφέρετε ότι έχουν κάποια από τα αναφερόμενα συμπτώματα. Πείτε τους κάτι σαν: «Είμαι πραγματικά περήφανος για το πόσο σκληρά εργάζεστε για να διαχειριστείτε τις ανησυχίες σας».
- Or, αν κάνετε και οι δύο περίπατο και το θέμα των ιατρικών καταστάσεων δεν εμφανίζεται ποτέ, αναφέρετε πόσο ωραίο ήταν να έχετε μια ευχάριστη συνομιλία ενώ απολαμβάνετε το ύπαιθρο.
- Ο έπαινος είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ενισχύσετε τη θετική συμπεριφορά.
Μέθοδος 2 από 3: Βοηθήστε τους να λάβουν θεραπεία
Βήμα 1. Υποστηρίξτε την επιλογή τους να επισκεφθούν το γιατρό τους
Δεν μπορείτε να αναγκάσετε έναν ενήλικα υποχόνδριο να αναζητήσει θεραπεία, αλλά μπορείτε να προσφέρετε όσο το δυνατόν περισσότερη υποστήριξη και ενθάρρυνση. Εάν αποφασίσουν ότι είναι έτοιμοι να μιλήσουν με το γιατρό τους, επαινέστε την απόφασή τους και, αν νομίζετε ότι θα το εκτιμούσαν, προσφερθείτε να πάτε μαζί τους στο ραντεβού.
- Ανάλογα με τις περιστάσεις, μπορείτε να πάτε στο πραγματικό ραντεβού με το άτομο. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε να βοηθήσετε στην περιγραφή των συμπτωμάτων τους. Διαφορετικά, παραμείνετε στην αίθουσα αναμονής και υποστηρίξτε τους πριν και μετά το ραντεβού.
- Ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει μια αξιολόγηση των περιγραφόμενων συμπτωμάτων του ατόμου για τη διάγνωση της διαταραχής άγχους ασθενειών (IAD), του σύγχρονου ιατρικού όρου για την υποχονδρία.
Βήμα 2. Ενθαρρύνετέ τα να παρακολουθήσουν τη θεραπεία εάν τους συμβουλεύσει ο γιατρός τους
Για τις περισσότερες περιπτώσεις IAD, η θεραπεία ψυχικής υγείας με εκπαιδευμένο επαγγελματία είναι θεραπεία πρώτης γραμμής. Τα άτομα με IAD έχουν συχνά αλληλένδετα θέματα άγχους και κατάθλιψης, επομένως οι συνεδρίες θεραπείας είναι κρίσιμες για την αποτελεσματική διαχείριση των καταστάσεών τους. Εκφράστε την υποστήριξή σας για οποιαδήποτε από τις ακόλουθες κοινώς συνιστώμενες θεραπείες:
- Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT) μπορεί να βοηθήσει το άτομο να εντοπίσει ανθυγιεινές σκέψεις και συναισθήματα και να τα αντικαταστήσει με πιο υγιεινές εναλλακτικές λύσεις.
- Η θεραπεία διαχείρισης του στρες μπορεί να αυξήσει την ικανότητα του ατόμου να χαλαρώσει και να διαχειριστεί τις ανησυχίες του για ασθένειες.
- Η θεραπεία ομιλίας μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη εάν το άτομο αντιμετωπίζει τραυματικές εμπειρίες από το παρελθόν του.
Βήμα 3. Συμβουλέψτε τους να λαμβάνουν οποιαδήποτε φάρμακα σύμφωνα με τις οδηγίες
Δεν υπάρχουν φάρμακα που έχουν εγκριθεί επί του παρόντος για τη συγκεκριμένη θεραπεία του IAD. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι με την πάθηση μπορεί να επωφεληθούν από τη λήψη αντικαταθλιπτικών ή φαρμάκων κατά του άγχους.
- Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs), για παράδειγμα, μερικές φορές συνταγογραφούνται σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με IAD προκειμένου να βοηθήσουν στη διαχείριση της κατάθλιψης ή του άγχους.
- Ακολουθείτε πάντα το παράδειγμα των ιατρικών επαγγελματιών που θεραπεύουν το άτομο. Μην πείτε κάτι σαν "Maybeσως πρέπει να παίρνετε φάρμακα" εάν ο γιατρός δεν το έχει συμβουλέψει, καθώς αυτό μπορεί να τροφοδοτήσει περαιτέρω τα συναισθήματά τους ότι τα ιατρικά τους θέματα δεν λαμβάνονται αρκετά σοβαρά.
- Προσφέρετε ενθάρρυνση εάν διστάζουν να πάρουν φάρμακα: "Ο γιατρός σας πιστεύει ότι αυτό θα σας βοηθήσει, και το ίδιο και εγώ. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον μια δίκαιη προσπάθεια".
Βήμα 4. Πηγαίνετε μαζί τους σε μια ομάδα υποστήριξης ή τουλάχιστον ενθαρρύνετε τους να πάνε
Η συμμετοχή σε μια ομάδα υποστήριξης μπορεί να βοηθήσει το άτομο να αναγνωρίσει ότι δεν είναι το μόνο που αισθάνεται όπως αισθάνεται. Εάν ο γιατρός ή ο θεραπευτής του ατόμου συστήσει να πάτε σε μια ομάδα υποστήριξης, βοηθήστε το άτομο να το βρει και σκεφτείτε να συνεχίσετε εάν πρόκειται για μια ομάδα που περιλαμβάνει φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
- Εάν δεν είναι κατάλληλο για εσάς να παρακολουθήσετε τις συνεδρίες της ομάδας υποστήριξης, μπορείτε ακόμα να προσφέρετε να αφήσετε το άτομο και να το παραλάβετε.
- Οι διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης για IAD μπορεί να είναι μια άλλη επιλογή. Ωστόσο, για ομάδες προσωπικής και διαδικτυακής υποστήριξης, λάβετε συστάσεις από γιατρό ή θεραπευτή.
Μέθοδος 3 από 3: Διαχείριση των δικών σας αναγκών
Βήμα 1. Ορίστε σαφή όρια στη βοήθεια που μπορείτε να παρέχετε
Είναι υπέροχο που θέλετε να βοηθήσετε έναν υποχόνδριο, αλλά είναι σημαντικό να φροντίζετε επίσης τη δική σας ψυχική και σωματική υγεία. Εάν το άτομο απαιτεί πάρα πολύ από το χρόνο σας ή μετατρέπει κάθε συζήτηση σε μια συζήτηση για τις πραγματικές ή αντιληπτές ασθένειές του, ενημερώστε του ότι πρέπει να υπάρχουν όρια για τη δική σας ευημερία.
- Για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστεί να πείτε σε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο ότι δεν μπορεί να σας καλέσει τα μεσάνυχτα για να συζητήσει το άγχος του, εκτός αν πρόκειται για πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
- Or, αν επαναφέρουν πάντα τη συζήτηση στον εαυτό τους, ίσως χρειαστεί να πείτε κάτι σαν: «Θα ήθελα την ευκαιρία να μιλήσουμε για την ασθένεια που έχω διαγνωστεί, παρά για τις ασθένειες που νομίζετε ότι μπορεί να έχετε.."
Βήμα 2. Καθησυχάστε τα, αλλά μην τροφοδοτείτε τη συμπεριφορά τους που αναζητούν προσοχή
Οι υποχόνδριοι συχνά ποθούν διαβεβαίωση από γιατρούς, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα και μερικές φορές ακόμη και ξένους. Παρόλο που είναι σημαντικό να επικυρώσετε τα συναισθήματά τους και να τους καθησυχάσετε ότι θέλετε να βοηθήσετε, η συνεχής διαβεβαίωσή τους μπορεί να ενθαρρύνει ακόμη μεγαλύτερη συμπεριφορά που αναζητά την προσοχή.
- Αντί να πείτε: «Ναι, υποθέτω ότι είναι πιθανό ότι και οι δύο γιατροί που επισκεφτήκατε έχουν άδικο», να είστε ειλικρινείς μαζί τους: «Ξέρω ότι εξακολουθείτε να ανησυχείτε, αλλά και οι δύο γιατροί είπαν ότι η καρδιά σας λειτουργεί τέλεια, εμπιστεύομαι την κρίση τους, και έτσι πρέπει να κάνεις κι εσύ ».
- Εάν δεν τερματίσετε τον κύκλο της συνεχούς διαβεβαίωσης, θα βρεθείτε χωρίς επαρκή χρόνο για να φροντίσετε τις δικές σας ανάγκες σωματικής και ψυχικής υγείας.
Βήμα 3. Μην αισθάνεστε ένοχοι επειδή δεν μπορείτε να τους λύσετε κάθε πρόβλημα
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το άτομο μπορεί να δυσανασχετήσει με το γεγονός ότι δεν θα του δώσετε τη διαβεβαίωση ή την προσοχή που επιθυμεί και να ισχυριστεί ότι "δεν σε νοιάζει" ή "δεν πιστεύεις". Είναι σημαντικό για εσάς να αποδεχτείτε ότι είστε μόνο άνθρωποι και υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε ένα άλλο άτομο. Δώστε τη φροντίδα και την υποστήριξη που μπορείτε, αλλά αποδεχτείτε τα δικά σας όρια.
- Αν λένε ότι «δεν σε νοιάζει», απάντησε ήρεμα: «Λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για να σας υποστηρίξω, αλλά είμαι μόνο ένα άτομο με τις δικές μου ευθύνες και ανησυχίες επίσης ».
- Μην απαντάς θυμωμένος και πες κάτι για το οποίο μπορείς να μετανιώσεις: «Ωραία, λοιπόν-αν δεν εκτιμάτε τη βοήθειά μου, διαχειριστείτε τις ψεύτικες ασθένειές σας μόνοι σας!»
Βήμα 4. Μείνετε δραστήριοι και κοινωνικά αφοσιωμένοι, ακόμα κι αν δεν το κάνουν
Παρά τις προσπάθειές σας να τους βοηθήσετε, ένα άτομο με IAD μπορεί να απομονωθεί από τον κόσμο λόγω του άγχους του. Για τη δική σας ευημερία, είναι σημαντικό να μην τους αφήσετε να σας παρασύρουν επίσης στην απομόνωση.
- Εάν το άλλο άτομο σταματήσει να ασκείται, να επισκέπτεται φίλους, να πηγαίνει για δείπνο ή άλλες δραστηριότητες, μην αφήνετε την ενοχή ή την άστοχη συμπόνια να σας εμποδίσει να κάνετε αυτά τα πράγματα.
- Mightσως πρέπει να πείτε κάτι σαν: «Λυπάμαι που δεν θέλετε να πηγαίνετε πια σε βραδιές μπίνγκο, αλλά μου αρέσει πολύ να πηγαίνω εκεί και να συναντώ τους φίλους μας. Θα τα πούμε σε λίγες ώρες όταν επιστρέψω ».
- Εάν αφήσετε τη σωματική και ψυχική σας υγεία να υποφέρει, θα είστε λιγότερο ικανοί να φροντίσετε τόσο τον εαυτό σας όσο και το άλλο άτομο.
