Πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τη λήψη τετάνου, αλλά γνωρίζετε πότε πρέπει να κάνετε το εμβόλιο; Τα περιστατικά τετάνου στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο είναι σπάνια λόγω των υψηλών ποσοστών εμβολιασμού. Ο εμβολιασμός είναι σημαντικός, καθώς δεν υπάρχει θεραπεία για τον τέτανο, μια ασθένεια που προκαλείται από μια βακτηριακή τοξίνη που βρίσκεται στο έδαφος, τη βρωμιά και τα περιττώματα των ζώων. Αυτό το τοξικό βακτήριο σχηματίζει σπόρια που είναι πολύ δύσκολο να σκοτωθούν, καθώς είναι ανθεκτικά στη θερμότητα και σε πολλά φάρμακα και χημικά. Ο τέτανος επηρεάζει το νευρικό σύστημα και προκαλεί επώδυνες μυϊκές συσπάσεις, ιδιαίτερα των μυών της γνάθου και του λαιμού. Μπορεί επίσης να εμποδίσει την αναπνοή, καθιστώντας την δυνητικά θανατηφόρα. Για αυτούς τους λόγους, είναι σημαντικό να καταλάβετε πότε πρέπει να εμβολιαστείτε.
Βήματα
Μέρος 1 από 3: Γνωρίζοντας πότε να κάνετε μια λήψη Tetanus
Βήμα 1. Κάντε μια λήψη ενισχυτικού τετάνου μετά από ορισμένους τραυματισμούς
Συνήθως, οι βακτηριακές τοξίνες εισέρχονται στο σώμα μέσω ενός σπασίματος στο δέρμα που προκαλείται από ένα αντικείμενο μολυσμένο με τέτανο. Εάν έχετε έναν ή περισσότερους από τους ακόλουθους τραυματισμούς ή πληγές που είναι επιρρεπείς στον τέτανο, θα πρέπει να κάνετε μια αναμνηστική λήψη τετάνου. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Οποιαδήποτε πληγή εμφανώς μολυσμένη με χώμα, σκόνη ή κοπριά αλόγου.
- Τρύπες πληγές. Τα αντικείμενα που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιου είδους πληγές περιλαμβάνουν θραύσματα ξύλου, καρφιά, βελόνες, γυαλί και δαγκώματα ανθρώπων ή ζώων.
- Εγκαύματα δέρματος. Τα εγκαύματα δεύτερου βαθμού (μερικού πάχους ή με φουσκάλες) και τρίτου βαθμού (πλήρους πάχους) διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από τα εγκαύματα πρώτου βαθμού (επιφανειακά).
- Συνθλίψτε τραυματισμούς που βλάπτουν τον ιστό πιέζοντάς τον ανάμεσα σε δύο βαριά αντικείμενα. Μπορούν επίσης να συμβούν όταν πέφτουν βαριά αντικείμενα σε μέρη του σώματος.
- Πληγές που περιλαμβάνουν νεκρωτικούς ή νεκρούς ιστούς. Αυτό το είδος ιστού δεν έχει παροχή αίματος, αυξάνοντας τον κίνδυνο μόλυνσης (μαζί με σοβαρά παραβιασμένο ιστό). Για παράδειγμα, περιοχές γάγγραινας (ιστός νεκρού σώματος) διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
- Πληγές με ξένα αντικείμενα μέσα τους. Οι πληγές που έχουν ξένα σώματα, όπως θραύσματα, θραύσματα γυαλιού, χαλίκι ή άλλα αντικείμενα μέσα τους, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης.
Βήμα 2. Γνωρίστε αν ήρθε η ώρα να κάνετε τη λήψη τετάνου
Εάν δεν λάβατε ποτέ την πρώτη σειρά εμβολίων τετάνου (κύρια σειρά εμβολιασμού) ή δεν είστε σίγουροι πότε κάνατε την τελευταία σας λήψη τετάνου, θα πρέπει να πάρετε μια λήψη εμβολίου τετάνου. Εάν έχετε τραυματιστεί, μπορεί να αναρωτιέστε εάν πρέπει να κάνετε μια λήψη ενισχυτικού τετάνου. Θα χρειαστείτε ένα εμβόλιο ενίσχυσης τετάνου εάν:
- Η πληγή σας προκλήθηκε από ένα «καθαρό» αντικείμενο, αλλά η τελευταία σας λήψη τετάνου ήταν πριν από 10 χρόνια.
- Η πληγή σας προκλήθηκε από ένα «βρώμικο» αντικείμενο και ο τελευταίος πυροβολισμός του τετάνου πριν από περισσότερα από 5 χρόνια.
- Δεν είστε σίγουροι αν η πληγή προκλήθηκε από ένα «καθαρό» ή «βρώμικο» αντικείμενο και η τελευταία σας λήψη τετάνου ήταν πριν από 5 χρόνια.
Βήμα 3. Πάρτε τη λήψη ενώ είστε έγκυος
Για να βοηθήσετε στη μεταφορά αντισωμάτων τετάνου στο μωρό σας, θα πρέπει να κάνετε εμβόλιο τετάνου όταν είστε μεταξύ 27-36 εβδομάδων έγκυος.
- Ο γιατρός σας πιθανότατα θα συστήσει το απενεργοποιημένο εμβόλιο Tdap (Tetanus, Diptheria και Pertussis) κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης σας.
- Εάν δεν είχατε το εμβόλιο Tdap πριν και δεν το έχετε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα πρέπει να εμβολιαστείτε αμέσως μετά τον τοκετό.
- Εάν πάρετε ένα βρώμικο κόψιμο ή πληγή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πιθανότατα θα χρειαστεί να κάνετε μια αναμνηστική λήψη τετάνου.
Βήμα 4. Ανοσοποιήστε
Ο καλύτερος τρόπος για να «αντιμετωπίσετε» τον τέτανο είναι να τον προλάβετε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βιώνουν σοβαρές αντιδράσεις στο εμβόλιο, αλλά υπάρχουν μερικές κοινές ήπιες αντιδράσεις. Αυτά περιλαμβάνουν εντοπισμένο οίδημα, ευαισθησία και ερυθρότητα στο σημείο της ένεσης, αλλά αυτά συχνά ξεκαθαρίζουν σε 1-2 ημέρες. Μην ανησυχείτε για την απόκτηση επιπλέον ενισχυτή τετάνου. Συνήθως δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν περιμένετε τα 10 χρόνια μεταξύ των λήψεων πριν τραβήξετε τη λήψη. Υπάρχουν πολλά εμβόλια που προστατεύουν από τον τέτανο. Αυτοί είναι:
- DTaP. Το εμβόλιο για τη διφθερίτιδα, τον τέτανο και τον κοκκύτη (κοκκύτης) (DTaP) χορηγείται συνήθως σε βρέφη ηλικίας 2, 4 και 6 μηνών και πάλι σε ηλικία 15 έως 18 μηνών. Το DTap είναι ένα πολύ αποτελεσματικό εμβόλιο για μικρά παιδιά. Τα παιδιά θα χρειαστούν άλλο ενισχυτικό μεταξύ 4 και 6 ετών.
- Tdap. Με την πάροδο του χρόνου, η προστασία από τον τέτανο μειώνεται, οπότε τα μεγαλύτερα παιδιά πρέπει να κάνουν ενισχυτικό εμβόλιο. Έχει πλήρη δόση τετάνου και μικρότερες ποσότητες διφθερίτιδας και κοκκύτη. Όλα τα άτομα ηλικίας από 11 έως 18 ετών συνιστώνται να πάρουν το αναμνηστικό, κατά προτίμηση περίπου 11 ή 12 ετών.
- Td Εάν είστε ενήλικας, κάντε ένα αναμνηστικό Td (τετάνου και διφθερίτιδας) κάθε 10 χρόνια για να παραμείνετε προστατευμένοι. Δεδομένου ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να χάσουν τα επίπεδα προστατευτικών αντισωμάτων μετά από 5 χρόνια, συνιστάται ένας ενισχυτικός εμβολιασμός εάν έχετε μια βαθιά, μολυσμένη πληγή και δεν έχετε εμβολιαστεί για περισσότερα από 5 χρόνια.
Μέρος 2 από 3: Μαθαίνοντας και Αναγνωρίζοντας τον Τέτανο
Βήμα 1. Μάθετε ποιος είναι πιθανό να πάρει τετάνου και πώς εξαπλώνεται
Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις τετάνου εμφανίζονται σε άτομα που δεν έχουν κάνει ποτέ το εμβόλιο κατά του τετάνου ή σε ενήλικες που δεν είναι ενημερωμένοι με τα 10ετή ενισχυτικά τους. Ωστόσο, η ασθένεια δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο, γεγονός που την καθιστά πολύ διαφορετική από άλλες ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβόλια. Αντ 'αυτού, εξαπλώνεται από βακτήρια σπόρια που συνήθως εισέρχονται στο σώμα μέσω διάτρησης. Αυτά δημιουργούν μια ισχυρή νευροτοξίνη που προκαλεί μυϊκούς σπασμούς και δυσκαμψία.
- Οι επιπλοκές από τον τέτανο είναι υψηλότερες μεταξύ των ατόμων που δεν έχουν ανοσοποιηθεί ή σε ηλικιωμένους με ανεπαρκή ανοσοποίηση στις βιομηχανικές χώρες.
- Μπορεί επίσης να διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο τετάνου μετά από φυσική καταστροφή, ειδικά εάν ζείτε σε αναπτυσσόμενη χώρα.
Βήμα 2. Μειώστε τον κίνδυνο για τέτανο
Μόλις τραυματιστείτε ή πληγή, καθαρίστε και απολυμάνετε. Εάν καθυστερήσετε την απολύμανση των νέων πληγών κατά περισσότερο από 4 ώρες, αυξάνετε τις πιθανότητες μόλυνσης από τέτανο. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό εάν η πληγή προκλήθηκε από ένα αντικείμενο που τρύπησε το δέρμα, το οποίο μπορεί να αναγκάσει βακτήρια και συντρίμμια βαθιά μέσα στο τραύμα, καθιστώντας το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηρίων.
Δώστε προσοχή εάν το αντικείμενο που προκάλεσε την πληγή σας είναι καθαρό ή βρώμικο για να αποφασίσετε εάν χρειάζεστε ενισχυτή τετάνου. Ένα βρώμικο ή μολυσμένο αντικείμενο έχει βρωμιά/χώμα, σάλιο ή περιττώματα/κοπριά, ενώ ένα καθαρό αντικείμενο δεν έχει. Θυμηθείτε ότι δεν μπορείτε απαραίτητα να γνωρίζετε εάν ένα αντικείμενο έχει βακτήρια πάνω του
Βήμα 3. Να γνωρίζετε την ανάπτυξη συμπτωμάτων
Η περίοδος επώασης του τετάνου κυμαίνεται από 3 έως 21 ημέρες, με μέσο όρο 8 ημέρες. Η σοβαρότητα του τετάνου καθορίζεται από μια βαθμολογημένη κλίμακα από το I έως το IV. Όσο περισσότερο χρειάζεται για να εμφανιστούν τα συμπτώματα, τόσο πιο ήπια είναι η ασθένεια. Τα κοινά συμπτώματα του τετάνου (κατά σειρά εμφάνισης) περιλαμβάνουν:
- Σπασμός των μυών της γνάθου (κοινώς αναφέρεται ως "lockjaw")
- Δυσκαμψία του λαιμού
- Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία)
- Ακαμψία σαν την σανίδα των κοιλιακών μυών
Βήμα 4. Αναγνωρίστε άλλα συμπτώματα τετάνου
Η διάγνωση του τετάνου βασίζεται αποκλειστικά στην αναγνώριση των συμπτωμάτων του. Δεν υπάρχουν εξετάσεις αίματος που μπορούν να διαγνώσουν τον τέτανο, οπότε είναι σημαντικό να δώσουμε προσοχή σε τυχόν συμπτώματα. Μπορεί επίσης να παρατηρήσετε πυρετό, εφίδρωση, αυξημένη αρτηριακή πίεση ή γρήγορο καρδιακό ρυθμό (ταχυκαρδία). Κατανοήστε πιθανές επιπλοκές, όπως:
- Λαρυγγόσπασμος ή σπασμός των φωνητικών χορδών, που μπορεί να δυσκολέψουν την αναπνοή
- Κατάγματα οστών
- Σπασμοί/σπασμοί
- Μη φυσιολογικοί καρδιακοί ρυθμοί
- Δευτερογενείς λοιμώξεις, όπως πνευμονία, ως αποτέλεσμα παρατεταμένης νοσηλείας
- Πνευμονική εμβολή ή θρόμβοι αίματος στους πνεύμονες
- Θάνατος (το 10% των αναφερόμενων περιστατικών είναι θανατηφόρο)
Μέρος 3 από 3: Αντιμετώπιση του τετάνου
Βήμα 1. Ζητήστε ιατρική βοήθεια
Εάν νομίζετε ή ακόμη και υποψιάζεστε ότι έχετε τέτανο, αναζητήστε αμέσως ιατρική περίθαλψη. Είναι επείγον ιατρικό και θα χρειαστεί να νοσηλευτείτε, επειδή ο τέτανος έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας ή θανάτου (10%). Στο νοσοκομείο, θα σας δοθεί μια αντιτοξίνη τετάνου, όπως η ανοσοσφαιρίνη τετάνου. Αυτό θα εξουδετερώσει κάθε τοξίνη που δεν έχει ήδη συνδεθεί με τον νευρικό ιστό σας. Η πληγή θα καθαριστεί καλά και θα πάρετε ένα εμβόλιο για τον τέτανο για να αποτρέψετε μελλοντικές λοιμώξεις.
Η μόλυνση από τέτανο δεν σας δίνει ασυλία από μελλοντική μόλυνση. Αντ 'αυτού, θα πρέπει να κάνετε το εμβόλιο του τετάνου για να μην το ξαναπάρτε
Βήμα 2. Ζητήστε από έναν γιατρό να καθορίσει την πορεία της θεραπείας σας
Δεν υπάρχουν εξετάσεις αίματος που μπορούν να διαγνώσουν τον τέτανο. Έτσι, οι εργαστηριακές δοκιμές δεν είναι χρήσιμες για την αξιολόγηση της νόσου. Εξαιτίας αυτού, οι περισσότεροι γιατροί δεν κάνουν αναμονή και προσέγγιση, αλλά αντίθετα επιλέγουν επιθετική θεραπεία εάν υπάρχει υποψία μόλυνσης.
Οι γιατροί θα βασίσουν τη διάγνωσή τους κυρίως στα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία που υπάρχουν. Όσο πιο έντονα είναι τα συμπτώματα, τόσο πιο γρήγορη είναι η πορεία δράσης
Βήμα 3. Αντιμετωπίστε τα συμπτώματα του τετάνου
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει θεραπεία για τον τέτανο, οι θεραπείες απευθύνονται στα συμπτώματα και τις αναδυόμενες επιπλοκές. Θα σας χορηγηθούν αντιβιοτικά ενδοφλεβίως, με ένεση ή από το στόμα και θα πάρετε επίσης φάρμακα για τον έλεγχο των μυϊκών σπασμών.
- Ορισμένα από τα φάρμακα για τον έλεγχο των μυϊκών σπασμών περιλαμβάνουν ηρεμιστικά από την ομάδα βενζοδιαζεπίνης (όπως διαζεπάμη (Valium), λοραζεπάμη (Ativan), αλπραζολάμη (Xanax) και μιδαζολάμη (Versed).
- Τα αντιβιοτικά δεν είναι γενικά αποτελεσματικά κατά του τετάνου, αλλά μπορεί να συνταγογραφούνται για να εμποδίζουν την αναπαραγωγή των βακτηρίων Clostridium tetani. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της παραγωγής τοξινών.
