Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (OCD) είναι μια αγχώδης διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εμμονές και καταναγκασμούς που διαταράσσουν την καθημερινή ζωή. Η ΙCDΔ επηρεάζει το 1% -2% των παιδιών και των εφήβων, συχνά εμφανίζεται μεταξύ 7 και 12 ετών. Μερικές φορές δεν αναγνωρίζεται, ειδικά όταν τα παιδιά κρύβουν τα συμπτώματά τους ή οι γονείς δεν ξέρουν τι να ψάξουν. Υπάρχουν τρόποι αναγνώρισης της διαταραχής, ακόμη και σε μικρά παιδιά.
Βήματα
Μέρος 1 από 4: Προσδιορισμός Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής
Βήμα 1. Μην βιάζεστε να βγάζετε συμπεράσματα
Να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν παραξενιές και συχνά περνούν φάσεις που μπορεί να σας κάνουν να αναρωτηθείτε αν είναι φυσιολογικές. Εάν ανησυχείτε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή, είναι καλύτερο να μιλήσετε με έναν παιδίατρο ή έναν παιδοψυχολόγο πριν προσπαθήσετε να διαγνώσετε μια διαταραχή μόνοι σας. Αν έχετε αξιολογήσει το παιδί σας και δεν είστε σίγουροι, μην φοβάστε να πάρετε μια δεύτερη γνώμη.
Βήμα 2. Προσέξτε για σημάδια εμμονών
Οι εμμονές μπορεί να είναι κάπως δύσκολο να εντοπιστούν, επειδή είναι εσωτερικές σκέψεις που μπορεί να έχουν ή όχι εξωτερικές ενέργειες που σχετίζονται με αυτές. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να κρύβουν τις εμμονές τους από τους ενήλικες. Τα συμπτώματα μπορεί να παρερμηνευτούν ως άσκοπα ανησυχητικά. Το μόνο σύμπτωμα που μπορεί να δει ένας ενήλικας είναι ο παρατεταμένος χρόνος στο μπάνιο ή το υπνοδωμάτιο, ή το να είναι μόνος. Οι εμμονές σχετίζονται συχνά με την ασφάλεια. Μερικές κοινές εμμονές που συχνά εκδηλώνονται στο σπίτι περιλαμβάνουν:
- Υπερβολική ανησυχία για τα μικρόβια, τις ασθένειες και τη μόλυνση
- Φόβος ότι θα βλάψουν κάποιον
- Συχνές ανησυχίες για καταστροφές όπως τροχαία ατυχήματα, πυρκαγιές σπιτιών, σεισμοί ή ανεμοστρόβιλοι
- Τάση να πιστεύουν ότι τα καθήκοντά τους δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένα
- Η ανάγκη να έχουν τα πράγματα γύρω τους με συμμετρική, τέλεια σειρά
- Η ανάγκη για εκτέλεση εργασιών συγκεκριμένο αριθμό φορές, ή σταθεροποίηση σε μια σειρά αριθμών
- Ανησυχία για τις θρησκευτικές ιδέες, όπως η ηθική, ο θάνατος ή η μετά θάνατον ζωή
- Υπερβολική συλλογή αντικειμένων χωρίς νόημα
- Εμμονή με τις σεξουαλικές σκέψεις
Βήμα 3. Αναγνωρίστε πώς μοιάζουν οι καταναγκασμοί
Τα παιδιά μπορεί να θεσπίζουν διαφορετικούς καταναγκασμούς στο σπίτι και στο σχολείο. Τα συμπτώματα μπορεί να παρερμηνευθούν ως κακή συμπεριφορά. Οι ενήλικες μπορούν να ερμηνεύσουν τους καταναγκασμούς ή τις αντιδράσεις σε εμμονές ως ξεσπάσματα που συμβαίνουν όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα παιδιά. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν με την πάροδο του χρόνου και να παρουσιάζουν διακυμάνσεις. Στο σπίτι, ορισμένοι καταναγκασμοί μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Καθαρίζουν το δωμάτιό τους ξανά και ξανά
- Να πλένουν πολύ τα χέρια τους ή να κάνουν συχνά ντους
- Έλεγχος και επανέλεγχος για να βεβαιωθείτε ότι μια πόρτα είναι κλειδωμένη
- Τακτοποίηση και αναδιάταξη αντικειμένων ξανά και ξανά
- Λέγοντας ειδικές λέξεις, επαναλαμβάνοντας αριθμούς ή λέγοντας φράσεις πριν κάνετε πράγματα για να μην συμβούν άσχημα πράγματα
- Πάντα να πρέπει να κάνετε πράγματα με μια συγκεκριμένη σειρά και να είστε πολύ ανήσυχοι ή να ενεργείτε αν κάτι διαταράξει αυτήν την τάξη
Βήμα 4. Αναζητήστε κρυμμένα σημάδια
Τα παιδιά συνηθίζουν να κρύβουν τις εμμονές ή τους καταναγκασμούς τους. Μπορεί να μην τους δείτε ποτέ να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω δραστηριότητες. Υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να προσπαθήσετε να προσδιορίσετε εάν το παιδί σας έχει OCD εάν ανησυχείτε. Ψάχνω:
- Διαταραχές ύπνου από ξύπνιο πολύ αργά εμμονή
- Πληγωμένα ή στεγνά χέρια από υπερβολικό πλύσιμο
- Υπερβολική χρήση σαπουνιού
- Ανησυχία για τα μικρόβια ή την ασθένεια
- Αύξηση των ρούχων
- Αποφυγή λερωμάτων
- Μείωση της ακαδημαϊκής επίδοσης
- Ζητά από άτομα να επαναλάβουν λέξεις ή φράσεις
- Αδικαιολόγητα μεγάλα χρονικά διαστήματα στο ντους ή στην προετοιμασία για ύπνο ή σχολείο
- Υπερβολική ανησυχία για την ασφάλεια της οικογένειας και των φίλων
Βήμα 5. Αναγνωρίστε αυτά τα συμπτώματα στο σχολείο
Τα παιδιά που πάσχουν από ΙCDΔ μπορεί να συμπεριφέρονται διαφορετικά στο σχολείο από ό, τι στο σπίτι. Στο σχολείο, μπορεί να κρύψουν ή να καταστείλουν τα συμπτώματά τους. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται στο σχολείο μπορεί να εκδηλωθούν διαφορετικά από ό, τι στο σπίτι. Στο σχολείο το παιδί μπορεί:
- Δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε. Επαναλαμβανόμενες, εμμονικές σκέψεις μπορούν να εμποδίσουν τη συγκέντρωση του παιδιού. Μπορεί να επηρεάσει τις ακόλουθες οδηγίες, την έναρξη εργασιών, την ολοκλήρωση των εργασιών και την προσοχή στην τάξη.
- Αποσύρονται από τους συνομηλίκους τους
- Να έχετε χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Να ενεργείτε ή να φαίνεστε ανυπότακτοι λόγω παρεξηγήσεων μεταξύ του παιδιού και των συνομηλίκων του ή του προσωπικού. Το παιδί μπορεί να προβεί σε ασυνήθιστη συμπεριφορά που οδηγεί σε σύγκρουση στο σχολείο.
- Έχετε μαθησιακή διαταραχή ή γνωστικό πρόβλημα που δεν έχει καμία σχέση με την ΙCDΔ
Μέρος 2 από 4: Αξιολόγηση συγκεκριμένων συμπεριφορών
Βήμα 1. Δώστε προσοχή στους φόβους μόλυνσης
Μερικά παιδιά με ΙCDΔ έχουν εμμονές για την καθαριότητα και φοβούνται μήπως μολυνθούν, προσβληθούν από ασθένειες και αρρωστήσουν. Μπορεί να ανησυχούν για στενή επαφή από άτομο σε άτομο ή να αναπτύξουν φόβους για βρωμιά, φαγητό ή ορισμένα μέρη ή πράγματα που πιστεύουν ότι είναι ανθυγιεινά ή μολυσματικά. Αν και μπορεί να είναι δύσκολο να παρατηρήσετε μια εμμονή, μπορείτε να προσέξετε τους καταναγκασμούς που μπορεί να προκύψουν από μια εμμονή με την καθαριότητα:
- Το παιδί σας μπορεί να αποφύγει ορισμένες τοποθεσίες, όπως δημόσιες τουαλέτες ή συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως κοινωνικές εκδηλώσεις, επειδή φοβάται τη μόλυνση.
- Το παιδί σας μπορεί να γίνει περίεργα συνηθισμένο. Για παράδειγμα, μπορεί να τρώνε το ίδιο φαγητό ξανά και ξανά επειδή υποτίθεται ότι είναι χωρίς μόλυνση.
- Το παιδί σας μπορεί να αρχίσει να επιβάλλει τελετουργίες καθαρισμού σε εσάς και σε άλλα μέλη της οικογένειάς σας σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει πλήρη υγιεινή.
- Το παιδί σας μπορεί ακόμη και να αναπτύξει ψυχαναγκασμούς που μοιάζουν αντίθετοι με την εμμονή με την καθαριότητα. Για παράδειγμα, μπορεί να αρνηθούν να κάνουν μπάνιο λόγω φόβου μόλυνσης.
Βήμα 2. Σημειώστε τυχόν υπερβολική ενασχόληση με τη συμμετρία, τη σειρά και την ακρίβεια
Μερικά παιδιά με ΙCDΔ αναπτύσσουν εμμονές με συμμετρία και τάξη. χρειάζονται διαδικασίες για να «γίνουν σωστά» και τα στοιχεία να τακτοποιηθούν «σωστά». Σαν άποτέλεσμα:
- Το παιδί σας μπορεί να αναπτύξει πολύ ακριβείς τρόπους χειρισμού, τακτοποίησης ή ευθυγράμμισης αντικειμένων. μπορούν να το κάνουν με έναν ιδιαίτερα τελετουργικό τρόπο.
- Το παιδί σας μπορεί να αγχωθεί πολύ όταν τα αντικείμενα δεν είναι σωστά τοποθετημένα. μπορεί να πανικοβληθούν ή να πιστέψουν ότι κάτι τρομερό θα συμβεί.
- Το παιδί σας μπορεί να έχει πρόβλημα να συγκεντρωθεί στις σχολικές εργασίες ή σε άλλα πράγματα επειδή είναι τόσο απασχολημένο με αυτά τα θέματα, που σας φαίνονται τόσο απαραίτητα.
Βήμα 3. Προσέξτε τους καταναγκασμούς για να κρατήσετε τους αγαπημένους σας ασφαλείς
Τα παιδιά με ΙCDΔ μπορεί να έχουν εμμονή για τον εαυτό τους ή τους άλλους να βλάπτονται. Αυτή η εμμονή μπορεί να εκδηλωθεί σε μια ποικιλία ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών:
- Το παιδί σας μπορεί να γίνει υπερπροστατευτικό απέναντι στα μέλη της οικογένειας και τους στενούς φίλους.
- Το παιδί σας μπορεί να προσπαθήσει να βεβαιωθεί ότι όλοι είναι ασφαλείς ελέγχοντας και ελέγχοντας ότι οι πόρτες είναι κλειδωμένες, οι συσκευές είναι απενεργοποιημένες και δεν υπάρχουν διαρροές αερίου.
- Το παιδί σας μπορεί να αφιερώνει αρκετές ώρες την ημέρα στην εκτέλεση τελετουργικών εργασιών με στόχο να διασφαλίσει ότι όλοι είναι ασφαλείς.
Βήμα 4. Παρατηρήστε οποιαδήποτε εμμονή σχετικά με την πρόκληση σκόπιμων βλαβών
Τα παιδιά με ΙCDΔ μπορεί να έχουν βίαιες παρεμβατικές σκέψεις και μπορεί να ανησυχούν πολύ ότι θα παραδοθούν σε αυτές τις σκέψεις και βλάψουν τον εαυτό τους ή άλλους σκόπιμα. Μπορεί να αρχίσουν να μισούν τον εαυτό τους ή να πιστεύουν ότι είναι κακοί άνθρωποι. Σαν άποτέλεσμα:
- Το παιδί σας μπορεί να ξεπεραστεί με ενοχικά συναισθήματα. Μπορεί να ζητούν συγχώρεση, να εξομολογούνται τις σκέψεις τους σε άλλους και να αναζητούν διαβεβαιώσεις για την αγάπη και τη στοργή τους.
- Το παιδί σας μπορεί να εξαντληθεί συναισθηματικά και να απασχοληθεί με αυτές τις σκέψεις. Αν και τα άγχη μπορεί να είναι κυρίως εσωτερικά, μπορείτε να είστε σε εγρήγορση για σημάδια αυξημένου άγχους, κατάθλιψης ή εξάντλησης.
- Το παιδί σας μπορεί να σχεδιάζει ή να γράφει για τις βίαιες συμπεριφορές ξανά και ξανά.
Μέρος 3 από 4: Κατανόηση της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής
Βήμα 1. Εξοικειωθείτε με το OCD της παιδικής ηλικίας
Περισσότερα παιδιά υποφέρουν από ΙCDΔ από ό, τι οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν. Σύμφωνα με τον διευθυντή του Παιδικού Κέντρου για την ΙCDΔ και το Άγχος στη Φιλαδέλφεια, περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά στις ΗΠΑ έχουν ΙCDΔ. Αυτό σημαίνει ότι 1 στα 100 παιδιά στην Αμερική έχει OCD.
- Σε αντίθεση με τους ενήλικες που μπορούν να αναγνωρίσουν ότι έχουν OCD, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν OCD. Αντίθετα, τα παιδιά μπορεί να βλέπουν τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις ή πράξεις τους ως ντροπιαστικές και να νιώθουν ότι τρελαίνονται. Αυτό κάνει πολλά παιδιά να ντρέπονται να πουν σε έναν ενήλικα τα προβλήματά τους.
- Η μέση ηλικία που εκδηλώνεται η ΙCDΔ είναι 10,2
- Η ΙCDΔ φαίνεται να εμφανίζεται εξίσου σε αγόρια και κορίτσια.
Βήμα 2. Μάθετε πώς λειτουργούν οι εμμονές
Ένα μέρος της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής είναι η τάση για εμμονή. Οι εμμονές είναι επίμονες ή επαναλαμβανόμενες σκέψεις, εικόνες, ιδέες ή παρορμήσεις που ανεβαίνουν επανειλημμένα στη συνείδηση ενός ατόμου. Το παιδί δεν μπορεί να τινάξει τις σκέψεις, που γίνονται όλο και πιο ρεαλιστικές για εκείνον. Οι ανεπιθύμητες σκέψεις μπορεί να είναι τρομακτικές και αν δεν επιλυθούν, μπορούν να αφήσουν το παιδί σας ανήσυχο και περισπασμένο, κάνοντάς το να φαίνεται ψυχικά ανισόρροπο.
- Αυτές οι σκέψεις μπορούν να προκαλέσουν πολλές αμφιβολίες.
- Αυτές οι σκέψεις μπορούν να πουν στο παιδί ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί σε κάποιον που νοιάζεται.
Βήμα 3. Κατανοήστε πώς λειτουργούν οι καταναγκασμοί
Το δεύτερο μέρος του OCD είναι μια τάση προς ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Οι καταναγκασμοί είναι υπερβολικά επαναλαμβανόμενες και άκαμπτες συμπεριφορές ή ενέργειες που εκτελούνται για να μειώσουν το άγχος, να διώξουν τις κακές σκέψεις ή να διώξουν κάτι το τρομακτικό. Το παιδί μπορεί να κάνει αυτές τις ενέργειες ψυχικά ή σωματικά. Οι ενέργειες είναι συχνά ως απάντηση σε εμμονές για να μειωθεί ο φόβος και μπορεί να φαίνονται ισχυρές συνήθειες.
Σε γενικές γραμμές, οι καταναγκασμοί είναι ευκολότερο να εντοπιστούν - δεν γνωρίζετε απαραίτητα τι σκέφτεται το παιδί σας, αλλά αν δώσετε προσοχή, θα μπορείτε να παρατηρήσετε ψυχαναγκαστική συμπεριφορά
Βήμα 4. Κατανοήστε ότι το OCD δεν είναι μόνο μια φάση
Μερικοί γονείς πιστεύουν ότι τα συμπτώματα της ΙCDΔ είναι απλώς μια φάση. Πιστεύουν επίσης ότι τα παιδιά τους ενεργούν για να τραβήξουν την προσοχή. Εάν το παιδί σας έχει OCD, αυτό δεν συμβαίνει. Η ΙCDΔ είναι μια νευρολογική διαταραχή.
Δεν φταις εσύ που το παιδί έχει OCD, οπότε μην κατηγορείς τον εαυτό σου
Βήμα 5. Μάθετε ποιες άλλες διαταραχές μπορεί να συνοδεύουν την ΙCDΔ
Τα παιδιά με ΙCDΔ μπορεί να έχουν μία ή περισσότερες συνυπάρχουσες παθήσεις. Αυτές περιλαμβάνουν διαταραχές άγχους, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, ΔΕΠΥ, διατροφικές διαταραχές, αυτισμό ή σύνδρομο Tourette.
Άλλες διαταραχές έχουν ομοιότητες με το OCD και μπορούν να συγχέονται με αυτό. Αυτές περιλαμβάνουν τη δυσμορφική διαταραχή του σώματος, τη διαταραχή αποθήκευσης, τη διαταραχή του τράβηγματος μαλλιών και τη διαλογή του δέρματος
Μέρος 4 από 4: Εύρεση υποστήριξης
Βήμα 1. Μιλήστε ανοιχτά με το παιδί σας
Το παιδί σας μπορεί να μην γνωρίζει την κατάστασή του ή να φοβάται να έρθει σε εσάς, οπότε πρέπει να είστε εσείς αυτός που θα ξεκινήσει τη συζήτηση. Κάντε ερωτήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά του παιδιού σας σε συγκεκριμένες καταστάσεις και ακούστε προσεκτικά.
- Θυμηθείτε ότι το παιδί σας μπορεί να σας ανοίξει μόνο όταν αισθάνεται ασφαλές. Προσπαθήστε να προσεγγίσετε το παιδί σας με μη εκφοβιστικό τρόπο, με ζεστό και κατανοητό τόνο.
- Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε: «Γιάννη, παρατήρησα ότι πλένεις τα χέρια σου πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας και ότι αρχίζουν να κοκκινίζουν από όλο το πλύσιμο. Θα ήθελες να μου εξηγήσεις γιατί νιώθεις ότι πρέπει να πλένεις τα χέρια σου τόσες φορές; » ή «περάσατε πολύ χρόνο στο δωμάτιό σας τακτοποιώντας τα παιχνίδια σας. Μπορείτε να μου πείτε για το πώς είναι διατεταγμένα; Θα ήθελα να μάθω γιατί πρέπει πάντα να είναι σε αυτή τη σειρά ».
Βήμα 2. Συναντηθείτε με τους δασκάλους, τους φίλους και τους φροντιστές του παιδιού σας
Επειδή η ΙCDΔ συνήθως αναπτύσσεται σε παιδιά σχολικής ηλικίας, οι παρατηρήσεις άλλων θα είναι μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών. Το παιδί σας μπορεί να αντιμετωπίσει διαφορετικές καταστάσεις όταν είναι μακριά σας και μπορεί να έχει διαφορετικές εμμονές και καταναγκασμούς στο σχολείο και σε άλλα μέρη.
Βήμα 3. Συμβουλευτείτε έναν γιατρό ή θεραπευτή
Εάν μετά από αναζήτηση αυτών των συμπεριφορών πιστεύετε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει OCD, θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν γιατρό ή θεραπευτή το συντομότερο δυνατό για σωστή διάγνωση και θεραπεία. Μην περιμένετε να λυθεί η κατάσταση - μπορεί να χειροτερέψει. Ένας γιατρός μπορεί να σας βάλει στο σωστό δρόμο για να βοηθήσετε το παιδί σας.
- Συζητήστε με το γιατρό ή τον ψυχολόγο σας ένα σχέδιο θεραπείας για το παιδί σας. Συζητήστε επίσης σχέδια για την οικογένεια για να βεβαιωθείτε ότι όλη η οικογένεια φροντίζεται και υποστηρίζεται ο ένας τον άλλον.
- Κρατήστε ένα ημερολόγιο για τη συμπεριφορά του παιδιού σας πριν το πάτε στο γιατρό. Σημειώστε τις συμπεριφορές, το χρονικό διάστημα που αφιερώνεται σε συμπεριφορές και οτιδήποτε άλλο νομίζετε ότι θα βοηθήσει τον γιατρό. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη διάγνωση.
Βήμα 4. Μάθετε για τις διαθέσιμες θεραπείες
Δεν υπάρχει θεραπεία για την ΙCDΔ. Ωστόσο, η Θεραπεία Γνωσιακής Συμπεριφοράς (CBT) και η φαρμακευτική αγωγή μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα της ΙCDΔ. Η θεραπεία της νόσου μπορεί να την κάνει πιο διαχειρίσιμη για να ζήσει.
- Τα φάρμακα για την ΙCDΔ στα παιδιά περιλαμβάνουν SSRIs (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης) όπως φλουοξετίνη, φλουβοξαμίνη, παροξετίνη, σιταλοπράμη και σερτραλίνη. Ένα άλλο φάρμακο που συνταγογραφείται για παιδιά άνω των 10 ετών είναι η κλομιπραμίνη, αλλά αυτό το φάρμακο μπορεί να έχει σοβαρές παρενέργειες για τα παιδιά.
- Η CBT περιλαμβάνει τη βοήθεια του παιδιού να αντιληφθεί τις συμπεριφορές και τις σκέψεις του. Στη συνέχεια, βοηθούνται να βρουν εναλλακτικές συμπεριφορές σε αυτές τις καταστάσεις. Αυτό βοηθά το παιδί να αλλάξει συμπεριφορά και να αναπτύξει θετικά πρότυπα σκέψης.
- Η σχολική θεραπεία μπορεί να είναι διαθέσιμη για να βοηθήσει το παιδί να περιηγηθεί σε σχολικές εργασίες, όπως ακαδημαϊκές απαιτήσεις και κοινωνικές προσδοκίες.
Βήμα 5. Βρείτε μια ομάδα υποστήριξης για τον εαυτό σας
Το να βοηθήσετε ένα παιδί με σοβαρή ψυχική ασθένεια μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο και η εύρεση μιας ομάδας ανθρώπων σε παρόμοιες καταστάσεις μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε ότι δεν είστε μόνοι.
- Είναι σημαντικό να συμμετέχετε σε οποιεσδήποτε διαθέσιμες συνεδρίες καθοδήγησης γονέων ή οικογενειακή θεραπεία για να βοηθήσετε τους γονείς να διαχειριστούν την ασθένεια. Αυτές οι συνεδρίες βοηθούν επίσης στις δεξιότητες γονέων για αυτές τις καταστάσεις, διδάσκουν τις οικογένειες πώς να αντιμετωπίζουν το περίπλοκο συναίσθημα που περιβάλλει τη διαταραχή και δίνουν προτάσεις για το πώς να λειτουργήσουν ως οικογένεια.
- Ρωτήστε τον σύμβουλο ψυχικής υγείας του παιδιού σας σχετικά με ομάδες υποστήριξης γονέων ή αναζητήστε στο διαδίκτυο «γονείς παιδιών με ομάδα υποστήριξης OCD» συν την περιοχή σας.
- Ελέγξτε τις πληροφορίες του Διεθνούς Ιδρύματος OCD για γονείς και οικογένειες.
Συμβουλές
- Εάν το παιδί σας εμφανίζει ιδεοψυχαναγκαστική και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, θυμηθείτε ότι θα χρειαστεί να λάβετε βοήθεια και για τον εαυτό σας. Εξετάστε το ενδεχόμενο να συμμετάσχετε σε μια ομάδα υποστήριξης, ώστε να μπορείτε να μιλήσετε με άλλους γονείς για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζετε.
- Θυμηθείτε ότι οι ψυχικές ασθένειες δεν πρέπει να είναι πηγή αμηχανίας ή ντροπής και ούτε αναζητούν θεραπεία για διαταραχές όπως η ΙCDΔ. Εάν το παιδί σας εμφάνισε διαβήτη ή επιληψία ή καρκίνο, θα αναζητούσατε θεραπεία, σωστά; Το OCD δεν διαφέρει.
